نیروی عکس العمل زمین

هدف از مطالعه حاضر، ارزیابی تفاوت متغیرهای مرتبط با محتوای فرکانسی نیروی عکس العمل زمین طی دویدن با کفش هایی با جنس تخت رایج پی وی سی و نانوسیلیکا است. 15 مرد سالم فعال به صورت داوطلبانه (با میانگین سنی 3±24 سال، قد 5±176 سانتی متر، وزن 8±69 کیلوگرم و شماره پای 1±43) و بدون سابقه آسیب دیدگی، در حالت های کفش با تخت نانوسیلیکا، کفش با تخت پلی وینیل کلراید و پابرهنه، روی صفحه نیروسنج دویدند. پس از تبدیل فوریه نیروی عکس العمل زمین و متغیرهای وابسته فرکانس5/99، فرکانس میانه و پهنای فرکانسی با استفاده از نرم افزار متلب محاسبه شد. از آزمون آنالیز واریانس یک طرفه با طرح های تکراری برای تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد. نتایج، کاهش معنا دار در فرکانس 5/99 و میانه فرکانسی، محتوای فرکانسی مؤلفه های قدامی خلفی و عمودی نیروی عکس العمل زمین هنگام دویدن به ترتیب با کفش با تخت نانوسیلیکا و کفش پلی وینیل کلراید در مقایسه با پای برهنه نشان داد. همچنین در فرکانس 5/99، محتوای فرکانسی مؤلفه داخلی خارجی آن افزایش معنا دارداشت. در فرکانس میانه، پهنای فرکانسی و فرکانس 5/99 ، در هیچ کدام از صفحه ها بین دو نوع کفش تفاوت معنا دار مشاهده نشد. با توجه به یافته های پژوهش حاضر به نظر می رسد استفاده از کفش با تخت نانوسیلیکا در مقایسه با دویدن با پای برهنه، پایداری بیشتری در صفحه فرونتال ایجاد می کند؛ اما استفاده از کفش دارای تخت نانوسیلیکا در مقایسه با کفش دارای تخت پلی وینیل کلراید، برتری ویژه ای در متغیرهای محتوای فرکانسی وابسته به نیروی عکس العمل زمین نشان نداد.

درصد از دوندگان تفریحی، از آسیب های مرتبط با دویدن رنج می برند. مطالعه حاضر با هدف – 42 ارزیابی تفاوت ها در متغیرهای مرتبط با نیروی عکس العمل زمین هنگام دویدن با کفش هایی با شکل هندسی متفاوت انجام شد. 42 ورزشکار مرد سالم، با قد 41±4/ 167/39±2/93 سانتی متر، سن 46 سال، جرم ( 29/94±1/ 64/93±4/42 کیلوگرم و شماره پای 32 EU (، در وضعیت کفش ناپایدار، کفش کنترل و پای برهنه بر روی صفحه نیروسنج دویدند. متغیرهای وابسته به نیروی عکس العمل زمین با استفاده از نرمافزار MATLAB محاسبه شدند. آزمون فرضیات با روش آماری تحلیل واریانس با داده های تکراری انجام شد ( P<0.05 (. متغیرهای نرخ بارگذاری عمودی و اوج نیروی عمودی غیرفعال هنگام دویدن با کفش ناپایدار در مقایسه با کفش کنترل به طور معناداری افزایش یافت ) p<0.05 (. علاوهبراین، کفش ناپایدار افزایش معناداری در اوج نیروی خلفی و ضربه ناشی از آن در مقایسه با کفش کنترل به وجود آورد ) p=0.03, p<0.05 (. کفش ناپایدار ممکن است اندام تحتانی را با مقدار نیرو و ضربه بیشتری هنگام دویدن مواجه ساخته و احتمال ایجاد و توسعه آسیب را در دویدن افزایش دهد

هدف از این پژوهش، مقایسه سفتی اندام تحتانی و حداکثر نیروی عکس العمل عمودی زمین طی حرکت روی سطوح الاستیک پهن با تأکید بر آگاهی از میزان سفتی بود. بدین منظور، سفتی اندام تحتانی و نیروی عکس العمل زمین 30 مرد جوان در تکالیف هاپینگ و فرود از سکو روی پنج سطح با سفتی 200 تا 500 کیلونیوتن بر متر مورد اندازه گیری قرار گرفت. نتایج آزمون آنالیز واریانس نشان می دهد که بین سفتی اندام در سطوح مختلف و نیز قبل و بعد از آشنایی با سطح، تفاوت معناداری وجود دارد. با توجه به یافته های این پژوهش مشخص می شود که انسان بر خلاف اجسام، هنگام برخورد با سطحی جدید، خود را با آن منطبق می کند تا از این طریق و بسته به تکلیف مورد نظر، دینامیک طبیعی مرکز جرم و بازده حرکت حفظ شده و نیروها تعدیل گردند.

هدف از پژوهش حاضر، بررسی تأثیر هشت هفته تمرینات 11+ فیفا بر متغیر های نیروی عکس العمل زمین هنگام حرکت فرود تک پا در بازیکنان فوتبال مرد جوان بود. بدین منظور، 24 بازیکن فوتبال زیر 21 سال به صورت تصادفی به دو گروه تجربی و کنترل تقسیم شدند و گروه تجربی به مدت دو ماه تحت تمرینات 11+ فیفا قرار گرفت. نتایج نشان می دهد که حداکثر مقدار مؤلفه های عمودی، قدامی خلفی و داخلی خارجی نیروی عکس العمل زمین در پس آزمون گروه تجربی، به طور معناداری کاهش یافته است. در مقابل، زمان رسیدن به حداکثر مقدار مؤلفه های نیروی عکس العمل زمین افزایش پیدا کرده است. به طورکلی،می توان عنوان کرد که احتمالاٌ برنامه تمرینات 11+ فیفا می تواند تأثیر مثبتی بر تعدیل عوامل خطرساز آسیب زانو داشته باشد.

از نواربندی برای بهبود عملکرد عضلانی ورزشکاران استفاده می شود. هدف این مطالعه ارزیابی اثر آنی نواربندی عضلات چرخش دهنده خارجی و آبداکتور ران بر مؤلفه های نیروی عکس العمل زمین در سه بعد، زمان رسیدن به اوج آنها، ایمپالس، جابه جایی مرکز فشار، میزان بارگذاری عمودی، و گشتاور آزاد طی فاز اتکای دویدن بود. به این منظور، 24 مرد سالم (سن: 5/2±6/24 ؛ جرم: 2/6±8/74 کیلوگرم؛ 9/7±1/177 سانتی متر) داوطلب شرکت در این تحقیق شدند. اطلاعات نیروی عکس العمل زمین به وسیله صفحه نیرو کیستلر (میزان نمونه برداری: 1000 هرتز) اندازه گیری شد. برای تحلیل آماری از آزمون تی هم بسته استفاده شد. در مقایسه با حالت بدون نواربندی، نواربندی ران به طور معنی داری سبب کاهش اوج نیروی تماسی و اوج فعال در طی فاز اتکای دویدن شد (05/0>P؛ اندازه اثر پایین تا متوسط). اعمال نواربندی به ترتیب سبب افزایش و کاهش میزان بارگذاری عمودی (به میزان 19 درصد؛ 047/0=P؛ اندازه اثر متوسط) و اوج مقادیر گشتاور آزاد (001/0>P؛ اندازه اثر پایین) شد. مقادیر ایمپالس قدامی-خلفی و عمودی در طی حالت نواربندی بزرگ تر از وضعیت عدم استفاده از نواربندی بود (001/0>P؛ اندازه اثر پایین). یافته ها نشان داد نواربندی چرخشی و آبداکتوری ران می تواند سبب بهبود ارزش های گشتاور آزاد شود، اما در میزان بارگذاری عمودی طی فاز اتکای دویدن این گونه نیست.

زنان والیبالیست در الگوهای حرکتی که با کاهش شتاب، فرود و چرخش های مکرر همراه هستند، 2 تا 10 برابر بیشتر از مردان دچار آسیب لیگامان صلیبی قدامی می شوند.هدف این تحقیق بررسی تأثیر شش هفته تمرین بازخوردی بر اوج نیروی عمودی عکس العمل زمین و نرخ بارگذاری   مرتبط با آسیب اندام تحتانی در فرود بعد از دفاع موفق و ناموفق والیبال در زنان والیبالیست دانشگاهی بود. 32 والیبالیست زن با دامنه سنی 18-24 سال، انتخاب شد و بصورت تصادفی در دو گروه، تمرینات بازخوردی (16نفر) و کنترل (16نفر) تقسیم بندی شدند. به منظور اندازه گیری اوج نیروی عمودی عکس العمل زمین و نرخ بارگذاری از صفحه نیرو در دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون استفاده شد. براساس یافته های پژوهش سطح معناداری برای اوج اول و دوم  VGRFدر فرود استیک به ترتیب (003/0 و004/0 P=)، در فرود استپ بک بترتیب (005/0 و012/0 P=)، ROL اول و دوم در فرود استیک بترتیب (008/0 و011/0 P=) در فرود استپ بک به ترتیب (002/0 و016/0 P=) گزارش شد. نتایج تحقیق حاضر نشان داد تمرینات بازخوردی با اعمالتغییراتمعناداربر روی عوامل خطر آسیب لیگامان صلیبی قدامی تأثیرات مثبتی در جهت پیشگیری از آسیب در بازیکنان والیبال داشته است. پیشنهاد می شود می توان برای کاهش عوامل خطر مرتبط با آسیب لیگامان صلیبی قدامی و همچنین یادداری صحیح و انتقال تکنیک های ایمن در طول جلسات تمرینی به مسابقات از تمرینات بازخوردی بهره مند شد.

یکی از مواردی که امروزه مورد توجه پژوهشگران علوم ورزشی قرار گرفته است، ادعاء تاثیر اختلاف عملکردی عضلات ناحیه ثبات مرکزی در نتایج حاصله از متغیرهای کینماتیکی و کینتیکی در حین فعالیت های ورزشکاران و غیرورزشکاران است. هدف از انجام این پژوهش بررسی تعامل بین عملکرد عضلات جانبی ناحیه ثبات مرکزی، نیروی عکس العمل و تغییرات مرکز جرم به فشار در راستای داخلی_خارجی حین راه رفتن با توجه به سطح فعالیت بدنی بود. 18 مرد جوان در دو گروه 9 نفره ورزشکار و غیرورزشکار به عنوان آزمودنی در این پژوهش شرکت کردند. فعالیت الکتریکی عضلات مورب خارجی و مورب داخلی، اطلاعات مربوط به نیروی عکس العمل زمین و تغییرات مرکز جرم به فشار حین راه رفتن ثبت شد. برای مقایسه متغیرها، از آزمون تی مستقل در سطح معنی داری 05/0p ≤ استفاده شد. مدت زمان فعالیت الکتریکی عضله مورب خارجی ورزشکاران و غیرورزشکاران تفاوت معنی داری را نشان داد (005/0)، در حالی که در تأخیر الکترومکانیکال عضلات تفاوت معنی دار مشاهده نشد. در تغییرات مرکز جرم به فشار راستای داخلی_خارجی تفاوت معنی داری بین دو گروه مشاهده شد (041/0). نتایج پژوهش موید اثر تعاملی عضلات جانبی ناحیه ثبات مرکزی و الگوی رفتاری تغییرات مرکز جرم به فشار و نیروی عکس العمل زمین در راستای داخلی_خارجی با توجه به سطح فعالیت بدنی حین راه رفتن بود.

زمینه و هدف: پرش عمودی در بسیاری از فعالیت های ورزشی دیده می شود و به عنوان یک مدل تحقیقی در بسیاری از مطالعات بیومکانیکی مورد استفاده قرار می گیرد. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر چهار هفته تمرین بر تغییرپذیری نیروهای عکس العمل در اجرای پرش عمودی در مردان جوان فعال بود. روش تحقیق: در این تحقیق نیمه تجربی 20 مرد جوان در دو گروه تمرین و کنترل شرکت کردند. داده های نیروی عکس العمل زمین قبل و بعد از برنامه تمرینی با استفاده از دستگاه صفحه نیرو سنج در اجرای پرش عمودی ثبت شد. با استفاده از روش نمودار اثر کلی، ضریب تغییرات 10 نمودار نیروی عکس العمل زمین قبل و بعد از تمرین برای هر آزمودنی محاسبه شد. یافته ها: نتایج تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر تفاوت معنی داری را بین میزان ضریب تغییرات نیروی عکس العمل زمین در راستای عمودی و داخلی- خارجی پیش آزمون و پس آزمون نشان نداد، در حالی که در راستای قدامی- خلفی میانگین ضریب تغییرات در پس آزمون بیشتر از پیش آزمون بود (0/03=p). نتیجه گیری: به نظر می رسد تغییرپذیری نمودار نیروی عکس العمل زمین از تمرین تاثیر می پذیرد. مطالعه تغییرپذیری در نمودار نیروی های عکس العمل زمین می تواند به عنوان شاخص عملکرد در پرش عمودی در نظر گرفته شود.

یکی از مواردی که امروزه مورد توجه پژوهشگران علوم ورزشی قرار گرفته است، ادعاء تاثیر اختلاف عملکردی عضلات ناحیه ثبات مرکزی در نتایج حاصله از متغیرهای کینماتیکی و کینتیکی در حین فعالیت های ورزشکاران و غیرورزشکاران است. هدف از انجام این پژوهش بررسی تعامل بین عملکرد عضلات جانبی ناحیه ثبات مرکزی، نیروی عکس العمل و تغییرات مرکز جرم به فشار در راستای داخلی_خارجی حین راه رفتن با توجه به سطح فعالیت بدنی بود. 18 مرد جوان در دو گروه 9 نفره ورزشکار و غیرورزشکار به عنوان آزمودنی در این پژوهش شرکت کردند. فعالیت الکتریکی عضلات مورب خارجی و مورب داخلی، اطلاعات مربوط به نیروی عکس العمل زمین و تغییرات مرکز جرم به فشار حین راه رفتن ثبت شد. برای مقایسه متغیرها، از آزمون تی مستقل در سطح معنی داری 05/0p ≤ استفاده شد. مدت زمان فعالیت الکتریکی عضله مورب خارجی ورزشکاران و غیرورزشکاران تفاوت معنی داری را نشان داد (005/0)، در حالی که در تأخیر الکترومکانیکال عضلات تفاوت معنی دار مشاهده نشد. در تغییرات مرکز جرم به فشار راستای داخلی_خارجی تفاوت معنی داری بین دو گروه مشاهده شد (041/0). نتایج پژوهش موید اثر تعاملی عضلات جانبی ناحیه ثبات مرکزی و الگوی رفتاری تغییرات مرکز جرم به فشار و نیروی عکس العمل زمین در راستای داخلی_خارجی با توجه به سطح فعالیت بدنی حین راه رفتن بود.

هدف مطالعه حاضر بررسی بیومکانیک دویدن در پوتین های نظامی پلی اورتان جدید و استفاده شده در مردان با و بدون پای پرونیت بود.تعداد 15 نفر در گروه پای پرونیت و تعداد 15 نفر در گروه کنترل (سالم) قرار گرفتند. آزمودنی ها یک جفت پوتین نو و دست دوم دریافت کردند که از پلی اورتان ساخته شده بودند. فعالیت الکترومایوگرافی عضلات اندام تحتانی و نیروی عکس العمل زمین در حین دویدن ثبت شد. جهت تحلیل های آماری از آنالیز واریانس دوسویه در سطح معنی-داری 05/0 استفاده شد. نتایج نشان داد که اثر عامل نوع پوتین برای نیروهای عمودی (183/0 d=و 018/0=P)، محور قدامی- خلفی مرحله هل دادن (404/0 d=و 001/0=P)، محور داخلی -خارجی مرحله هل دادن (225/0 d=و 008/0=P) و زمان رسیدن به اوج محور عمودی (161/0 d=و 028/0=P) تفاوت معناداری را نشان داد. همچنین نتایج نشان داد که اثر عامل نوع پوتین در فاز پاسخ بارگذاری در فعالیت عضله نیمه وتری (341/0 d=و 004/0=P) از نظر آماری دارای اختلاف معناری بود. علاوه بر این، اثر عامل گروه برای عضله دوسررانی در فاز بارگیری (196/0 d=و 039/0=P)، عضله ساقی قدامی (157/0 d=و 040/0=P) و سرینی میانی (224/0 d=و 026/0=P) در فاز هل دادن تفاوت معناداری داشتند. همچنین اثر تعاملی پوتین و گروه در فاز میانه اتکا در فعالیت عضله پهن داخلی(177/0 d=و 041/0=P) معنادار است. با توجه به یافته ها می توان نتیجه گرفت که پوشیدن پوتین های جدید پلی اورتان ممکن است عملکرد عضلات و بدن را در افرادی که کف پای صاف دارند، بهبود بخشد.