توانایی مدیریتی

کیفیت سود، ویژگی بسیار مهم گزارشگری مالی است که بر تخصیص مناسب سرمایه اثر می گذارد. به دلیل این که سود داده مهمی در مدل های ارزیابی سرمایه گذاران و اعتباردهندگان است، شرکت هایی که کیفیت سود ضعیف تری دارند، گرایش به هزینه های سرمایه بالاتری دارند. در پژوهش های قبلی عمدتاً بر تاثیر ویژگی های یک شرکت خاص بر کیفیت سود تکیه شده است. هدف اصلی پژوهش حاضر برای نخستین بار بررسی تاثیر توانایی مدیریتی بر کیفیت سود است. برای بررسی این موضوع دو فرضیه تدوین و نمونه ای از بین شرکت های تولیدی پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران در دوره زمانی 1381-1387 انتخاب شد. نتایج حاصل از آزمون فرضیه اول نشان می دهد که توانایی مدیریتی بر ارائه صورت های مالی (سود و زیان)، به عنوان یکی از معیارهای کیفیت سود، تاثیر منفی دارد؛ بدین معنی که مدیران تواناتر، ارائه مجدد صورت های مالی کمتری خواهند داشت و در نتیجه کیفیت سود بالاتری دارند. نتایج آزمون فرضیه دوم بیانگر آن است که شواهد کافی در خصوص پذیرش تاثیر توانایی مدیریتی بر پایداری سود به عنوان معیاری از کیفیت سود، وجود ندارد.

در پژوهش حاضر، تأثیر توانایی مدیریتی بر کیفیت گزارشگری مالی در طول چرخه عمر شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران بررسی شد. برای آزمون فرضیه های پژوهش، نمونه آماری از جامعه مورد مطالعه در قلمرو زمانی 10 ساله براساس صورت های مالی سال های 1381 تا 1390 شرکت های بورسی انتخاب شده است. پس از اخذ نمونه آماری و جمع آوری داده ها، متغیرهای مورد آزمون محاسبه و در نهایت، تجزیه و تحلیل داده ها و آزمون فرضیه ها به صورت داده های پانلی از طریق روش آماری رگرسیون خطی چندمتغیره انجام گرفت. در نهایت، نتایج به دست آمده از آزمون فرضیه های پژوهش نشان داد که در دوره رشد، توانایی مدیریتی تأثیر مستقیم معناداری بر روی کیفیت گزارشگری مالی شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران دارد. در عین حال، نتایج نشان داد که در دوره بلوغ و افول، توانایی های مدیریتی شرکت ها نمی تواند به افزایش کیفیت گزارشگری این شرکت ها منجر گردد. همچنین، نتایج نشان دهنده تأثیر مستقیم اندازه شرکت، حاشیه سود و صداقت مدیریت و تأثیر غیرمستقیم اهرم مالی بر کیفیت گزارشگری مالی شرکت هاست.

مدیریت ممکن است از طریق اجتناب مالیاتی، به دنبال گزارشگری مناسب تر سود باشد تا از این طریق تصویر مطلوبی از عملکرد شرکت ارائه کند. البته مدیران توانا به دلیل هزینه فرصت از دست رفته ناشی از اجتناب مالیاتی، کمتر درگیر فعالیت های اجتناب مالیاتی می شوند. هدف پژوهش حاضر بررسی تأثیر توانایی مدیریتی بر اجتناب مالیاتی می باشد. بدین منظور نمونه ای متشکل از 91 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران، بین بازه زمانی 1384 تا 1392 استفاده شده است. در این پژوهش، معیار توانایی مدیریتی، بخشی از کارآیی شرکت است که تحت تأثیر عوامل ذاتی شرکت قرار نمی گیرد و از طریق الگوی تحلیل پوششی داده ها محاسبه شده است. همچنین میانگین مجموع وجه نقد پرداختی سه سال آتی تقسیم بر مجموع مالیات سه سال آتی به عنوان نماینده اجتناب مالیاتی در نظر گرفته شده است. در نهایت آزمون فرضیه پژوهش با استفاده از رگرسیون چندمتغیره مبتنی بر داده های ترکیبی انجام شده است. نتایج حاکی از وجود تأثیر منفی و معنادار توانایی مدیریتی بر اجتناب مالیاتی در طول دوره مورد مطالعه بوده است.

پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر توانایی مدیریتی بر کارایی سرمایه گذاری و هم چنین بررسی اثر کیفیت گزارشگری مالی بر شدت اثرگذاری توانایی مدیریتی بر کارایی سرمایه گذاری شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران انجام شده است.کارایی سرمایه گذاری به صورت مفهومی، به معنی پذیرش پروژه هایی با ارزش فعلی خالص مثبت است و منظور از ناکارایی سرمایه گذاری، گذر از این فرصت های سرمایه گذاری(سرمایه گذاری کمتر از حد) و یا انتخاب پروژه هایی با خالص ارزش فعلی منفی(سرمایه گذاری بیش از حد)است. به منظور اندازه گیری کارایی سرمایه گذاری از مدل چن(2011) و جهت اندازه گیری توانایی مدیریتی از مدل دمرجیان و همکاران(2012) و هم چنین به منظور اندازه گیری کیفیت گزارشگری مالی از مدل کیفیت اقلام تعهدی کوتاری(2005) استفاده شده است. با بهره مندی از روش نمونه گیری حذفی و با اعمال شرایط انتخاب نمونه، تعداد 119نمونه برای دوره زمانی زمانی 1392-1387انتخاب شد.برای آزمون فرضیه های پژوهش از روش داده های ترکیبی استفاده شده است. نتایج پژوهش نشان می دهد مدیران توانا تمایل به سرمایه گذاری بیش از حد دارد. علاوه بر این، نتایج نشان می دهد کیفیت گزارشگری مالی باعث کاهش تاثیر مثبت توانایی مدیریتی بر سرمایه گذاری بیش از حد می گردد.

کارایی سرمایه گذاری به صورت مفهومی، به معنی پذیرش پروژه هایی با ارزش فعلی خالص مثبت است و منظور از ناکارایی سرمایه گذاری، گذر از این فرصت های سرمایه گذاری (سرمایه گذاری کمتر از حد) و یا انتخاب پروژه هایی با خالص ارزش فعلی منفی (سرمایه گذاری بیش از حد) است. یکی از پدیده های که بر کارایی یا عدم کارایی سرمایه گذاری تأثیر ویژه ای دارد، توانایی مدیریتی است. توانایی مدیریتی دارای دو جنبه مثبت و منفی است. بر اساس جنبه مثبت آن و براساس دیدگاهی تحت عنوان دیدگاه قراردادهای کارا انتظار می رود که هر چقدر مدیران از توانایی بیش تری برخوردار باشند بهتر می توانند بازده و ریسک پروژه های سرمایه گذاری را برآورد نمایند. علاوه بر این چنین مدیرانی پیش بینی که از درآمد و هزینه این پروژه ها داشته دقیق تر می باشد. بطور کلی در چنین دیدگاهی پروژه های انتخابی آنها کارا تر می باشد و از طرف دیگر بر اساس دیدگاه منفعت طلبی، مدیران توانا تاکید زیادی بر جایگاه خود داشته و در نتیجه ممکن است پروژه های را انتخاب نمایند که در وهله اول منافع آنها را تامین نماید. بنابراین ممکن است پروژه های سرمایه گذاری را انتخاب کنند که از کارایی لازم برخوردار نباشد..

علی رغم وجود ماهیت محوری سهم مدیریت از عملکرد شرکت، تصمیمات سرمایه گذاری، پاداش مدیران و حاکمیت شرکتی، همچنان یک واگرایی عقیده در رابطه با تاثیرات ویژه مدیریتی بر نتایج واحدهای تجاری وجود دارد. این پژوهش با هدف توسعه تحقیقات در حوزه اثرات مدیریتی بواسطه بررسی تاثیر توانایی مدیریتی بر تصمیمات سرمایه گذاری و ریسک سقوط قیمت سهام صورت پذیرفته است. در این راستا برای اندازه گیری توانایی مدیران از مدل دمرجیان و همکاران ) 2013 ( استفاده شد و اثرات آن بر کارآیی سرمایه گذاری )در قالب سه مدل( و تعامل آن با عنصر کیفیت گزارشگری بر ریسک سقوط آتی قیمت سهام )در قالب دو مدل( مورد بررسی قرار گرفت. یافته های پژوهش نشان داد که توانایی مدیریتی، سرمایه گذاری کمتر از حد را کاهش، سرمایه گذاری بیش از حد را تقویت و در مجموع سبب افزایش انحراف در سطح سرمایه گذاری مورد انتظار می شود. همچنین نتایج مبین این امر است که توانایی مدیریتی، ریسک سقوط قیمت آتی سهام را بطور معناداری افزایش می دهد. از سوی دیگر نتایج نشان داد که کیفیت گزارشگری مالی مطلوب، ریسک سقوط قیمت آتی سهام را کاهش می دهد اما در این رابطه شواهدی مبنی بر رابطه تعاملی مدیران توانمند و کیفیت گزارشگری بالا با ریسک سقوط قیمت آتی سهام مشاهده نشد

ریسک ریزش قیمت سهام در بازار یکی از نگرانی های اصلی سرمایه گذاران است و پژوهش در این زمینه می تواند برای بازار سرمایه دارای اهمیت باشد. افزایش پدیدة ریزش قیمت سهام، سبب بدبینی سرمایه گذاران در مورد سرمایه گذاری در بورس اوراق بهادار می شود؛ این مسئله درنهایت می تواند سبب شود که سرمایه گذاران منابع خود را از بورس اوراق بهادار خارج کنند. هدف این مقاله بررسی ارتباط بین توانایی های مدیریت و سرمایه گذاری کارا با سقوط قیمت سهام شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران است. در این مطالعه با استفاده از داده های 152 شرکت موجود در بورس اوراق بهادار تهران در دورة زمانی سال های 1385 تا 1394 به بررسی این موضوع پرداخته شد. برای اندازه گیری توانایی مدیریت از مدل دمرجیان و همکاران (2013) که مبتنی بر متغیرهای حسابداری است، استفاده شده است. داده ها به روش داده های تابلویی و رگرسیون چند متغیره تجزیه وتحلیل شده اند. نتایج پژوهش حاکی از آن است که بین توانایی مدیریت و کارایی سرمایه گذاری رابطة معناداری وجود ندارد؛ درحالی که بین توانایی مدیریت و ریسک سقوط قیمت سهام رابطة مثبت و معناداری وجود دارد.

هدف از این پژوهش تعیین تاثیر توانایی مدیریت و رقابت در بازار محصول بر چسبندگی هزینه ها است. چسبندگی هزینه به مفهوم عدم تقارن در رفتار هزینه ها به هنگام افزایش و کاهش فروش است. به منظور دستیابی به هدف پژوهش 119 شرکت از بین شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران طی سال های 1387 الی 1393 برای نمونه آماری انتخاب شدند. یافته های پژوهش نشان می دهند که توانایی مدیریت بر چسبندگی هزینه های اداری، عمومی و فروش تاثیر معناداری ندارد، اما رقابت در بازار محصول بر چسبندگی هزینه ها تاثیر مثبت و معناداری داشته است.

هدف از این پژوهش بررسی ارتباط توانایی مدیریتی و محافظه کاری غیرشرطی حسابداری، با تاکید بر نقش درماندگی مالی در شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران است. جامعه آماری این پژوهش شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران است. این پژوهش از بعد نوع، از نوع پژوهش های توصیفی بوده که به شیوه همبستگی صورت گرفته و از بعد هدف استفاده از پژوهش، از نوع پژوهش های کاربردی و از بعد روش گردآوری داده ها، نوع غیرتعاملی پس رویدادی است، که از داده های موجود در پایگاه اطلاعاتی بورس اوراق بهادار تهران و نرم افزار ره آورد نوین استفاده شده است. بر اساس شرایط در نظر گرفته برای انتخاب نمونه، 155 شرکت به روش حذف سیستماتیک طی سالهای 1388 تا 1395، انتخاب و اطلاعات آنها جمع آوری و با استفاده از رگرسیون چندگانه از طریق نرم افزار ایویوز آزمون گردیده است در این پژوهش محافظه کاری غیرشرطی نیز براساس معیار گیولی و هاین اندازه گیری شد. نتایج پژوهش نشان می دهد رابطه معناداری بین محافظه کاری غیرشرطی و توانایی مدیریت است. همچنین با با هر یک از مدل هادرسه دسته شرکت های ورشکسته، شرکت های منطقه تردید و شرکت های سالم مورد آزمون قرار گرفت، که نتایج نشان داد رابطه متفاوت توانایی مدیریتی با محافظه کاری غیرشرطی درشرکت های با سطح درماندگی مالی متفاوت است.

توان و اختیار بالای مدیریت می تواند به کارایی بیشتر یا رفتار فرصت طلبانه منجر شود. هدف این پژوهش بررسی تأثیر توانایی مدیریتی بر رابطه بین اجتناب مالیاتی و کارایی سرمایه گذاری است. به منظور اندازه گیری توانایی مدیریتی از مدل دمرجیان و همکاران (۲۰۱۲) با استفاده از روش تحلیل پوششی داده ها (DEA)و برای اندازه گیری کارایی سرمایه گذاری از مدل ریچاردسون (۲۰۰۶) و همچنین برای اندازه گیری اجتناب مالیاتی از شاخص نرخ موثر مالیاتی نقدی (CETR) استفاده شده است. برای آزمون فرضیه های پژوهش از مدل رگرسیون چند متغیره بهره گرفته شده است. نمونه مورد مطالعه متشکل از ۱۵۲ شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران برای دوره زمانی ۱۳۸۷ تا ۱۳۹۶ است. یافته های حاصل از آزمون فرضیه های پژوهش نشان می دهد که بر خلاف انتظار با افزایش اجتناب مالیاتی، در سطح توانایی مدیریتی پائین، کارایی سرمایه گذاری کاهش نمی یابد، در حالی که در سطح توانایی مدیریتی بالا انتظار موجود مبنی بر تأثیرپذیری مثبت کارایی سرمایه گذاری از افزایش اجتناب مالیاتی تایید می شود.

هدف اصلی این پژوهش تحلیل عوامل مؤثر بر توانایی مدیریتی مدیران عامل و اعضای هیئت مدیرۀ تعاونی های تولیدی کشاورزی بود. جامعۀ آماری تحقیق را مدیران عامل و اعضای هیئت مدیرۀ 68 تعاونی تولیدی کشاورزی (444 نفر) واقع در شهرستان هرسین استان کرمانشاه تشکیل دادند. روش نمونه گیری، طبقه ای تصادفی و حجم نمونه 206 نفر برآورد شد. یافته های این مطالعه نشان داد که توانایی مدیریتی افراد در حد متوسط است. منابع کنترل اکثریت مدیران عامل و اعضای هیئت مدیرۀ درونی است بدین معنی که دلایل شکست و پیروزی را به شخص خود نسبت می دهند. یافته های حاصل از تحلیل عامل اکتشافی وجود سه سبک مدیریتی قانونمند، ناکارآمد و مشارکتی را نشان داد. مهم ترین عوامل مؤثر بر توانایی مدیریتی نیز به ترتیب منابع کنترل، تحصیلات، هدف تعاون و پایداری و سبک مدیریت مشارکتی بودند. 

هدف: کارایی مدیران در قبال استفاده از منابع شرکت در اطلاعات ارائه شده در صورت های مالی نمایان می شود.  مدیران توانمند می توانند با برآورده ساختن انتظارات ذی نفعان و بهبود عملکرد شرکت، از ارتکاب تقلب در گزارشگری مالی بکاهند. از طرفی، برقراری روابط سیاسی با دولت نه تنها بر وضعیت مالی واحدهای تجاری تأثیرگذار است، بلکه این امر می تواند انگیزه و توانایی مدیران را در ارتباط با تهیه صورت های مالی تحت تأثیر قرار داده و به ایجاد تفاوت چشمگیر در کیفیت گزارشگری مالی منجر شود. از این رو، هدف این پژوهش آزمون تجربی ارتباط بین توانایی مدیریتی و گزارشگری مالی متقلبانه و بررسی نقش تعدیل کنندگی ارتباطات سیاسی شرکت ها بر این رابطه است. روش: برای دستیابی به هدف پژوهش، 129 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران طی سال های 1390 لغایت 1396 انتخاب شدند. فرضیه های پژوهش بر مبنای رگرسیون داده های ترکیبی آزمون شدند. یافته ها: یافته های پژوهش نشان می دهد بین توانایی مدیریتی و گزارشگری مالی متقلبانه رابطه منفی و معناداری وجود دارد. همچنین نتایج پژوهش حاکی از آن است که ارتباطات سیاسی شرکت ها با دولت، تأثیر توانایی مدیریتی در کاهش تقلب در گزارشگری مالی را تضعیف نمی کند. نتیجه گیری: نتایج پژوهش نشان می دهد مدیران توانمند قادرند قضاوت ها و برآوردهای دقیق و اثربخش تری را انجام دهند و با استفاده کاراتر از منابع شرکت، عملکرد بهتری را به ارمغان بیاورند و از این طریق تقلب در گزارشگری مالی را کاهش دهند. افزون بر این، نتایج نشان می دهد اثربخشی توانایی مدیریتی در کاهش تقلب در گزارشگری مالی متقلبانه تحت تأثیر ارتباطات سیاسی شرکت ها با دولت قرار نمی گیرد.

مقاله حاضر با هدف بررسی تأثیر توانایی مدیریتی بر ریسک سقوط قیمت سهام شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران انجام شده است. برای دست یابی به هدف مذکور، یک فرضیه تدوین و نمونه ای متشکل از 119 شرکت به روش حذف سیستماتیک از بین شرکت های پذیرفته شده در بورش اوراق بهادار تهران انتخاب گردید. برای آزمون فرضیه پژوهش از روش گشتاورهای تعمیم یافته (GMM) و شیوه داده های ترکیبی استفاده شده است. به منظور اندازه گیری توانایی مدیریتی از مدل دمرجیان و همکاران (2012) و برای اندازه گیری ریسک سقوط قیمت سهام از دو معیار استفاده شده در پژوهش حبیب (2014) استفاده شده است. نتایج حاصل از آزمون فرضیه پژوهش با استفاده از دو معیار چولگی منفی و نوسان های پائین به بالا گویای آن است که مدیران توانا تأثیر مثبت و معناداری بر ریسک سقوط قیمت سهام دارند. در واقع این مدیران از طریق دستکاری کیفیت گزارشگری مالی بر ریسک سقوط قیمت سهام تأثیر مثبت و معناداری دارند.   The purpose of this study is investigate the effect of managerial ability on stock price crash risk. To attain the mentioned purpose,one hypothesis were developed and a sample 119 firms was selected by systematic elimination method from the companies listed in Tehran stock exchange. In order to measure managerial ability Demerjian and et all(2012) model and to measure stock price crash risk, two measure of research Habib(2014) were used. Also, to estimate research, Generalized Method of Moments and panel data were used. Resualts of estimating research models using two measure negative skewness of firm return and down to up volatility showed that competent managers through manipulate financial reporting quality on have a positive and significant impact on stock  price crash risk.   Keywords: Managerial Ability, Stock Price Crash Risk, Financial Reporting Quality  

تدوین کنندگان قوانین و آیین نامه های اجرایی بازارهای سرمایه در سال های گذشته سعی کرده اند با ارتقای سطح شفافیت های اطلاعاتی و ایجاد تقارن اطلاعاتی بیشتر بین شرکت ها با سهامداران، جذابیت سرمایه گذاری در بازار بورس اوراق بهادار را افزایش دهند. لذا، تحقیق حاضر با استفاده از داده های 123 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران طی دوره زمانی 1392 تا 1396 و بهره گیری از الگوی رگرسیون چندمتغیره به بررسی تأثیر توانایی مدیریتی مدیر عامل بر ابهام شرکتی و ارزش نهایی وجه نقد پرداخته است. با این توضیح که برای سنجش توانایی مدیریتی از مدل دیمرجیان و همکاران (2012)، برای سنجش ارزش نهایی وجه نقد از مدل فالکندر و وانگ (2006) و برای سنجش ابهام شرکتی از مدل ائویگار (2018) استفاده شده است. یافته ها نشان داد توانایی مدیریتی بر ارزش نهایی وجه نقد تأثیر مثبت و معناداری دارد. همچنین، توانایی مدیریتی بر حجم معاملات و به موقع بودن سود به عنوان دو معیار ابهام شرکتی تأثیر مثبت و معنادار و بر تفاوت قیمت پیشنهادی خرید و فروش به عنوان دیگر مؤلفه ابهام شرکتی تأثیر منفی و معناداری دارد.

یکی از سرمایه های انسانی که نقش مهمی در تبدیل منابع شرکت به درآمد و خلق ثروت برای سهامداران دارد، مدیران شرکت های تجاری اند. هدف پژوهش حاضر، نقش توانایی مدیریتی و محافظه کاری حسابداری شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار می باشد. با توجه به هدف، روش تحقیق مطالعه ای و از لحاظ ماهیت موضوع تحلیلی- توصیفی است. ابزار گردآوری داده مقالات و کتب می باشد. نتایج تحقیق نشان می دهد توانایی مدیریتی بر عواملی چون بهبود عملکرد شرکت در قالب بازده سرمایه گذاری، پیچیدگی شرکت و عدم شفافیت اطلاعات، محافظه کاری غیرشرطی، اجتناب مالیاتی و کارایی سرمایه گذاری و همچنین محافظه کاری حسابداری بر روابط سیاسی، سود و زیانی و هزینه بدهی در شرکت ها تاثیر گذار است و باعث کاهش تضادهای نمایندگی شده و از واکنش منفی بازار نسبت به نگهداشت وجه نقد می کاهد. به سرمایه گذاران، اعتباردهندگان و حتی حساب رسان پیشنهاد میشود در ارزیابی کیفیت گزارش های مالی و محافظه کاری حسابداری توانایی مدیریت را به عنوان یکی از عوامل اثرگذار در نظر بگیرند

یکی از مهم ترین وظایف پیش روی مدیران، تصمیم گیری است. زندگی امروز در حالی ادامه می یابد که سایه افکنی شرایط عدم اطمینان بر کلیه امور، به علل مختلف فرآیند تصمیم گیری را به کلی متحول ساخته است. شرکت ها نیز در طول عمر اقتصادی خود با عوامل مختلفی که غیر قابل پیش بینی است، روبه رو هستند و این مدیران هستند که تصمیم های نهایی لازم را اتخاذ می کنند. مدیران مانند سایر افراد جامعه دارای ویژگی های فردی، استعدادها، رغبت ها، تمایل ها، نگرش ها و نظام ارزشی متفاوتی هستند که می تواند بر سیاست های شرکت اثرگذار باشد. پژوهش حاضر جهت ایجاد شواهدی مبنی بر تاثیرگذاری توانایی مدیریتی بر رفتار ریسک پذیری شرکت ها صورت پذیرفته است. در این راستا، صورت های مالی 165 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران برای دوره زمانی 1388 تا 1397 مورد تحلیل و بررسی قرار گرفته است. توانایی مدیریتی با استفاده از الگوی دمیرجیان و همکاران (2012) اندازه گیری شده است. همچنین، برای اندازه گیری رفتار ریسک پذیری شرکت ها از دو متغیر انحراف معیار نرخ بازده دارایی ها و نسبت مخارج سرمایه ای به کل دارایی ها استفاده شده است. برای آزمون فرضیه ها نیز از رگرسیون چندگانه با داده های ترکیبی استفاده شده است. یافته های پژوهش نشان داد که توانایی مدیریتی رابطه مثبت و معناداری با انحراف معیار نرخ بازده دارایی ها و نسبت مخارج سرمایه ای به کل دارایی ها دارد.

اعتماد بیش از حد مدیریتی منجر به تصمیم گیری های تهاجمی تر برای سرمایه گذاری و تامین مالی می شود. حسابرسان ممکن است متقاعد شوند که اعتماد بیش از حد مدیریتی نشان دهنده صلاحیت مدیریتی است و به این نتیجه برسند که برنامه های مدیریت برای غلبه بر تردید اساسی در مورد توانایی شرکت مشتری برای ادامه فعالیت به مدت معقول کافی است. مدیرانی که بیش از حد اعتماد به نفس «به نظر می رسند» همیشه توانایی های یکسانی ندارند. از این رو هدف این تحقیق بررسی تاثیر اعتماد بیش از حد و توانایی مدیریتی بر گزارش و گردش حسابرسی شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران بین سال های 1395 تا 1400 با نمونه مشتمل بر 185 شرکت و رگرسیون لجستیک و داده های ترکیبی به آزمون فرضیه ها پرداخته شد که نتایج تحقیق نشان داد اعتماد بیش از حد مدیر بر گزارش و گردش حسابرسی تأثیر معکوس ومعناداری دارد و در دیگر نتایج تحقیق مشاهده گردید که توانایی مدیر با گزارش و گردش حسابرسی تأثیر مستقیم و معناداری دارد.

در عصری که شرکت ها برای بقا در بازارهای رقابتی با چالش های فراوانی روبرو هستند، سلامت مالی و شناسایی عواملی که منجر به بحران های مالی می شوند، از اهمیت بسزایی برخوردار می باشد. برای تداوم فعالیت شرکت ها موانعی وجود دارد که منجر به عدم موفقیت شرکت ها می گردد. یکی از مشخصه های عدم موفقیت و شکست شرکت ها، آشفتگی مالی است. از این رو هدف این پژوهش بررسی رابطه توانایی مدیریتی و نوسان پذیری عملکرد با تأکید بر آشفتگی مالی است. جامعه آماری پژوهش شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران و نمونه مورد مطالعه، شامل 140 شرکت پذیرفته شده طی سال های 1396 تا 1400 است. روش پژوهش توصیفی و از نظر ارتباط بین متغیرها علی-همبستگی است و از نظر هدف کاربردی است. برای پردازش و آزمون فرضیه ها از روش رگرسیونی و داده های تابلویی و همچنین مدل اثرات ثابت استفاده شده است. نتایج به دست آمده حاصل از تجزیه وتحلیل فرضیه نشان داد که آشفتگی مالی بر رابطه بین توانایی مدیریتی و نوسان پذیری عملکرد تأثیر منفی و معناداری دارد. با توجه به نتایج پژوهش به هیئت مدیره و مالکان شرکت ها پیشنهاد می شود، شفافیت شرکت را عاملی تأثیر گذار در نگرش سرمایه گذاران، نسبت به توانایی و عملکرد مدیریت شرکت بدانند؛ بنابراین، در انتخاب مدیران خود دقت و فردی توانا و متخصص را انتخاب کنند؛ زیرا مدیران توانمند باعث افزایش کارایی شرکت می شوند و نتیجه عملکرد مطلوب خود را با افزایش شفافیت شرکت به نمایش می گذارند.

هدف پژوهش حاضر، بررسی تأثیر توانایی مدیریتی بر ریسک مالیات شرکت و اجتناب مالیاتی بلندمدت در شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران هست. پژوهش حاضر از منظر نتیجه اجرای آن یک پژوهش کاربردی، از منظر هدف اجرا یک پژوهش تحلیلی (به روش همبستگی)، از منظر منطق اجرا یک پژوهش قیاسی - استقرایی و از منظر بعد زمانی، یک پژوهش طولی (پس رویدادی) است. در راستای هدف پژوهش، داده های مربوط به 180 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران در طی سال های 1394 تا 1401 مورد بررسی قرار گرفت. برای آزمون فرضیه های از الگوی رگرسیون چند متغیره و نرم افزار ایویوز نسخه 13 استفاده شد. نتایج نشان داد که توانایی مدیریت باعث افزایش ریسک مالیاتی و اجتناب مالیاتی بلندمدت می شود. مدیران توانا بهتر می توانند تصمیمات تجاری خود را با استراتژی های مالیاتی منطبق سازند و به راحتی می توانند با توجه به درک بالایی که از محیط عملیاتی شرکت دارند از فرصت های ایجاد شده برای برنامه ریزی مالیاتی در جهت بالا بردن بازدهی شرکت استفاده کنند.

هدف: سرمایه گذاران به طور قابل توجهی برای ریسک سقوط ارزش قایل هستند و ریسک سقوط را به عنوان یک عامل قیمت گذاری مهم در نظر می گیرند. تغییرات منفی قیمت هم تحت تاثیر توانایی مدیران در انتخاب استراتژی ها و قدرت اجرای مناسب عملیات شرکت می باشد؛ بنابراین، هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه استراتژی تنوع بخشی شرکت و ریسک سقوط قیمت سهام با تاکید بر سستی عملیات و توانایی مدیریت طی سال های 1395 تا 1401 می باشد.روش شناسی پژوهش: جهت آزمون فرضیه های پژوهش از روش رگرسیون چندمتغیره و اطلاعات مالی 129 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران استفاده شده است. رد یا اثبات فرضیه های پژوهش با به کارگیری روش های آماری مناسب در تعمیم نتایج استفاده شده است. داده های مالی در نرم افزار اکسل جهت تشکیل پایگاه داده ها جمع آوری شده است و سپس با استفاده از نرم افزار ایویوز جهت آزمون فرضیه های تحقیق مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفته اند.یافته ها: نتایج تحقیق نشان داد طبق فرضیه اول، استراتژی تنوع بخشی شرکت با ریسک سقوط قیمت سهام ارتباط منفی دارد. هم چنین طبق فرضیه دوم که بر سستی عملیاتی رابطه منفی بین استراتژی تنوع بخشی و ریسک سقوط قیمت سهام را تقویت می کند، تایید نمی شود و طبق فرضیه سوم، مبنی بر توانایی مدیریتی رابطه منفی بین استراتژی تنوع بخشی و ریسک سقوط قیمت سهام را تقویت می کند، تایید نمی شود.اصالت/ارزش افزوده علمی: از جنبه نوآوری پژوهش می توان به این موارد اشاره کرد: اول نشان داد که عملیات متنوع شرکت ها هم چون عاملی برای کاهش ریسک سقوط آن ها عمل می کند، در نتیجه دلیل جدیدی را برای شرکت ها برای گسترش دامنه عملیاتی خود روشن می کند. علاوه بر این، نشان داد که اثربخشی تنوع با شواهد ارایه شده توسط ادبیات نظریه احتکار اخبار بد همراه است، یعنی این که تنوع می تواند تاثیرات منفی اخبار بد را کاهش دهد. دوم، این مطالعه با پیشگامی در اکتشاف مربوط به ریسک سقوط در زمینه عملیات استراتژیک شرکت ها، به ادبیات ریسک سقوط کمک می کند. با چنین بینش هایی، راه جدیدی را برای تحقیقات آینده باز می نماید تا چگونگی کاهش ریسک سقوط از طریق طراحی استراتژیک عملیات و تولید شرکت ها بررسی شود. سوم، اجماع غالب در میان محققان مدیریت این است که تنوع از نظر عملکرد اقتصادی و کاهش ریسک دارای اهمیت است. یافته های این مطالعه، درک موجود از تنوع شرکت ها را بر ریسک سقوط ارتقا می دهند. چهارم، مطالعه حاضر مجموعه ای از عوامل زمینه ای را در نظر می گیرد که ارتباط اولیه را تعدیل می کند. این تجزیه وتحلیل، نگاه دقیقی به موارد احتمالی که بین تنوع و ریسک سقوط دخالت می کند، ارایه می دهد.