آسیب های رفتاری

نیروهای مسلح به عنوان نهادی است که امنیت، ثبات، آرامش و حفاظت از ارزش های اساسی و منافع حیاتی ملت و برقراری نظم عمومی را برای جامعه فراهم می آورند، بر همین اساس باید در بهترین شرایط کارکردی باشد. یکی از عوامل تأثیرگذار، بودجه ریزی است اهمیت وجود بودجه مانند خون در رگ های سازمان می باشد که اگر با طرح ریزی و برنامه درستی همراه نباشد و همچنین کنترل مناسبی بر روی آن وجود نداشته باشد، باعث اتلاف آن و از بین رفتن اعضای حیاتی سازمان خواهد شد. بر این اساس درک موانع و آسیب های بودجه ریزی به وظیفه مدیران در سازمان ها تبدیل شده است. پژوهش حاضر به بررسی مهم-ترین آسیب های فراروی بودجه ریزی در سه شاخه ساختاری، رفتاری و زمینه ای می پردازد. این پژوهش از از نظر هدف کاربردی است و از نظر شیوه جمع آوری اطلاعات توصیفی- پیمایشی و از نظر نوع داده ها کمی است. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه کارکنان آماد یکی از یگان های دفاعی است و با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی ساده و حجم نمونه با استفاده از روش کوکران با جامعه محدود، 95 نفر انتخاب گردید. پس از طراحی و تعیین روایی و پایایی(89/) پرسشنامه ، به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون اسمیرنوف و کولموگروف، آزمون t و آزمون F استفاده شد. براساس یافته های تحقیق، اولویت های آسیب-های بودجه ریزی عبارت اند از: 1- عوامل ساختاری 2- عوامل رفتاری 3- عوامل زمینه ای در پایان نیز پیشنهادهای کاربردی ارائه شده است.

آسیب شناسی سازمانی، فرایندی نظام مند از جمع آوری داده ها به منظور تعامل اثربخش در راستای حل مشکلات، چالش ها، فشارها و محدودیت های سازمانی می باشد. بر این اساس هدف پژوهش حاضر، آسیب شناسی پیاده سازی و کاربست نتایج تحقیقات مدیریت منابع انسانی در صنعت نفت بوده است. روش تحقیق مورد استفاده در این پژوهش از نظر هدف، توصیفی؛ از نظر نتیجه، کاربردی؛ از نظر نوع داده، کمّی و به لحاظ زمان گردآوری داده ها، مقطعی بوده که از ابزار پرسشنامه نیز جهت گردآوری داده ها بهره برده شد. جامعه آماری این پژوهش نیز متشکل از دو گروه (1) اساتید و صاحب نظران حوزه مدیریت منابع انسانی در دانشگاه های معتبر کشور و (2) مدیران و کارشناسان ارشد منابع انسانی در سازمان ها و شرکت های حوزه صنعت نفت در سطح شهر تهران مشتمل بر 335 نفر بوده است که حجم نمونه مورد مطالعه، 180 نفر تعیین شد. نتایج پژوهش نشان داد که در سطح اطمینان 99 درصد، 37 شاخص بر عدم پیاده سازی و کاربست نتایج تحقیقات مدیریت منابع انسانی در صنعت نفت تاثیرگذار می باشند که از این بین، سه شاخص «ضعف فرهنگ مطالعه در کاربران»، «عدم بکارگیری ناظران (مشاوران) علمی و عملی مناسب» و «عدم ثبات در تصمیم گیری های کلان سازمانی»، مهمترین شاخص های مورد اشاره پاسخگویان بوده است. همچنین شاخص های شناسایی شده در سه گروه آسیب های ساختاری، رفتاری (محتوایی) و محیطی طبقه بندی شدند

زمینه و هدف: بهره گیری مناسب از سامانه های مرکز فرماندهی و کنترل در کلانتری و پاسگاه های انتظامی می تواند با ارائه الگوی جرایم، تصمیم سازی مناسبی را در راستای انجام بهینه ماموریت های پلیس میسر سازد. بنابراین هدف از این پژوهش، شناسایی آسیب های مهارتی روسای کلانتری و پاسگاه ها در بهره گیری از سامانه های مرکز فرماندهی و کنترل است. روش: پژوهش حاضر ازنظر هدف کاربردی و ازنظر رویکرد، در زمره پژوهش های آمیخته است. در بخش کیفی، داده ها به روش کانونی و با استفاده از فن مصاحبه و در بخش کمی به روش پیمایشی با استفاده از ابزار پرسشنامه جمع آوری شد. از تعداد 16 نفر از خبرگان به روش گلوله برفی و تا اشباع نظری مصاحبه انجام پذیرفت. جامعه آماری در بخش کمی را کارکنان فرماندهی انتظامی ویژه شرق استان تهران به تعداد 95 نفر تشکیل دادند. داده ها در بخش کیفی با استفاده از تکنیک تحلیل محتوا و در بخش کمی به منظور تعیین شکاف بین وضعیت موجود و مطلوب مقوله های شناسایی شده، با استفاده از آزمون تی تک نمونه ای و زوجی تحلیل شدند.   یافته ها: در تحلیل یافته های بخش کیفی برای هرکدام از مقوله ها 9 زیرمقوله و درمجموع 27 زیرمقوله شناسایی شد. یافته های بخش کمّی نیز بیانگر این است که در وضعیت موجود، با 52/2 صدم و در سطح معناداری 01/0، میانگین آمادگی مهارتی روسای کلانتری و پاسگاه های فرماندهی انتظامی ویژه شرق استان تهران در بهره گیری از سامانه های مرکز فرماندهی و کنترل به طور معناداری پایین تر از حد انتظار است. و در بین ابعاد مهارت، بعد رفتاری با 75/2 ، بعد ساختاری با 47/2 و بعد زمینه ای با 35/2 صدم به طور معناداری پایین تر از حد مورد انتظار است.   نتایج: با توجه به یافته های پژوهش می توان نتیجه گرفت که وضعیت موجود مهارت ساختاری، رفتاری و زمینه ای روسای کلانتری و پاسگاه های فرماندهی انتظامی ویژه شرق استان تهران در بهره گیری از سامانه های مرکز فرماندهی و کنترل مناسب نبوده و تفاوت معناداری با وضعیت مطلوب دارد.