میلاد پیران حمل آبادی

مقدمه و اهداف: سطح عامل مهمی است که ممکن است بر خطر آسیب دیدگی در حین دویدن تأثیر بگذارد. هدف از مطالعه حاضر، مقایسه نیروهای وارده بر پا طی دویدن بر روی سطح زمین در مقایسه با چمن مصنوعی در افراد با پای پرونیت و سوپینیت بود. مواد و روش ها: جامعه آماری پژوهش حاضر را مردان دارای پای پرونیت و سوپینیت و سالم استان اردبیل تشکیل دادند. نمونه آماری به تعداد 30 نفر با دامنه سنی 25-20 سال به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و در مطالعه حاضر شرکت کردند. نمونه های آماری در سه گروه قرار گرفتند. تعداد 10 نفر در گروه پای پرونیت، 10 نفر در گروه پای سوپینیت و گروه سوم که 10 نفر هستند به عنوان گروه کنترل قرار گرفتند. از روش افتادگی استخوان ناوی برای تعیین نوع پا استفاده شد. از صفحه نیرو برتک برای ثبت نیروی عکس العمل زمین در هنگام دویدن بر روی سطح زمین و چمن مصنوعی با سرعت 2/3 متر بر ثانیه استفاده گردید. همچنین نیروهای عکس العمل زمین در جهت های عمودی (Fz)، قدامی-خلفی (Fy) و داخلی-خارجی (Fx) اندازه گیری شد. یافته ها: در فاز برخورد پاشنه پا با زمین مؤلفه داخلی-خارجی نیروی عکس العمل زمین در افراد دارای پای پرونیت طی دویدن بر روی سطح زمین در مقایسه با سطح چمن بزرگ تر بود. بعلاوه در لحظه برخورد پاشنه پا با زمین زمان رسیدن به اوج مؤلفه عمودی نیروی عکس العمل زمین طی دویدن بر روی چمن در مقایسه با سطح زمین افزایش یافت. نتیجه گیری: باتوجه به یافته ها می توان نتیجه گرفت که استفاده از سطح چمن مصنوعی می تواند موجب بهبود ریسک فاکتورهای آسیب در افراد دارای عارضه پای پرونیت و سوپنیت شود.

هدف مطالعه حاضر بررسی بیومکانیک دویدن در پوتین های نظامی پلی اورتان جدید و استفاده شده در مردان با و بدون پای پرونیت بود.تعداد 15 نفر در گروه پای پرونیت و تعداد 15 نفر در گروه کنترل (سالم) قرار گرفتند. آزمودنی ها یک جفت پوتین نو و دست دوم دریافت کردند که از پلی اورتان ساخته شده بودند. فعالیت الکترومایوگرافی عضلات اندام تحتانی و نیروی عکس العمل زمین در حین دویدن ثبت شد. جهت تحلیل های آماری از آنالیز واریانس دوسویه در سطح معنی-داری 05/0 استفاده شد. نتایج نشان داد که اثر عامل نوع پوتین برای نیروهای عمودی (183/0 d=و 018/0=P)، محور قدامی- خلفی مرحله هل دادن (404/0 d=و 001/0=P)، محور داخلی -خارجی مرحله هل دادن (225/0 d=و 008/0=P) و زمان رسیدن به اوج محور عمودی (161/0 d=و 028/0=P) تفاوت معناداری را نشان داد. همچنین نتایج نشان داد که اثر عامل نوع پوتین در فاز پاسخ بارگذاری در فعالیت عضله نیمه وتری (341/0 d=و 004/0=P) از نظر آماری دارای اختلاف معناری بود. علاوه بر این، اثر عامل گروه برای عضله دوسررانی در فاز بارگیری (196/0 d=و 039/0=P)، عضله ساقی قدامی (157/0 d=و 040/0=P) و سرینی میانی (224/0 d=و 026/0=P) در فاز هل دادن تفاوت معناداری داشتند. همچنین اثر تعاملی پوتین و گروه در فاز میانه اتکا در فعالیت عضله پهن داخلی(177/0 d=و 041/0=P) معنادار است. با توجه به یافته ها می توان نتیجه گرفت که پوشیدن پوتین های جدید پلی اورتان ممکن است عملکرد عضلات و بدن را در افرادی که کف پای صاف دارند، بهبود بخشد.