مشارکت بین سازمانی

موج چهارم آینده نگاری شرکتی که به اصطلاح آینده نگاری باز نامیده می شود؛ رویکردی است که از طریق تعاملات گسترده اجتماعی و تسهیم دانش ذینفعان داخلی و خارجی، به دنبال درک، پیش بینی و شکل بخشیدن به تغییرات آینده است؛ با این حال، ادبیات آینده نگاری باز هنوز در مرحله توسعه نظریه قرار دارد؛ بنابراین هدف این مقاله تعمُق شناخت و درک ماهیت آینده نگاری باز در قالب سه محور چرایی، چیستی و چگونگی است. این پژوهش با مرور نظام مند ادبیات و خلاصه سازی مقاله های نمایه شده در پایگاه های علمی معتبر بین المللی در بازه ی زمانی (2020-2000) انجام شده است. یافته های پژوهش نشان می دهد که چرایی آینده نگاری باز در قالب دو مقوله ی محرک های محیطی و دیدگاه های نظری حمایت کننده، تبیین می شود. تفکر خارج از چارچوب، هم افزایی منابع، جذب دانش خارجی، مدیریت دانش همکارانه، الهام بخشی از نوآوری باز و چشم انداز باز نمایانگر چیستی آینده نگاری باز هستند. فرایند اجرایی آینده نگاری باز شامل سه مرحله قبل، حین و پسا آینده نگاری و مستلزم پیش شرط های فردی، تیمی و سازمانی است؛ علاوه بر این، برای اعتمادسازی، تسهیل جریان اطلاعاتی، هماهنگی و ارزیابی برنامه ها، نقش راهبرد پرداز مهم است. این پژوهش با مرور نظام مند ادبیات، بینشی عمیق از چیستی، چرایی و چگونگی آینده نگاری باز ارائه می دهد که ضمن توسعه نظریه آینده نگاری باز، دریچه ای جدید برای پژوهشگران می گشاید.

تحولات شتاب زده جهانی پدیده نوین و اجتناب ناپذیر برخورداری از فناوری های نوین در آموزش را، با عنوان آموزش هوشمند، مطرح می سازد که سهم هر کشور در متناسب سازی و بومی سازی آن قابل توجه است. هدف از پژوهش حاضر ارائه مدل آموزش هوشمند بومی با توجه ویژه به نقش سازمان های مشارکت کننده است. جهت تدوین مدل، رویکرد پژوهشی کیفی داده بنیاد با روش گردآوری داده ها از طریق مصاحبه نیمه ساختاریافته در جامعه آماری فعالان عرصه آموزش در استان تهران استفاده شد. با انجام دادن 14 مصاحبه کیفی و حصول اشباع نظری مدل آموزش هوشمند بومی طراحی شد که در مرکز آن آموزش هوشمند بومی با تعامل بین مجریان، تنظیم کنندگان، توسعه دهندگان، و مخاطبان قرار داشت و بر اساس یافته ها کارکرد صحیح مدل منوط به وجود عناصر و سازمان های مشارکت کننده در جامعه با وزارت آموزش وپرورش است. پیشنهادهای کاربردی جهت توسعه و اثربخشی بیشتر مدل نیز ارائه شد.