ناآرامی ورزشی

زمینه وهدف : نیروی انتظامی طی سال های اخیر، با رویکرد جدید جامعه محوری، تلاش مضاعفی را با تکیه بر توانمندی های بالقوه اجتماع برای کاهش جرائم و رفتارهای خشونت آمیز مدنظر قرار داده است. این پژوهش با توجه به موضوع فوق الذکر، تلاش کرده است؛ به بررسی راهکارهای پیشگیری انتظامی از بروز خشونت های ورزشی از دیدگاه تماشاگران بپردازد. روش شناسی: این تحقیق از نوع کاربردی است و برای انجام آن از توصیف پیمایشی استفاده شده است. جامعه آماری تحقیق حاضر 86277 نفر از تماشاچیان مسابقه فوتبال بین دو باشگاه پرسپولیس و استقلال است. حجم نمونه بر اساس فرمول نمونه گیری کوکران 381 نفر تعیین شده و به منظور انتخاب نمونه ها، از روش نمونه گیری طبقه ای استفاده شده است. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه محقق ساخته که اعتبار آن توسط خبرگان تأیید شده، استفاده شده و سنجش پایایی پرسشنامه از طریق ضریب آلفای کرونباخ (89/0a=) محاسبه شده است. به منظور آزمون فرضیه های تحقیق، ابتدا نرمال بودن داده های پژوهش توسط آزمون شاپیرو-ویلک مورد بررسی قرار گرفته و از آزمون آماری T تک نمونه ای و آزمون ناپارامتریک خی دو، جهت آزمون فرضیه های تحقیق، استفاده شده است. یافته ها و نتایج: آزمون فرضیات تحقیق نشان داد که از دیدگاه تماشاگران فوتبال، تأثیر عوامل پنج گانه شامل: تعامل پلیس با کانون های فرهنگی؛ نظارت پلیس و بهره گیری از تسهیلات؛ آموزش و کنترل لیدرها؛ برنامه های آموزشی پلیس در رسانه ها؛ توانمندی نیروی انسانی و تجهیزات پلیس، بر کاهش پرخاشگری در فوتبال، در حد زیاد است که در این میان آموزش و کنترل لیدرها، بیشترین تأثیر و توانمندی نیروی انسانی و تجهیزات پلیس، کمترین تأثیر را بر کاهش پرخاشگری در ورزشگاه ها داشته است.