شوت ایستگاهی

هدف از انجام تحقیق حاضر بررسی اثربخشی تصویرسازی ذهنی بر کسب مهارت شوت ایستگاهی در فوتبال بود. این مطالعه از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون -پس آزمون با گروه کنترل بود. شرکت کنندگان در این تحقیق شامل 36 بازیکنان فوتبال نیمه ماهر پسر با میانگین سنی 0.68 ± 17.09 سال در سال 1401 بودند. بعد از انتخاب شرکت کنندگان و تکمیل فرم مشخصات فردی دستور العمل تصویرسازی و آزمون شوت مور-کریستین و اصول ضربه ایستگاه فوتبال به صورت شفاهی توضیح داده شد. سپس از آنها آزمون توانایی تصویرسازی ذهنی و آزمون شوت در 4 بلوک 4 کوششی گرفته و نتایج ثبت گردید. بر اساس نمرات بدست آمده شرکت کنندگان در 3 گروه تقسیم بندی شدند. جلسات اکتساب به مدت 3 هفته و هر هفته 2 جلسه تمرین و در هر جلسه 8 بلوک 4 کوششی بود. از آزمون تحلیل واریانس یکراهه، تحلیل واریانس مرکب با اندازه گیری مکرر در سطح معناداری 0.05 استفاد شد. نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد که در مرحله اکتساب گروه های با تصویرسازی مثبت به طور معنادار بهتر از گروه های تصویر سازی منفی و گروه کنترل عمل کردند. همچنین با توجه به معنادار بودن اثر تعاملی تصویرسازی × جلسات تمرین مشاهده شد که از جلسه سوم به بعد گروه های تصویرسازی مثبت به طور معناداری بهتر از گروه های تصویر سازی منفی و کنترل عمل کردند. به نظر می رسد که تمرین تصویرسازی بر اجرای شوت ایستگاهی فوتبالیست ها تأثیرگذار بوده است و به مربیان فوتبال پیشنهاد می شود برای آموزش مهارت شوت ایستگاهی به افراد نیمه ماهر، از تصویرسازی مثبت استفاده نمایند