رفتار سیاسی

رهبران و نخبگان سیاسی در هر جامعه و نظام سیاسی نقش کلیدی در مدیریت کشور و تصمیم گیری های مهم و راهبردی ایفا می نمایند؛ تا جایی که توسعه ملی و یا عدم توسعه کشورها به رهبران و نخبگان سیاسی نسبت داده می شود. فرهنگ سیاسی نخبگان که مبنای رفتارهای سیاسی آنها در عرصه های مختلف است از اهمیت بسزایی برخوردار است. تحقیق حاضر پویشی علمی به منظور بررسی ابعاد مثبت و منفی فرهنگ سیاسی نخبگان در جمهوری اسلامی ایران است. تحقیق حاضر از نوع تحقیقات کیفی است که با استفاده از روش تحلیل اسنادی انجام می گیرد. ابزارهای تحقیق عبارت اند از کتابها و مقاله ها واسناد موجود پیرامون فرهنگ سیاسی نخبگان. مهم ترین مولفه های فرهنگ سیاسی نخبگان سیاسی در ایران در دو بعد مثبت و منفی عبارت اند از مؤلفه های مثبت: معنویت و اخلاق، اخلاص، ساده زیستی، مردمی بودن، عقلانیت و علم گرایی، عزت و نفوذناپذیری، تواضع، شجاعت و ایثار، جهانی نگری. ابعاد منفی نیز شامل خودبزرگ بینی ، اغراق، قانون گریزی، انتقادناپذیری، دوگانگی شخصیت، بدبینی و سوءظن و روحیه قومگرایی است. 

هدف پژوهش حاضر طراحی و تبیین مدل رفتار سیاسی مدیران در سازمان های دولتی می باشد. روش پژوهش با توجه به هدف آن، کاربردی و از حیث شیوه اجرا، کیفی و به لحاظ منطق گردآوری داده ها از نوع استقراء – قیاسی می باشد. جامعه آماری شامل 30 نفر از خبرگان (اساتید و مدیران سازمان های دولتی) می باشد و به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند. ابزارهای جمع آوری داده شامل مصاحبه نیمه ساختار یافته می باشد. در تجزیه وتحلیل داده های از تحلیل مضمون و از نرم افزار MICMAC و برای اولویت بندی عوامل مؤثر بر رفتار سیاسی، به جهت رویکرد ساختاری تفسیری از روش ism استفاده شد. نتایج یافته ها نشان داد که 11 مقوله اصلی در 6 سطح شناسایی شد. همچنین یافته ها نشان داد که در سطح ششم، شکاف فرهنگی اجتماعی و ویژگی های شخصیتی افراد بیشترین اثرگذاری را نسبت به سایر عوامل داشته است البته ضعف فرهنگی اثرگذارترین عامل بوده است. در سطح پنجم مدل، باور عمومی قرار دارد. در سطح چهارم، اراده سیاسی افراد و مدیریت تصویرپردازی و ارزشیابی سازمانی قرار دارند. در سطح سوم، قدرت فردی افراد قرار دارد. در سطح دوم فرآیندهای سازمانی و انتخابات و انتصابات سازمانی قرار دارد و در سطح آخر الگوی قوانین و مقررات و ساختار سازمان های دولتی قرار دارند.

هدف از پژوهش حاضر، بررسی رابطه عوامل درون سازمانی با رفتار سیاسی براساس نقش تعدیل گر مهارت سیاسی و اراده سیاسی در صنعت ورزش بود. روش پژوهش، توصیفی از نوع طرح همبستگی بود. جامعه آماری شامل کلیه کارکنان وزارت ورزش کشور و فدراسیون ها بود که بالغ بر 1500 نفر می باشند. از بین فدراسیون ها، 4 فدراسیون ورزش تیمی و 4 فدراسیون ورزش انفرادی به علت پر طرفدار بودن از بین سایر فدراسیون ها به عنوان نمونه انتخاب شدند. نمونه پژوهش حاضر شامل 350 نفر است که با استفاده از روش نمونه گیری غیرتصادفی در دسترس انتخاب گردیدند. جهت سنجش متغیرهای مورد مطالعه از پرسشنامه استفاده گردید. در بررسی الگوی پیشنهادی، روش معادلات ساختاری با استفاده از نرم افزارهای SPSS-19 و PLS به کار گرفته شد. یافته ها حاکی از آن بود که رابطه عوامل درون سازمانی، مهارت سیاسی و اراده سیاسی با رفتار سیاسی معنی دار نبود. رابطه عوامل درون سازمانی با مهارت سیاسی و اراده سیاسی معنی دار بود. همچنین، یافته ها نشان دادند که مهارت سیاسی و اراده سیاسی رابطه بین عوامل درون سازمانی و رفتار سیاسی را تعدیل کردند. با توجه به نتایج این پژوهش، به مدیران و مسئولان سازمان ها پیشنهاد می شود که نقش اثرگذار عوامل درون سازمانی، مهارت سیاسی و اراده سیاسی بر روی ابعاد مختلف سیاست سازمانی را مورد توجه قرار دهند.

منابع انسانی و پتانسیل بالقوه آن ها عامل اصلی موفقیت یک سازمان است. با در نظر گرفتن این اصل مهم، هدف از این پژوهش، بررسی تأثیر حکمرانی نظارتی بر توسعه منابع انسانی با نقش میانجی رفتار سیاسی کارکنان وزارت ورزش و جوانان جمهوری اسلامی ایران است. روش پژوهش حاضر توصیفی– همبستگی از نوع معادلات ساختاری، براساس زمان حال نگر، از نظر هدف کاربردی و به لحاظ جمع آوری اطلاعات میدانی می باشد. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه کارکنان شاغل در ادارات ورزش و جوانان ایران است که بنا بر آمار اعلام شده از سوی امور اداری 830 نفر (569 مرد و 321 زن) می باشند. نمونه آماری طبق جدول مورگان به تعداد 263 نفر از بین جامعه آماری به صورت تصادفی ساده انتخاب شدند. نمونه گیری زن و مرد به روش تصادفی از نوع طبقه ای نسبتی انتخاب بود که تعداد 161 نفر مرد و 102 نفر زن مشخص گردید. ابزار اندازه گیری این پژوهش سه پرسشنامه «حکمرانی نظارتی» صفری (1399)، «رفتار سیاسی» تان (2016) و «توسعه منابع انسانی» تزفریر، براک و دولند (2004) بود. نتایج معادلات ساختاری نشان داد که حکمرانی نظارتی بر توسعه منابع انسانی تأثیر دارد، اما متغیر رفتار سیاسی نقش میانجی گری را در این ارتباط ایفا نمی کند. لذا با توجه به تأثیر ابعاد حکمرانی نظارتی- یعنی استقلال سازمانی، فرهنگ نظارتی، شفافیت نظارتی و سیاستگذاری مالی یکپارچه بر توسعه منابع انسانی این وزارتخانه- مدیران ارشد وزارت ورزش و جوانان باید این ابعاد  توسعه منابع انسانی را تقویت نمایند.

هدف از پژوهش حاضر، تبیین مدل ابعاد اجتماعی موثر بر توسعه روانشناسی سیاسی در ورزش بود. پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی، از حیث ماهیت توصیفی- همبستگی است. جامعه آماری پژوهش کلیه متخصصین و خبرگان حوزه روانشناسی، حوزه علوم سیاسی، خبرگان حوزه جامعه شناسی و مدیریت ورزشی، ارکان ورزش (وزارت ورزش، مدیران، مربیان، ورزشکاران و داوران ورزشی) و اساتید و محققین دانشگاهی که در حوزه تخصصی روانشناسی سیاسی ورزش فعالیت داشتند. نمونه آماری با استفاده از روش هدفمند دردسترس انتخاب شدند (375 نفر). جهت جمع آوری داده ها از پرسشنامه محقق ساخته استفاده شد و روایی صوری پرسشنامه توسط صاحب نظران (9 نفر)، تائید شد. همچنین پایایی آن با استفاده از آزمون آلفای کرونباخ (91/0) و پایایی ترکیبی محاسبه شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها و بررسی برازش مدل از مدل سازی معادلات ساختاری در نرم افزار PLS3-SPSS24 استفاده شده است. نتایج نشان داد که ابعاد راهبردها بر پیامدها با مقدار (761/0) بیشترین تاثیر و شرایط علی بر پدیده اصلی با مقدار (313/0)، شرایط زمینه ای بر پدیده اصلی با مقدار (760/0)، پدیده اصلی بر راهبردها با مقدار (519/0) و شرایط مداخله گر بر پدیده اصلی با مقدار (449/0)، دارای نقش مستقیم و معنی داری در تبیین مدل ابعاد اجتماعی موثر بر توسعه روانشناسی سیاسی در ورزش بودند. به طور کلی، بر اساس یافته های پژوهش می توان گفت که توجه به عوامل اجتماعی، مهارت های روانشناسی و توانمندسازی مهارت های ادراکی و مهارت مدیران سیاسی - ورزشی می تواند به پیامدهای مطلوب ابعاد اجتماعی موثر بر توسعه ای روانشناسی سیاسی ورزش در ایران بیانجامد.