سبک های هویتی

زمینه و هدف: هدف پژوهش حاضر ارزیابی تأثیر خصوصیات شخصیتی و سبک های هویتی و مدل پنج عاملی شخصیت بر رضایت از زندگی و خود کارآمدی دانشجویان در مواجهه با اختلالات روانی است. روش پژوهش: این پژوهش بر اساس معیار هدف در گروه پژوهش های کاربردی می باشد، اصلی ترین ابزار گردآوری اطلاعات در این پژوهش 5 پرسشنامه استاندارد بوده،جامعه آماری این پژوهش شامل دانشجویان دانشگاه آزاد کاشان می باشد.حجم نمونه در این پژوهش با استفاده از نرم افزار نمونه گیری Spss Sample Power برابر با 212 نفر و شیوه نمونه گیری در این پژوهش نمونه گیری در دسترس می باشد. ابزا تجزیه وتحلیل اطلاعات پرسشنامه ای این پژوهش نرم افزار آماری SPSS و AMOS می باشد. به منظور تعیین وجود یا عدم وجود تأثیر بین متغیرها و برآورد و تعمیم نتایج به دست آمده از حجم نمونه به جامعه آماری از مدل رگرسیونی ساده با متغیر پنهان جهت ارزیابی فرضیه های پژوهش استفاده گردیده است. یافته ها: با توجه به یافته های این پژوهش ویژگی های شخصیتی تأثیر معناداری بر رضایت از زندگی داشته است و 42 درصد واریانس متغیر وابسته (رضایت از زندگی) توسط متغیر مستقل (ویژگی های شخصیتی) تبیین شده است. سبک های هویتی تأثیر معناداری بر رضایت از زندگی داشته است و 63 درصد واریانس متغیر وابسته (رضایت از زندگی) توسط متغیر مستقل (سبک های هویتی) تبیین شده است. پنج عامل شخصیت تأثیر معناداری بر رضایت از زندگی داشته است و 70 درصد واریانس متغیر وابسته (رضایت از زندگی) توسط متغیر مستقل (پنج عامل شخصیت) تبیین شده است. ویژگی های شخصیتی تأثیر معناداری بر خودکارآمدی داشته است و 49 درصد واریانس متغیر وابسته (خودکارآمدی) توسط متغیر مستقل (ویژگی های شخصیتی) تبیین شده است. سبک های هویتی تأثیر معناداری بر خودکارآمدی داشته است و 74 درصد واریانس متغیر وابسته (خودکارآمدی) توسط متغیر مستقل (سبک های هویتی) تبیین شده است.پنج عامل شخصیت تأثیر معناداری بر خودکارآمدی داشته است و 55 درصد واریانس متغیر وابسته (خودکارآمدی) توسط متغیر مستقل (پنج عامل شخصیت) تبیین شده است. نتیجه گیری: یافته های این پژوهش اطلاعات مفیدی را در تأثیر خصوصیات شخصیتی و سبک های هویتی و مدل پنج عاملی شخصیت بر رضایت از زندگی و خود کارآمدی دانشجویان دانشگاه آزاد کاشان در مواجهه با اختلالات روانی فراهم می کند. می توان رضایت از زندگی را بر اساس ویژگی های شخصیتی،سبک های هویتی و پنج عامل شخصیت در جامعه آماری پیش بینی نمود.همچنین می توان خودکارآمدی را بر اساس ویژگی های شخصیتی،سبک های هویتی و پنج عامل شخصیت در جامعه آماری پیش بینی نمود.

این پژوهش با هدف بررسی نقش واسطه ای سبک های هویتی در رابطه بین الگوی ارتباطی خانواده با مسئولیت پذیری شخصی در نوجوانان انجام شد. پژوهش حاضر از لحاظ هدف جزء پژوهش های بنیادین و از لحاظ روش از نوع مطالعات همبستگی است. جامعه آماری پژوهش حاضر، کلیه دانش آموزان دختر و پسر در مقاطع دوره متوسطه دوم شهر تهران از مدرسه نمونه دولتی پسرانه علامه شعرانی منطقه 2 و نمونه دولتی دخترانه نیکان منطقه 2 در سال 1401 بودند که از بین آن ها به صورت در دسترس 300 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزارهای این پژوهش شامل مقیاس مسئولیت پذیری شخصی (PRSA، مرگلر و شیلد، 2016)، پرسشنامه الگوهای ارتباطی خانواده (FCP، کوئرنر و فیتزپاتریک، 2002) و پرسشنامه سبک هویت (ISI، برزونسکی، 1992) بودند. داده ها با استفاده از روش تحلیل مسیر تجزیه و تحلیل شدند. نتایج تحلیل مسیر حاکی از برازش مناسب مدل بود. یافته ها نشان داد که جهت گیری گفت وشنود و جهت گیری همنوایی به صورت غیر مستقیم از طریق سبک های هویتی توانستند مسئولیت پذیری شخصی در نوجوانان را پیش بینی کنند (۰01/۰p‹). از یافته ها می توان نتیجه گرفت که الگوی ارتباطی خانواده و سبک های هویتی نقش کلیدی در مسئولیت پذیری شخصی نوجوانان دارند و لزوم توجه به این عوامل در تعامل با یکدیگر در برنامه های ارتقای مسئولیت پذیری ضروری است.

ایـن پژوهـش بـا هـدف تعییـن نقـش واسـطه‌ای خودتفسـیری در رابطـۀ بیـن سـبک‌های والدگـری و سـبک‌های هویتـی بـا بهزیسـتی روان‌شـناختی انجـام شـد. جامعـۀ آمـاری مـادران شـاغل دارای فرزنـد ۱۱ تـا ۱۶ سـالۀ منطقـۀ ۶ تهـران در سـال ۱۳۹۹ بـود. بـر مبنـای یـک طـرح همبسـتگی ۳۲۰ نفـر بـه شـیوۀ نمونـه بـرداری در دسـترس انتخـاب شـدند و بـه فـرم کوتـاه مقیـاس بهزیسـتی روان‌شـناختی (ریـف،۱۹۸۹)، سـیاهۀ سـبک‌های والدگـری (بامرینــد،۱۹۷۳)، ســیاهۀ ســبک‌های هویــت (برزونســکی،۱۹۹۲) و مقیــاس خودتفســیری (ســینگلیس،۱۹۹۴) پاســخ دادنــد. یافته‌هــای ایــن پژوهــش نشـان داد بیـن سـبک‌های والدگـری و سـبک‌های هویتـی بـا خودتفسـیری و بهزیسـتی روان‌شـناختی رابطـۀ معنـادار وجـود دارد. سـبک‌های والدگـری و سـبک‌های هویتـی به‌ترتیـب ۱۲ و ۲۰ درصـد از واریانـس خودتفسـیری مسـتقل و خودتفسـیری وابسـته و سـبک‌های والدگـری، سـبک‌های هویتـی و خودتفسـیری ۳۲ درصـد از واریانـس بهزیسـتی روان‌شـناختی را تبییـن کردنـد. نتایـج تحلیـل مسـیر نیـز نشـان داد خودتفسـیری مسـتقل و وابسـته در رابطـۀ بیـن سـبک‌های والدگـری و سـبک‌های هویتـی بـا بهزیسـتی روان‌شـناختی مـادران اثـر غیرمسـتقیم معنـادار دارد. بـر اسـاس یافته‌هـای ایـن پژوهـش می‌تـوان نتیجـه گرفـت کـه خودتفسـیری در رابطـۀ بیـن بیـن سـبک‌های والدگـری و سـبک‌های هویتـی بـا بهزیسـتی روان‌شـناختی نقـش واسـطه‌ا‌‌ی دارد.

مقدمه: یکى از رفتارهاى خودکشى گرا، افکار خودکشى است که پیش بینى کننده مهمی در خودکشى کامل است. این پژوهش با هدف بررسی عوامل مؤثر در افکار خودکشی و تعیین نقش پیشگیری کننده آنها در سربازان انجام گرفت.روش: پژوهش حاضر به روش همبستگی از نوع مدل سازی معادلات ساختاری انجام شد. جامعه آماری شامل سربازان یک واحد نظامی در استان های تهران و البرز بود که تعداد 540 نفر به طور تصادفی خوشه ای انتخاب شدند و پرسشنامه های مورد نظر در مورد آنها اجرا شد. نتایج: تأثیرات مستقیم و غیرمستقیم ویژگی های شخصیتی و سبک های هویتی بر افکار خودکشی در سطح 0/01 و 0/05 و همچنین تأثیرات مستقیم ناگویی هیجانی بر آن نیز در سطح 0/01 معنادار بود. بحث: مدل پژوهش با داده های به دست آمده برازش قابل قبولی داشت و روابط ساختاری مفروض تأیید شدند. متغیرهای آشکار، دارای ضریب مسیر معناداری با متغیرهای مکنون خود بودند. از این مدل می توان به منظور طراحی یک الگوی مداخله ای روان شناختی با هدف پیشگیری و مهار افکار خودکشی در بین سربازان استفاده کرد و همچنین به طراحی و اجرای برنامه ای جامع به منظور غربالگری سربازانی که در معرض آسیب خودکشی یا خودزنی قرار دارند پرداخت.

مقدمه: یکى از رفتارهاى خودکشى گرا، افکار خودکشى است که پیش بینى کننده مهمی در خودکشى کامل است. این پژوهش با هدف بررسی مهمترین عوامل زمینه ساز افکار خودکشی در سربازان و تعیین سهم هر کدام در پدید آمدن آن انجام گرفت. روش: پژوهش حاضر به روش همبستگی از نوع مدل سازی معادلات ساختاری انجام شد. جامعه آماری شامل سربازان یکی از یگان های نظامی در استان های تهران و البرز بود که تعداد 540 نفر از آنان به طور تصادفی خوشه ای انتخاب شدند و پرسشنامه های مورد نظر در مورد آنها اجرا شد. نتایج: تأثیرات مستقیم و غیرمستقیم حمایت اجتماعی ادراک شده، سبک های هویتی و ویژگی های شخصیتی بر افکار خودکشی در سطح 05/0 و 01/0 و همچنین تأثیرات مستقیم سبک های دفاعی و ناگویی هیجانی بر آن نیز در سطح 01/0 معنادار بود. بحث: مدل پژوهش با داده های به دست آمده برازش قابل قبولی داشت و روابط ساختاری مفروض تأیید شدند. متغیرهای آشکار دارای ضریب مسیر معناداری با متغیرهای مکنون خود بودند. از این مدل می توان به منظور طراحی یک الگوی مداخله ای روان شناختی با هدف پیشگیری و مهار افکار خودکشی در بین سربازان استفاده کرد و همچنین به طراحی و اجرای برنامه ای جامع به منظور غربالگری سربازانی که در معرض آسیب خودکشی یا خودزنی قرار دارند پرداخت.

مقدمه: پیشرفت تحصیلی به عنوان یک تکلیف مهم برای نوجوانان تحت تأثیر عوامل متعدد فردی و اجتماعی قرار دارد. بر اساس نتایج پژوهش های پیشین، سبک های هویت و مسئولیت پذیری به عنوان سازه های روانشناختی دو دسته از این عوامل هستند که در دوره نوجوانی تأثیر مهمی بر رفتار فرد می گذارند. منظور از سبک های هویت ترکیب مهارت ها، جهان بینی و همانندسازی های دوران کودکی است که به صورت یک کل منسجم و منحصربه فرد درمی آید که برای نوجوانان احساس تداوم گذشته و جهت گیری برای آینده را فراهم می کند. منظور از مسئولیت پذیری نیز تعهد و مسئولیتی است که فرد نسبت به خودش (عقاید، ارزش ها، وظایف شغلی و خانواده)، دیگران و اجتماع دارد. بنابراین هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه بین سبک های هویت و مسئولیت پذیری با پیشرفت تحصیلی در نوجوانان دختر و پسر 15 تا 18 ساله شهر تهران است. روش: پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری این پژوهش کلیه دانش آموزان دختر و پسر شاغل به تحصیل در مقاطع تحصیلی اول، دوم و سوم دبیرستان های دولتی منطقه 3 شهر تهران در سال تحصیلی 88- 1387 در رشته های علوم ریاضی و فیزیک، علوم تجربی و علوم انسانی می باشند (مجموع 4676 نفر). روش نمونه گیری این پژوهش خوشه ای چندمرحله ای بوده و در نهایت از هر گروه پسر و دختر در هر پایه تحصیلی 100 نفر به تصادف انتخاب شدند (مجموع 600 نفر). ابزارهای مورد استفاده در این پژوهش عبارت بودند از پرسش نامه سبک های هویت برزونوسکی ( ISI-6G )، مقیاس مسئولیت پذیری در پرسش نامه روانی کالیفرنیا ( CPI-R ) و معدل درسی دانش آموزان. یافته ها: بر اساس یافته های این پژوهش در کل نمونه از چهار متغیر پیش بین یعنی سه خرده مقیاس سبک های هویت (اطلاعاتی، هنجاری و سردرگم/ اجتنابی) و مسئولیت پذیری، فقط دو خرده مقیاس سبک هویت یعنی سبک اطلاعاتی و هنجاری و متغیر مسئولیت پذیری با پیشرفت تحصیلی رابطه معنادار داشته و خرده مقیاس دیگر سبک هویت یعنی سردرگم/ اجتنابی با پیشرفت تحصیلی رابطه نداشت. همچنین در گروه پسران هر سه این متغیر با پیشرفت تحصیلی رابطه معنادار داشتند اما در گروه دختران مسئولیت پذیری با پیشرفت تحصیلی رابطه معنادار نداشت. بحث: یافته های پژوهش نشان می دهد که بین سبک های هویتی و مسئولیت پذیری با پیشرفت تحصیلی نوجوانان دبیرستانی رابطه وجود دارد و رابطه بین سبک های هویتی و مسئولیت پذیری با پیشرفت تحصیلی تابع جنس است.

نوجوانی از بحرانی ترین دوره های زندگی می باشد. و بیشترین ناسازگاری های رفتاری، از جمله گرایش به رفتار های پر خطر در این دوره نمود می یابد. این پژوهش با هدف پیش بینی رفتارهای پرخطر بر اساس سبک های هویتی و نظارت والدین در نوجوانان با نقش واسطه ی خودکارآمدی انجام گرفت. روش پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی بود. جامعه شامل تمامی دانش آموزان مقطع متوسطه دوم شهرستان کوهپایه در سال تحصیلی 1400 بود. تعداد 260 نفر به شیوه نمونه گیری تصادفی خوشه ای چند مرحله ای  به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل مقیاس های خطر پذیری نوجوانان ایرانی، سبک های هویت بروزنسکی، نظارت والدینی سینگر و خودکارآمدی عمومی شرر بود. تحلیل آماری داده ها، از روش همبستگی پیرسون و تحلیل مسیر انجام شد. نتایج تحلیل مسیر نشان داد سبک هویت هنجاری،  نظارت والدین و خودکارآمدی بر رفتارهای پرخطر به صورت مستقیم اثر داشت. نتایج آزمون بوت استراپ نشان داد که متغیر خودکارآمدی نقش میانجی در رابطه بین نظارت والدین، سبک هویتی با رفتارهای پرخطر ایفا کرد. در نتیجه، برنامه ریزی نهادهای مربوطه و آموزش والدین، با توجه به نقش مهم نحوه ی نظارت والدین، سطح خودکارآمدی و سبک هویتی نوجوان در بروز رفتارهای پرخطر ضروری است.