پایگاه استنادی اسکوپوس

پژوهش حاضر با هدف مقایسه و تحلیل برونداد علمی بین المللی دانشگاه علامه طباطبائی در پایگاه های وب آو ساینس و اسکوپوس به تفکیک دانشکده ها انجام شده است. پژوهش از نوع کاربردی بوده و به روش علم سنجی انجام شده است. پس از استخراج داده های خام از پایگاه ها و تبدیل آن ها به فرمت نت، از نرم افزارهای هیست سایت، پاژک، وی او اس ویوئر و اکسل برای تحلیل داده ها استفاده شده است. جامعه آماری پژوهش، شامل کلیه برونداد علمی بین المللی دانشگاه علامه طباطبائی از زمان ثبت اولین پیشینه در سال 1987 تا پایان  2015  در هر دو پایگاه (جمعا 993 مقاله) بوده و نمونه گیری صورت نگرفته است. یافته ها نشان داد که نرخ رشد در پایگاه وب آو ساینس و اسکوپوس به ترتیب 49/29و 51/32 بوده است. شاخص چگالی در پایگاه وب آو ساینس 008/0 و در پایگاه اسکوپوس 5 00/0 بوده که در حد پایین قرار می گیرد. دانشکده مدیریت و حسابداری بیشترین مدرک را تولید کرده است. امریکا و سوئیس بیشترین همکاری بین المللی را با دانشگاه علامه داشته اند و میزان همپوشانی بین پایگاه ها 21 درصد بوده است. با توجه به یافته های پژوهش، نرخ رشد تولید علم نسبتا خوب بوده ولی شاخص چگالی پایین نشان از عدم انسجام شبکه و سطح پایین همکاری علمی بین پژوهشگران در هر دو پایگاه دارد. تعداد تولیدات نمایه شده در پایگاه وب آو ساینس 410 مورد و در اسکوپوس 583 مورد بوده است.  میزان تولیدات بین المللی در مقایسه با رتبه دوم دانشگاه علامه طباطبائی در حوزه علوم انسانی در سطح کشور با تولید 6426 مقاله تا سال 1394، بسیار پایین است.

هدف: هدف پژوهش حاضر روشن کردن دامنه همکاری علمی دانشگاه تبریز با دانشگاه ها و مؤسسات خارجی در نمایه استنادی اسکوپوس است. روش پژوهش: پژوهش حاضر از نوع توصیفی و تحلیلی است که به بررسی آن دسته از تولیدات علمی دانشگاه تبریز نمایه شده در پایگاه اسکوپوس می پردازد که با مشارکت کشورهای خارجی منتشر شده اند که شامل 1044 مدرک است. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار اکسل استفاده شد. یافته ها: همکاری علمی دانشگاه تبریز با کشورهای خارجی از سال 1962 آغاز شده و حاصل این همکاری با رشد صعودی به 1040 تولید علمی مشترک برای دانشگاه تبریز رسیده است. پژوهشگران دانشگاه تبریز بیشترین میزان همکاری را با کشورهای امریکا، انگلیس و کانادا داشته اند. از نظر زمینه موضوعی بیشترین همکاری علمی دانشگاه تبریز با سایر کشورها در حوزه های فنی و مهندسی، شیمی، فیزیک و کشاورزی انجام گرفته است. از سوی دیگر دانشگاه ریرسون کانادا و دانشگاه استرالیای غربی فعال ترین مؤسسات علمی و پژوهشی خارجی در همکاری علمی با دانشگاه تبریز بوده اند. نتیجه گیری: نتایج حاکی از آن است که همکاری علمی بین المللی دانشگاه تبریز در سال های اخیر روند رو به رشدی داشته است بطوری که تعداد تولیدات مشترک آن با خارجی ها در سال 2011 به 168 رکورد رسیده بود. با وجود اینکه دانشگاه تبریز 19 درصد از تولیدات علمی خود در پایگاه استنادی اسکوپوس را با مشارکت خارجی منتشر کرده است، اما سطح و میزان همکاری پایینی را به ویژه در حوزه های موضوعی علوم انسانی و اجتماعی دنبال کرده است. بنابراین مدیران و سیاست گذارن دانشگاه می توانند با ظرفیت سازی های علمی و پژوهشی از طریق عضویت در شبکه های علمی منطقه ای و جهانی، میزان و کیفیت همکاری علمی بین المللی خود را ارتقا ببخشند.