حسن رضارفیعی

زمینه و هدف: قانون و قانون پذیری یکی از پایه های اصلی برقراری ثبات در جوامع انسانی است که با افزایش روند شهرنشینی هر روز بر اهمیت آن افزوده می شود. هم اکنون نهادهای بسیاری وظیفه قانون پذیری افراد جامعه را بر عهده دارند که یکی از آنها نیروی انتظامی است. پلیس با اقدامات اجتماعی پیش بینانه، پیشگیرانه و مقابله ای سعی بر انجام این مهم دارد. هدف اصلی این پژوهش، تعیین میزان تاثیر عوامل مدیریتی پلیس بر تقویت قانون پذیری در بین جوانان شهر کرمانشاه است. روش: این پژوهش از نظر هدف، کاربردی و از نظر روش، توصیفی - پیمایشی است. جامعه آماری پژوهش جوانان 15 تا 25 ساله کرمانشاهی در سال 97 به تعداد 179015 نفر بودند که با استفاده از فرمول کوکران تعداد 300 نفر حجم نمونه پژوهش را تشکیل دادند که از آن میان 115 پرسشنامه صحیح در تجزیه و تحلیل داده ها منظور شد. ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه محقق ساخته است. روایی ابزار از دیدگاه صاحب نظران تایید شد و پایایی ابزار با محاسبه ضریب آلفای کرونباخ 96/0 به دست آمد. برای تجزیه و تحلیل و رتبه بندی داده ها، از آزمون های رگرسیون و فریدمن استفاده شد.   یافته ها: یافته های به دست آمده از آزمون های استنباطی حاکی از آن است که عواملی مانند: انطباق، انسجام، عدالت و مشارکت پذیری در مدیریت پلیس بر تقویت قانون پذیری در بین جوانان شهر کرمانشاه تاثیر دارد. در این میان، مشارکت پذیری در رتبه اول و انطباق، انسجام و عدالت به ترتیب در رتبه های دوم تا چهارم هستند. نتایج: براساس رتبه بندی گویه های 25 گانه پرسشنامه، گویه های استفاده پلیس از ظرفیت رسانه های جمعی، روابط صمیمانه پلیس و مردم بر مبنای آموزه های دینی و مشارکت پلیس با سازمان های مردم نهاد و دولتی، بیشترین تاثیر را بر قانون پذیری جوانان کرمانشاهی داشتند.