شهروند مسئول

شهروندان به عنوان عضوی از اعضای جامعه دارای حقوقی می باشد که امروزه تحت عنوان حقوق شهروندی شناخته می شود ، این در حالی است که شهروندان به واسطه حضور در جامعه و نقش فعال در ساخت و اداره جامعه با الزامات و تکالیفی مواجهه هستند بگونه ای که در تمامی عرصه های حقوق عمومی برای شهروندان تکالیفی شناخته شده است الزامات شهروندان همانند حقوق شهروندان علاوه بر حقوق و تکالیف قانونی حقوق و تکالیف اخلاقی نیز در دارد،آنچه محل بحث و بررسی می باشد این مساله است که شهروندان درقلمرو کیفری با توجه به ماهیت حاکمیتی حقوق کیفری دارای الزاماتی می باشند که در صورت عدم اقدام شهروندان بتوان از سازو کارها و مکانیسم های موجود در حقوق کیفری بهره جست ،بدین منظور با روش توصیفی – تحلیلی و مداقه در قوانین موجود به بررسی مساله تحقیق خواهیم پرداخت. با بررسی مقررات کیفری میتوان به این مهم دست یافت که شهروندان در قلمروکیفری همانند سایر بخش های حقوق عمومی دارای تکالیف و الزاماتی می باشند که قبل از هر چیز به عنوان یک الزام اخلاقی شناخته می شود ،الزام به اعلام جرم و ادای شهادت از یک سو و تکلیف به حضور در محکمه و عضویت در هیات منصفه از جمله تکالیفی است که میتوان در کنار الزام علم به قوانین و مراقبت از سلامت شهروندان از آن ها یاد کرد.

هدف این پژوهش بررسی میزان برخورداری دانش آموزان دوره راهنمایی و متوسطه از مهارت های زندگی بود. جامعه آماری این پژوهش همه ی دانش آموزان دختر و پسر راهنمایی و متوسطه استان کردستان بود که از بین آنان 700 نفر به عنوان نمونه آماری از سه شهر سقز، بانه و مریوان به شیوه نمونه گیری تصادفی چند مرحله ای و از طریق فرمول کوکران انتخاب شدند. ابزار پژوهش در این بررسی پرسشنامه ای محقق ساخته بود که پایایی آن براساس آلفای کرانباخ محاسبه و روایی آن براساس نظر اساتید صاحب نظر مورد تأیید قرار گرفت. این پرسشنامه 5 مهارت تصمیم گیری، ارتباط انسانی، شهروند جهانی بودن، شهروند مسئول بودن و حل مسأله را در برمی گیرد. تجزیه و تحلیل یافته ها نشان داد که میزان برخورداری دانش آموزان دوره راهنمایی و متوسطه از مهارت های مذکور حدوداً در سطح متوسط (براساس شاخص 50%) می باشد. بالاترین میزان برخورداری دانش آموزان در مهارت های تصمیم گیری و حل مسأله و پائین ترین میزان برخورداری آنان در ارتباط انسانی می باشد. میزان برخورداری دختران از مهارت های زندگی بیشتر از پسران بود. تأثیر تعاملی تحصیلات والدین بر میزان برخورداری آنان معنی دار نبود. بجز مهارت ارتباط انسانی در سایر مهارت ها تفاوت معنی داری بین رشته های تحصیلی وجود دارد. فقط در دو مهارت تصمیم گیری و شهروند مسئول تفاوت بین دانش آموزان راهنمایی و متوسطه معنی دار می باشد در سایر مهارت ها تفاوت معنی دار نمی باشد.

این که پویایی شهری می تواند از چه ابعادی برخوردار باشد انگیزش مطالعاتی این پژوهش است. هدف آن است که با رویکردی متفاوت دیدگاهی مطرح نمود که چگونه می شود دینامیسم اجتماعی در فضای شهری را مورد تحلیل قرار داد. در این زمینه از توشه اطلاعات دو رساله جامعه شناسی با اتخاذ روش تحلیل ثانویه استفاده شده است؛ این رساله ها با تلفیقی از روش های کمّی و کیفی در شهرهای تهران و اراک انجام شده؛ ولی براساس طرح مسأله پژوهش، نتیجه حاکی از آن است که زندگی شهری می تواند از فضای پویایی برخوردار باشد با توجه به ابعاد مهمی مانند: فرصت های متنوع جهت آسایش و سلامت اجتماعی، کاهش آسیب ها، ارتقاء بهداشت محیط زیست و... به علاوه شهر پویا، اتخاذ سیاست هایی را در «میدان فرهنگی» جامعه لازم دارد تا خود اجتماعی شهروندان به سمت ابراز مسئولیت، شایستگی ها و توانایی ها فعال بشود. در این عرصه از مشارکت کنشگران کارآفرین در عرصه های مختلف باید استفاده کرد. توسعه پویایی شهری را می توان فرآیندی دانست که تحت لوای خوداجتماعی، قادر به تحقق است. اگر خوداجتماعی شهروندان ارتقاء یابد، با افزایش سطح اعتمادسازی از طریق تفویض مسئولیت، حس تعلق و مشارکت شان نیز افزایش خواهد یافت. این فرآیند درنهایت از طریق ارتقاء سطح آگاهی به خود، افزایش عزت نفس، خودکارآمدی، اعتماد و تقویت پیوندهای درونی به رونق و پویش شهری می انجامد. پویایی خوداجتماعی شهروندی در پرتو نقش فعال کارآفرینانی است که درحقیقت از نوعی معنویت: باورها، ارزش ها و نگرشی غیرسنتی برخوردارند؛ و باور دارند خود نیز در میدان عینی روابط مدنی شهر عمل می کنند؛ از این رو مؤثر واقع شده و می توانند الگوسازی کنند.