رویکرد شناختی رفتاری

هدف تحقیق حاضر بررسی میزان اثربخشی بازی درمانی گروهی مبتنی بر رویکرد شناختی – رفتاری بر مهارت های اجتماعی دختران بود. نمونه موردمطالعه شامل 40 نفر شامل کلیه دانش آموزان دختر 8 تا 10 سال دبستان بود. سپس نمونه موردمطالعه به طور تصادفی در دو گروه 20 نفری آزمایش و کنترل قرار داده شدند. روش اجرای تحقیق، آزمایشی و با طرح پیش آزمون پس آزمون بود. اب زاره ای اندازه گیری ش امل پرسشنامه مهارت های اجتماعی - مقیاس درجه بندی مهارت های اجتماعی (SSRS) بوده است. در این پژوهش گروه آزمای شی پ س از اجرای پیش آزمون تحت اعمال متغیرهای آزمایشی (جلسات آموزشی) قرار گرفتند و گروه کنترل در طول این م دت ه یچ مداخله آزمایشی دریافت نکرد. نتایج پژوهش نشان داد که:1- بازی درمانی گروهی مبتنی بر رویکرد رفتاری-شناختی، موجب افزایش مهارت های اجتماعی دانش آموزان می شود. 2- بازی درمانی گروهی مبتنی بر رویکرد رفتاری-شناختی باعث افزایش همیاری در گروه آزمایش شده است. 3- بازی درمانی گروهی مبتنی بر رویکرد رفتاری-شناختی باعث افزایش ابراز وجود در گروه آزمایش شد. 4- بازی درمانی گروهی مبتنی بر رویکرد رفتاری-شناختی باعث افزایش خویشتن داری در گروه آزمایش شد.

مقدمه: زنان به عنوان هسته اصلی خانواده، نقش مهمی دارند، سلامت و بیماری آن ها به طور مستقیم سلامت کل خانواده و جامعه را تحت تاثیر قرار می دهد. پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر رویکرد شناختی رفتاری بر استحکام ایگو و الگوهای ارتباطی زنان مبتلا به سرطان پستان انجام شد. روش: طرح پژوهشی از نوع پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش کلیه زنان متاهل۴۰ تا ۶۰ ساله مبتلا به سرطان پستان مراجعه کننده به سه بیمارستان شهر تبریز بود که از میان آنها 30 نفر به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. ابزار پژوهش پرسشنامه استحکام ایگو (PIES) و پرسشنامه الگو های ارتباطی کریستنسن و سالاوی (CPQ) بود و داده ها از طریق تحلیل کوواریانس تحلیل شد. یافته ها: یافته ها نشان داد که تفاوت بین دو گروه آزمایش و کنترل در استحکام ایگو (01/0P

پژوهش حاضر باهدف تعیین اثربخشی بازی درمانی با رویکرد شناختی- رفتاری در رشد اجتماعی و کاهش هراس اجتماعی کودکان دبستانی پایه اول در شهر کرمانشاه در سال تحصیلی 97 - 1396 انجام گرفت. در این پژوهش از طرح پیش آزمون - پس آزمون گروه های نامعادل استفاده شد. در پژوهش حاضر از نمونه در دسترس و با اجرای پرسشنامه رشد اجتماعی واینلند و مقیاس هراس اجتماعی، 30 کودک که دارای رشد اجتماعی پایین و هراس اجتماعی بالابودند به عنوان گروه نمونه انتخاب شد و به صورت تصادفی 15 نفر در گروه آزمایش و 15 نفر در گروه کنترل جایگزین شدند. گروه آزمایش 8 جلسه بازی درمانی با رویکرد شناختی- رفتاری هفته ای دو بار به مدت 40 دقیقه بر روی گروه آزمایش اجرا شد و مشارکت کنندگان گروه کنترل در لیست انتظار قرار گرفتند. تحلیل یافته ها با استفاده از تحلیل کوواریانس مستقل نشان داد که بازی درمانی با رویکرد شناختی- رفتاری باعث افزایش رشد اجتماعی و کاهش هراس اجتماعی کودکان شده است. مهم ترین نتایج این پژوهش، مؤثر بودن بازی درمانی و مفید بودن استفاده از رویکرد شناختی- رفتاری در ارتقاء رشد اجتماعی و کاهش هراس اجتماعی این کودکان است. ازاین رو می توان نتیجه گرفت روش بازی درمانی با رویکرد شناختی رفتاری، در رشد اجتماعی و هراس اجتماعی کودکان مؤثر بوده است.

پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثر بخشی مشاوره گروهی با رویکرد شناختی رفتاری و واقعیت درمانی بر کاهش طلاق عاطفی و باورهای غیرمنطقی زوجین مراجعه کننده به مراکز مشاوره پارس آباد انجام شد. روش پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون - پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل زوجین مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهرستان پارس آباد بود، تعداد زوجین مذکور در سه ماهه آخر سال1400، برابر 250 زوج می باشد. از بین جامعه آماری به روش تصادفی و براساس جدول مورگان، 148 زوج برای انجام مطالعه انتخاب شد. سپس 45 زوج را که با پاسخ به پرسشنامه باورهای غیرمنطقی جونز و پرسشنامه طلاق عاطفی گاتمن بالاترین نمرات را کسب کردند بصورت تصادفی در 3 گروه 15 زوجی (دو گروه آزمایش و یک گروه گواه) تقسیم شدند. به منظور تجزیه و تحلیل داد ه های بدست آمده از روش آماری تحلیل کوواریانس چندمتغیره و نرم افزار SPSS22 بهره برده شد. نتایج به دست آمده حاکی از آن بود که آموزش رویکرد شناختی رفتاری و واقعیت درمانی در کاهش طلاق عاطفی و باورهای غیرمنطقی زوجین تأثیر متفاوت و معناداری دارد (05/0>P). یافته های پژوهش حاضر بیانگر این است که رویکرد شناختی رفتاری و واقعیت درمانی بر کاهش طلاق عاطفی و باورهای غیرمنطقی زوجین مؤثر بوده است و در مراکز مشاوره می توان از این رویکردهای درمانی جهت بهبود زندگی زناشویی و کاهش طلاق عاطفی و باورهای غیرمنطقی بین زوجین بهره برد.

مقدمه: این پژوهش به منظور بررسی تأثیر مداخلات مددکاری اجتماعی گروهی با رویکرد شناختی رفتاری بر سازگاری اجتماعی پسران بزهکار، انجام گرفت. روش: از بین کل کودکان 12 تا 18 سال حاضر در کانون اصلاح و تربیت تهران 40 نفر را به شیوه تصادفی به عنوان شرکت کننده در پژوهش انتخاب و به صورت گمارش تصادفی در چهار گروه آزمایش و کنترل ده نفره قرار داد. پیش از مداخله تمام شرکت کنندگان با خرده مقیاس سازگاری اجتماعی بِل مورد ارزیابی قرار گرفتند. دو گروه آزمایشی در 9 جلسه کارگروهی شرکت نمودند و گروه های کنترل هیچ گونه مداخله ای دریافت نکردند. پس از مداخله تمام شرکت کنندگان مورد ارزیابی مجدد قرار گرفتند و در پایان داده های موجود با آزمون آماری t تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: نتایج حاکی از آن بود مداخلات مددکاری اجتماعی گروهی در هر دو گروه سنی بر افزایش سازگاری اجتماعی پسران بزهکار مؤثر بوده است. برای گروه 12 تا 14 سال تمام سطح معنی داری برابر با 024/0 و سطح معنی داری برای گروه 15 تا 18 سال 025/0 گزارش شده است. البته یک نفر از گروه آزمایش 15 تا 18 سال به دلیل انتقال به زندان بزرگسال، همکاری خود را تا پایان پژوهش ادامه نداد

هدف: هدف پژوهش حاضر ، اثربخشی مهارتهای ارتباطی مبتنی بر رویکرد شناختی رفتاری بر شیوههای خودکنترلی نوجوانان دختر دوره اول متوسطه بود.روش: جامعه آماری کلیه دانش آموزان دختر دوره اول متوسطه در سال تحصیلی 95-94 بودند و نمونه آماری را تعداد 30 نفر از دانش آموزانی تشکیل دادند که به روش نمونه گیری (در دسترس) انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه آزمایشی و گواه گمارده شدند. ابزار مورداستفاده در این تحقیق پرسشنامه خودکنترلی تانجی (2004) بود. طرح تحقیق، نیمه آزمایشی با پیش آزمون و پس آزمون و گروه کنترل بود، ابتدا برای هردو گروه پیش آزمون اجرا گردیده، سپس مداخله آزمایشی (مهارت های ارتباطی) برای گروه آزمایش در طی 10 جلسه (هر جلسه 90 دقیقه) به اجرا درآمد. پس از اتمام برنامه درمانی، پس آزمون اجرا گردید. داده ها با استفاده از روش آماری تحلیل کوواریانس چند متغیره مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.یافته ها : نتایج نشان داد که مهارت های ارتباطی باعث افزایش شیوه های خودکنترلی (0/05<P) پس آزمون گروه آزمایش در مقایسه با گروه گواه شد.نتیجه گیری: آموزش مهارت های ارتباطی مبتنی بر رویکرد شناختی رفتاری بر شیوه های خودکنترلی نوجوانان دختر تأثیر دارد

هدف: هدف پژوهش حاضر ، اثربخشی مهارت های ارتباطی مبتنی بر رویکرد شناختی رفتاری بر شیوه های خودکنترلی نوجوانان دختر دوره اول متوسطه است. روش: جامعه آماری کلیه دانش آموزان دختر دوره اول متوسطه در سال تحصیلی 95-94 می باشند و نمونه آماری را تعداد 30 نفر از دانش آموزانی تشکیل دادند که به روش نمونه گیری (در دسترس) انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه آزمایشی و گواه گمارده شدند. ابزار مورداستفاده در این تحقیق پرسشنامه خودکنترلی تانجی بود. طرح تحقیق، نیمه آزمایشی با پیش آزمون و پس آزمون و گروه کنترل بود، ابتدا برای هردو گروه پیش آزمون اجرا گردیده، سپس مداخله آزمایشی (مهارت های ارتباطی) برای گروه آزمایش در طی 10 جلسه (هر جلسه 90 دقیقه) به اجرا درآمد. پس از اتمام برنامه درمانی، پس آزمون اجرا گردید. داده ها با استفاده از روش آماری تحلیل کوواریانس چند متغیره مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفتند. یافته ها : نتایج نشان داد که مهارت های ارتباطی باعث افزایش شیوه های خودکنترلی (P<0/05) پس آزمون گروه آزمایش در مقایسه با گروه گواه شده است. نتیجه گیری: آموزش مهارت های ارتباطی مبتنی بر رویکرد شناختی رفتاری بر شیوه های خودکنترلی نوجوانان دختر تأثیر دارد.