میزان بارگذاری

از نواربندی برای بهبود عملکرد عضلانی ورزشکاران استفاده می شود. هدف این مطالعه ارزیابی اثر آنی نواربندی عضلات چرخش دهنده خارجی و آبداکتور ران بر مؤلفه های نیروی عکس العمل زمین در سه بعد، زمان رسیدن به اوج آنها، ایمپالس، جابه جایی مرکز فشار، میزان بارگذاری عمودی، و گشتاور آزاد طی فاز اتکای دویدن بود. به این منظور، 24 مرد سالم (سن: 5/2±6/24 ؛ جرم: 2/6±8/74 کیلوگرم؛ 9/7±1/177 سانتی متر) داوطلب شرکت در این تحقیق شدند. اطلاعات نیروی عکس العمل زمین به وسیله صفحه نیرو کیستلر (میزان نمونه برداری: 1000 هرتز) اندازه گیری شد. برای تحلیل آماری از آزمون تی هم بسته استفاده شد. در مقایسه با حالت بدون نواربندی، نواربندی ران به طور معنی داری سبب کاهش اوج نیروی تماسی و اوج فعال در طی فاز اتکای دویدن شد (05/0>P؛ اندازه اثر پایین تا متوسط). اعمال نواربندی به ترتیب سبب افزایش و کاهش میزان بارگذاری عمودی (به میزان 19 درصد؛ 047/0=P؛ اندازه اثر متوسط) و اوج مقادیر گشتاور آزاد (001/0>P؛ اندازه اثر پایین) شد. مقادیر ایمپالس قدامی-خلفی و عمودی در طی حالت نواربندی بزرگ تر از وضعیت عدم استفاده از نواربندی بود (001/0>P؛ اندازه اثر پایین). یافته ها نشان داد نواربندی چرخشی و آبداکتوری ران می تواند سبب بهبود ارزش های گشتاور آزاد شود، اما در میزان بارگذاری عمودی طی فاز اتکای دویدن این گونه نیست.

ازآنجاکه زانوی پرانتزی یکی از عارضه های اندام تحتانی است، اصلاح نکردن آن به ایجاد ناهنجاری های ثانویه در بزرگ سالی می انجامد. هدف این پژوهش، بررسی اثر برنامه تمرینی اصلاحی بر مؤلفه های نیروی واکنش زمین، میزان بارگذاری، ضربه و گشتاور آزاد طی مرحله استقرار راه رفتن بود. به این منظور، 17 کودک مبتلا به اختلال زانوی پرانتزی داوطلب مشارکت در این پژوهش شدند (سن: 1/68 ± 11/71 سال؛ قد: 0/09 ± 1/40 متر؛ جرم؛ 11/47 ± 35/14 کیلوگرم، و شاخص توده بدن: 3/61 ± 17/49 کیلوگرم بر متر مربع) . اطلاعات نیروی واکنش زمین به وسیله صفحه نیروی کیستلر طی پیش و پس آزمون اندازه گیری شد. تمرین های اصلاحی طی شانزده هفته برای آزمودنی ها اجرا شد. مقدار زمان رسیدن پای برتر به اوج در مؤلفه نیروی واکنش زمین در راستای داخلی-خارجی، در لحظه تماس پاشنه، حدود 61/90 درصد کاهش نشان داد ( 0 / 011 = p ) . همچنین، مقادیر زمان رسیدن به اوج نیروی عمودی واکنش زمین در میانه مرحله استقرار، تمایل به افزایش معناداری را در حدود 11/47 درصد طی پس آزمون در مقایسه با پیش آزمون نشان داد ( 0 / 063 = p ) . مقادیر اوج مؤلفه های نیروی واکنش زمین، میزان بارگذاری، ضربه و گشتاور آزاد بین پیش و پس آزمون اختلاف معنی داری نداشت. یا فته ها نشان داد که تمرین های اصلاحی به کار رفته در پژوهش حاضر بیشترین اثر را بر مؤلفه های زمان رسیدن به اوج نیروهای واکنش زمین داشته است، اما اثر معنی داری بر مؤلفه های میزان بارگذاری، ضربه و گشتاور آزاد نشان نداده است. تمرین های اصلاحی پژوهش حاضر بیشترین اثر را بر مؤلفه های زمان رسیدن به اوج نیروهای واکنش زمین و بهبود آنها داشته است. از سوی دیگر، این تمرین ها بر مقادیر بارگذاری عمودی و ضربه و گشتاور آزاد اثر معناداری نداشته اند.