تدریس تحول آفرین

هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی آموزش به شیوه مشارکتی بر تاب آوری و تدریس تحول آفرین معلمان است. روش پژوهش شبه آزمایشی با مراحل پیش آزمون- پس آزمون است. برای این منظور از میان معلمان منطقه 2، 10 معلم به صورت داوطلبانه که تمایل به شرکت در دوره های آموزشی داشتند، انتخاب شدند و طی 6جلسه تحت آموزش به شیوه مشارکتی قرار گرفتند و 10 معلم به به عنوان گروه انتخاب شدند و هیچ آموزشی دریافت نکردند. ابزارهای پژوهش پرسشنامه تاب آوری کونور و دیویدسون (۲۰۰۳) و پرسشنامه تدریس تحول آفرین (بوچامپ و همکاران، 2010) بودند.. برای تحلیل داده ها از روش تحلیل واریانس عاملی با اندازه گیری مکرر استفاده شد. نتایج داده ها نشان داد که آموزش به شیوه مشارکتی منجر به افزایش تاب آوری و تدریس تحول آفرین معلم می گردد.

مقدمه: اشتیاق تحصیلی یکی از شاخص های مهم کیفیت دانشگاهی محسوب می شود. پژوهش حاضر با هدف مدل یابی روابط ساختاری اشتیاق تحصیلی دانشجویان بر اساس کمک طلبی، تدریس تحول آفرین، حمایت اجتماعی با میانجیگری نقش سرزندگی تحصیلی انجام شد. روش:  جامعه آماری این پژوهش را کلیه دانشجویان دوره کارشناسی مجتمع آموزش عالی اسفراین در سال تحصیلی 96-1395 تشکیل دادند. نمونه پژوهش شامل 304 دانشجو (253 پسر، 51 دختر) بود که با روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه های اشتیاق تحصیلی (فردریکز و همکاران، 2004)، سرزندگی تحصیلی (حسین چاری و دهقانی زاده، 1391)، کمک طلبی (ریان و پنتریچ، 1997)، حمایت اجتماعی ادراک شده(زیمت وهمکاران، 1988) و تدریس تحول آفرین (بوچامپ و همکاران، 2010) استفاده شد. یافته ها: حمایت اجتماعی ادراک شده، کمک طلبی و تدریس تحول آفرین مستقیماً بر اشتیاق تحصیلی اثر داشتند. همچنین حمایت اجتماعی، کمک طلبی و تدریس تحول آفرین به شکل غیرمستقیم و از طریق سرزندگی تحصیلی با اشتیاق تحصیلی ارتباط داشتند. سرزندگی تحصیلی نقش میانجیگری  بین کمک طلبی تحصیلی، تدریس تحول آفرین، حمایت اجتماعی و اشتیاق تحصیلی دانشجویان داشت. در مجموع متغیرهای پژوهش توانستند، حدود 31 درصد از واریانس اشتیاق تحصیلی را پیش بینی کنند. نتیجه گیری: با تقویت کمک طلبی تحصیلی دانشجویان، حمایت اجتماعی و استفاده استادان از روش تدریس تحول آفرین می توان به دانشجویان کمک کرد تا بر مسائل و مشکلات تحصیلی خود غلبه کنند و  سرزندگی تحصیلی خود را افزایش دهند. این عوامل می تواند در تعامل با یکدیگر، اشتیاق تحصیلی دانشجویان را ارتقاء بخشند.

پژوهش حاضر به بررسی رابطه ی بین امید به تحصیل  با سرسختی تحصیلی دانش آموزان با میانجی گری تدریس تحول آفرین در دانش آموزان متوسطه اول شهر کرمان پرداخته است. روش پژوهش همبستگی با رویکرد مدل سازی معادلات ساختاری انتخاب گردید. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانش آموزان متوسطه اول شهر کرمان به تعداد 1131 نفر بودند، که با توجه به جدول مورگان و براساس نمونه گیری تصادفی ساده تعداد 285 نفر انتخاب شدند. ابزار اندازه گیری در این پژوهش پرسشنامه امید تحصیلی  سهرابی و سامانی (۱۳۹۰) ،پرسشنامه سرسختی تحصیلی بنیشک و همکاران(2005) و پرسشنامه تدریس تحول آفرین بوچامپ و همکاران (۲۰۱۰) استفاده شد. داده های به دست آمده با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون  و مدل یابی معادلات ساختاری  مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد تدریس تحول آفرین در رابطه بین امید به تحصیل  با سرسختی تحصیلی نقش واسطه ای دارد. همچنین اثر مستقیم امید به تحصیل با تدریس تحول آفرین، تدریس تحول آفرین با سرسختی تحصیلی و امید به تحصیل  با سرسختی تحصیلی دانش آموزان  مثبت و معنی دار است. بنابراین چنین استنباط می شود تدریس تحول آفرین، ارزش های اصلی و اهداف یکپارچه کلاس درس و دانش آموزان را تشخیص می دهند و به استعدادهای بالقّوه ی دانش آموزان اهمیت می دهد و دانش آموزانی خشنود واثربخشی را پرورش می دهند که علایق دانش آموزان را بالا می برد و آن ها را به نگاهی فراتر از علایق شخصیشان برای گروه تشویق می کند و از این طریق توانایی مقاومت کردن در برابر سختی های تحصیلی و امید به تحصیل را ارتقا می بخشند.

هدف از پژوهش حاضر، پیش بینی روحیه پژوهش در دانش آموزان دختر براساس تدریس تحول آفرین و نقش میانجی تحول مثبت نوجوانی و هیجان کلاسی بوده است. برای این منظور 247 نفر از دانش آموزان دختر پایه های دهم و یازدهم مدارس غیرانتفاعی منطقه 4 شهر تهران به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شدند و پرسشنامه های تدریس تحول آفرین بیچامپ و همکاران (2010)، روحیه پژوهش شیرزاد و همکاران (1395)، تحول مثبت نوجوانی گلدهوف و همکاران (2014) و هیجان کلاسی تیتسورث و همکاران (2010) را تکمیل کردند. تحلیل داده ها با به کارگیری نرم افزار PLS نشان داد که تدریس تحول آفرین دارای اثر مستقیم و مثبت بر روحیه پژوهش دانش آموزان است. همچنین اثر غیرمستقیم و مثبت تدریس تحول آفرین تنها در زمینه مؤلفه مراقبت (از مؤلفه های تحول مثبت نوجوانی) بر روحیه پژوهش معنادار است. از میان مؤلفه های هیجان کلاسی نیز، فقط مؤلفه ظرفیت هیجانی، دارای نقش میانجی در رابطه تدریس تحول آفرین و روحیه پژوهش است. اثر غیرمستقیم تدریس تحول آفرین بر روحیه پژوهش دانش آموزان نیز به واسطه این مؤلفه مثبت است. نتایج این پژوهش، حاکی از اهمیت ادراک فراگیران از فضای آموزشی و هیجانی کلاس در تقویت روحیه پژوهش است.

هدف: هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه تدریس تحول آفرین و عملکرد تحصیلی با نقش میانجی اشتیاق تحصیلی در دانش آموزان بود. روش شناسی: پژوهش از نظر هدف کاربردی و از لحاظ روش، توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری این پژوهش شامل 4300 نفر از دانش آموزان مقطع متوسطه دوم شهر نکا بودند. نمونه آماری به تعداد 353 نفر و با استفاده از جدول کرجسی و مورگان و به شیوه نمونه گیری تصادفی طبقه ای بر حسب جنسیت انتخاب شدند. جهت گردآوری داده ها از سه پرسش نامه تدریس تحول آفرین بوچامپ و همکاران (2010)، عملکرد تحصیلی فام و تیلور (1999) و اشتیاق تحصیلی شافلی و همکاران (2002) استفاده شد. به منظور تحلیل داده ها، از مدل یابی معادلات ساختاری با کمک روش حداقل مربعات جزئی با استفاده از نرم افزار پی ال اس استفاده شد. یافته ها: نتایج پژوهش نشان داد که بین تدریس تحول آفرین و اشتیاق تحصیلی با عملکرد تحصیلی در دانش آموزان رابطه معناداری وجود دارد (05/0>P) و مقدار 7/53 درصد از عملکرد تحصیلی و 5/66 درصد از اشتیاق تحصیلی توسط تدریس تحول آفرین تبیین می شود و متغیر اشتیاق تحصیلی اثر میانجی بر رابطه بین تدریس تحول آفرین و عملکرد تحصیلی را دارد. هم چنین شاخص های برازندگی مدل حاکی از آن بود که مدل ارائه شده از برازش مناسبی برخوردار است. بحث و نتیجه گیری: استفاده معلمان از روش تدریس تحول آفرین و تقویت اشتیاق تحصیلی در دانش آموزان می تواند عملکرد تحصیلی آنان را بهبود بخشد