مدیریت پلیس

زمینه وهدف : نیروی انتظامی طی سال های اخیر، با رویکرد جدید جامعه محوری، تلاش مضاعفی را با تکیه بر توانمندی های بالقوه اجتماع برای کاهش جرائم و رفتارهای خشونت آمیز مدنظر قرار داده است. این پژوهش با توجه به موضوع فوق الذکر، تلاش کرده است؛ به بررسی راهکارهای پیشگیری انتظامی از بروز خشونت های ورزشی از دیدگاه تماشاگران بپردازد. روش شناسی: این تحقیق از نوع کاربردی است و برای انجام آن از توصیف پیمایشی استفاده شده است. جامعه آماری تحقیق حاضر 86277 نفر از تماشاچیان مسابقه فوتبال بین دو باشگاه پرسپولیس و استقلال است. حجم نمونه بر اساس فرمول نمونه گیری کوکران 381 نفر تعیین شده و به منظور انتخاب نمونه ها، از روش نمونه گیری طبقه ای استفاده شده است. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه محقق ساخته که اعتبار آن توسط خبرگان تأیید شده، استفاده شده و سنجش پایایی پرسشنامه از طریق ضریب آلفای کرونباخ (89/0a=) محاسبه شده است. به منظور آزمون فرضیه های تحقیق، ابتدا نرمال بودن داده های پژوهش توسط آزمون شاپیرو-ویلک مورد بررسی قرار گرفته و از آزمون آماری T تک نمونه ای و آزمون ناپارامتریک خی دو، جهت آزمون فرضیه های تحقیق، استفاده شده است. یافته ها و نتایج: آزمون فرضیات تحقیق نشان داد که از دیدگاه تماشاگران فوتبال، تأثیر عوامل پنج گانه شامل: تعامل پلیس با کانون های فرهنگی؛ نظارت پلیس و بهره گیری از تسهیلات؛ آموزش و کنترل لیدرها؛ برنامه های آموزشی پلیس در رسانه ها؛ توانمندی نیروی انسانی و تجهیزات پلیس، بر کاهش پرخاشگری در فوتبال، در حد زیاد است که در این میان آموزش و کنترل لیدرها، بیشترین تأثیر و توانمندی نیروی انسانی و تجهیزات پلیس، کمترین تأثیر را بر کاهش پرخاشگری در ورزشگاه ها داشته است.

تصادفات جاده ای یکی از علت های اصلی مرگ و میر و درگیری در کشور ایران است و در این میان پلیس نقش بنیادین در رسیدگی به این حوادث جاده ای دارد. مدت زمانی که طول می کشد تا پلیس به محل حادثه برسد، در کاهش اتفاقات ناگوار تأثیرگذار است. هدف این مقاله، بررسی مدیریت زمان پلیس پس از تصادفات جاده ای در استان همدان است. به این منظور، اطلاعات مربوط به تصادفات جاده ای استان همدان در بازه زمانی فروردین 1397 تا فروردین 1399 مورد بررسی قرار گرفته است. پس از بررسی داده های پژوهش مشخص شد، میانگین زمان پاسخگویی پلیس به تصادفات جاده ای 30 دقیقه است و این زمان بیشتر از میانگین زمانی است که فوریت های پزشکی به محل حادثه می رسند. 

زمینه و هدف: قانون و قانون پذیری یکی از پایه های اصلی برقراری ثبات در جوامع انسانی است که با افزایش روند شهرنشینی هر روز بر اهمیت آن افزوده می شود. هم اکنون نهادهای بسیاری وظیفه قانون پذیری افراد جامعه را بر عهده دارند که یکی از آنها نیروی انتظامی است. پلیس با اقدامات اجتماعی پیش بینانه، پیشگیرانه و مقابله ای سعی بر انجام این مهم دارد. هدف اصلی این پژوهش، تعیین میزان تاثیر عوامل مدیریتی پلیس بر تقویت قانون پذیری در بین جوانان شهر کرمانشاه است. روش: این پژوهش از نظر هدف، کاربردی و از نظر روش، توصیفی - پیمایشی است. جامعه آماری پژوهش جوانان 15 تا 25 ساله کرمانشاهی در سال 97 به تعداد 179015 نفر بودند که با استفاده از فرمول کوکران تعداد 300 نفر حجم نمونه پژوهش را تشکیل دادند که از آن میان 115 پرسشنامه صحیح در تجزیه و تحلیل داده ها منظور شد. ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه محقق ساخته است. روایی ابزار از دیدگاه صاحب نظران تایید شد و پایایی ابزار با محاسبه ضریب آلفای کرونباخ 96/0 به دست آمد. برای تجزیه و تحلیل و رتبه بندی داده ها، از آزمون های رگرسیون و فریدمن استفاده شد.   یافته ها: یافته های به دست آمده از آزمون های استنباطی حاکی از آن است که عواملی مانند: انطباق، انسجام، عدالت و مشارکت پذیری در مدیریت پلیس بر تقویت قانون پذیری در بین جوانان شهر کرمانشاه تاثیر دارد. در این میان، مشارکت پذیری در رتبه اول و انطباق، انسجام و عدالت به ترتیب در رتبه های دوم تا چهارم هستند. نتایج: براساس رتبه بندی گویه های 25 گانه پرسشنامه، گویه های استفاده پلیس از ظرفیت رسانه های جمعی، روابط صمیمانه پلیس و مردم بر مبنای آموزه های دینی و مشارکت پلیس با سازمان های مردم نهاد و دولتی، بیشترین تاثیر را بر قانون پذیری جوانان کرمانشاهی داشتند.