کسب مهارت

مدل کسب مهارت دریفوس، نوعی تبیین پدیدارشناختی از رشد مهارت در طی زمان است. این مدل دارای مراحل پنج گانه مبتدی، مبتدی پیشرفته، متبحر، ماهر و متخصص است. شخص به میزان افزایش مهارت خود، از قواعد و دانش گزاره ای فاصله گرفته و نوعی درگیری ماهرانه با متعلق مهارت خود پیدا می کند. تدریس، یکی از حرفه های مورد اشاره در ادبیات دریفوس است. رویکرد این پژوهش، کیفی و روش آن توصیفی - تحلیلی است. مسئله اصلی پژوهش، بررسی دلالت های مدل کسب مهارت دریفوس در حرفه تدریس است. برای این منظور لازم بود تا در ابتدا، مؤلفه های رویکرد پدیدارشناختی دریفوس درباره کسب مهارت مورد بررسی قرار گیرند که نسبت میان دانش گزاره ای و مهارت، نقش پیروی از قواعد در مهارت ورزی، و جایگاه موقعیت و شهود، از مهم ترین آن ها به شمار می آیند. سپس با توجه به این مبانی، دلالت های مدل کسب مهارت دریفوسی در حرفه تدریس از معلم مبتدی تا رسیدن به عالی ترین مرتبه یعنی معلم متخصص استخراج گردید. یافته های این پژوهش نشان می دهد که برای تخصص در عمل تدریس، معلم باید نگرش خود را از موقعیت های انتزاعی ایده های نظری به سوی کنش ورزی فعال در فضای واقعی کلاس درس تغییر دهد. در نتیجه معلم متخصص با رشد در مراحل کسب مهارت، به جای اصول انتزاعی به شهود متکی بر تجربه های خویش در موقعیت های واقعی کلاس درس تکیه کرده و قادر به برنامه ریزی خواهد بود.

در بازنشستگان، به دلیل تغییر در ماهیت شغلی و مسئولیت های اجتماعی آنان، مقدار زمان های آزادتری در محیط های خصوصی یا اجتماعی دارا می شوند و این به مفهوم زمان فراغت بیشتر در مقایسه با سایر گروه های سنی در جامعه است. ازآنجایی که رسانه ملی، می تواند ابزار مناسبی برای اوقات فراغت آنان باشد، این پژوهش باهدف بررسی نقش رسانه ملی در تأمین اوقات فراغت بازنشستگان انجام شده است. روش این تحقیق بر اساس هدف، بنیادی و از نوع کاربردی بوده و بر اساس ماهیت گردآوری داده ها توصیفی-پس رویدادی می باشد. جامعه آماری این تحقیق متشکل از بازنشستگان صندوق بازنشستگی کشوری شهر تهران است که تعداد آن ها 6685 نفر در سال 1396 گزارش شده است. روش نمونه گیری در این پژوهش، در دسترس بوده است و حجم نمونه با استفاده از فرمول کوکران، 363 نفر تعیین شد. نتایج آزمون پنج فرضیه در این پژوهش نشان داد که؛ رسانه ملی، بر پنج عامل «تأمین استراحت»، «تفریح و کم کردن کسالت»، «رشد شخصیت فردی»، «کسب مهارت» و «تقویت پیوندهای اجتماعی» بازنشستگان در گذران اوقات فراغت آنان، تأثیر مثبت و معناداری دارد. همچنین بر اساس آزمون فریدمن مشخص شد که؛ از میان کارکردهای موردمطالعه «اوقات فراغت»، «تأمین استراحت»، بیشترین اهمیت را داشته و «تفریح و کم کردن کسالت»، در رتبه آخر از نظر اهمیت قرار دارند.

هدف از انجام تحقیق حاضر بررسی اثربخشی تصویرسازی ذهنی بر کسب مهارت شوت ایستگاهی در فوتبال بود. این مطالعه از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون -پس آزمون با گروه کنترل بود. شرکت کنندگان در این تحقیق شامل 36 بازیکنان فوتبال نیمه ماهر پسر با میانگین سنی 0.68 ± 17.09 سال در سال 1401 بودند. بعد از انتخاب شرکت کنندگان و تکمیل فرم مشخصات فردی دستور العمل تصویرسازی و آزمون شوت مور-کریستین و اصول ضربه ایستگاه فوتبال به صورت شفاهی توضیح داده شد. سپس از آنها آزمون توانایی تصویرسازی ذهنی و آزمون شوت در 4 بلوک 4 کوششی گرفته و نتایج ثبت گردید. بر اساس نمرات بدست آمده شرکت کنندگان در 3 گروه تقسیم بندی شدند. جلسات اکتساب به مدت 3 هفته و هر هفته 2 جلسه تمرین و در هر جلسه 8 بلوک 4 کوششی بود. از آزمون تحلیل واریانس یکراهه، تحلیل واریانس مرکب با اندازه گیری مکرر در سطح معناداری 0.05 استفاد شد. نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد که در مرحله اکتساب گروه های با تصویرسازی مثبت به طور معنادار بهتر از گروه های تصویر سازی منفی و گروه کنترل عمل کردند. همچنین با توجه به معنادار بودن اثر تعاملی تصویرسازی × جلسات تمرین مشاهده شد که از جلسه سوم به بعد گروه های تصویرسازی مثبت به طور معناداری بهتر از گروه های تصویر سازی منفی و کنترل عمل کردند. به نظر می رسد که تمرین تصویرسازی بر اجرای شوت ایستگاهی فوتبالیست ها تأثیرگذار بوده است و به مربیان فوتبال پیشنهاد می شود برای آموزش مهارت شوت ایستگاهی به افراد نیمه ماهر، از تصویرسازی مثبت استفاده نمایند