عصر جهانی شدن

بازی جهانی، بازی قدرت است و قدرت های بزرگ بازیگران اصلی هستند. در حال حاضر غیر از دولت ها در این بازی جهانی ، دو بازیگر دیگر یعنی مردم و سازمان ها نیز نقش دارند و در فرآیند جهانی شدن حقوق بشر، از پایین ، برعکس گذشته تأثیر گذار می باشند ، این موضوع بستگی دارد به اینکه دولت های ملی قواعد بازی را یاد بگیرند و دارای مشروعیت بین المللی باشند ، اگر دولت های جهان سوم قوی و مشروع باشند، وجود این دولت ها با منافع جامعه بین المللی سنخیت دارد . اگر دولتی با ثبات و مشروع باشد به نفع جامعه جهانی است . مثلاً دولت های ضعیف آفریقا ، مشکلات زیادی را برای دنیا ایجاد کرده اند. بنابراین می توان گفت ، امینت ملی با مشروعیت بین المللی ، عجین شده است.

آموزش سیار، توسعه یافته ی آموزش الکترونیکی است که نسبت به سایر انواع آموزش در محیط الکترونیکی امکان یادگیری را با قابلیت های بیشتری در اختیار فراگیران قرار می دهد و با به کارگیری شیوه های نوین هم چون خدمات پیام کوتاه متنی، خدمات پیام پیشرفته، گفتگوی زنده اینترنتی، مدیریت شخصی اطلاعات برخط، ارائه ی محتوا و اطلاعات مناسب، منابع اطلاعاتی و نشریات برخط، سیستم پیام چندرسانه ای، سیستم های مدیریت یادگیری، سیستم های حمایت الکترونیکی عملکرد و اجرا در محیط سیار می تواند موجب یادگیری در هر زمان و مکان گردد. مقاله ی حاضر می کوشد تا به تبیین موانع و چالش های پیشرو در بهره گیری از سیستم آموزش سیار در عصر جهانی شدن بپردازد. روش پژوهش به شیوه ی توصیفی- تحلیلی و با استناد به مطالعات کتابخانه ای نگارش یافته است. با توجه به نتایج عمده ی پژوهش، موانع و چالش های پیشرو در بهره گیری از سیستم آموزش سیار در عصر رسانه شامل مواردی چون: زیرساخت های نامناسب فنی، اقتصادی و فرهنگی جامعه، مخالفت مراکز آموزشی، معلمان و والدین و عدم آمادگی فراگیران و غیره هستند. هزینه، اندازه ی دستگاه، عمر باطری، تکنولوژی و قابلیت کاربرد از چالش های پیشروی دیگر در بهره گیری از سیستم آموزش سیار در عصر جهانی شدن به حساب می آیند.

«جهانی شدن»، نه به مفهوم جغرافیایی بلکه به مفهوم سیاسی و ایدئولوژیک طرحی است که توسط کشورهای ثروتمند و قدرتمند دنیا، تدوین شده و منظور از آن، ادامه سلطه اقتصادی، سیاسی و نظامی بر دیگر کشورهای عالم است. یکی از اشکال نفوذ سلطه در عصر حاضر، از طریق تهاجم فرهنگی است که به واسطه آن، برای تضعیف بنیان های فرهنگی و اعتقادی مردم مسلمان به ویژه کمرنگ کردن سبک زندگی اسلامی تلاش می کند. در حوزه معماری و مسکن نیز، امروزه نسبت به گذشته، فرم ها و فضاهای زیستی، با گرایش به هم شکلی با الگوهای وارداتی و بیگانه با هویت خویش، جامعه را نیز به ازخودبیگانگی دچار کرده اند و کاملاً دگرگون شده اند. به تعبیر مقام معظم رهبری: «یکی از ابعاد پیشرفت با «مفهوم اسلامی»، سبک زندگی کردن، رفتار اجتماعی و شیوه زیستن است»؛ ازاین رو، مفهوم سازی رسالت «سبک زندگی اسلامی» به عنوان ظرف و مقوم شکل دهنده به «مسکن ایرانی اسلامی» باید موردتوجه قرار گیرد. پژوهش حاضر از نوع کیفی و در قالب دو بخش ارائه شد: در بخش اول، اطلاعات لازم در حوزه ارتباط «جهانی شدن» و «سبک زندگی اسلامی» و در مرحله بعد، بررسی ارتباط «سبک زندگی» با «مسکن» در ادوار تاریخی مورد تحلیل قرار گرفت. در بخش دوم، با بهره گیری از روش توصیفی- تحلیلی واژگان کلیدی پژوهش، موردتحقیق و کندوکاو قرارگرفتند و با استفاده از مؤلفه ها و آثاری که دراین ارتباط هست، به تبیین «اصول و معیارهای بنیادین مسکن ایرانی اسلامی» پرداخته شد. نتایج پژوهش نشان می دهد «روح اسلامی» جاری در فضای سکونت ایرانی مسلمان، در تجلی حقیقت مفهوم «حیات طیبه» به عنوان عالی ترین درجه سبک زندگی اسلامی، در «حیاط خانه ایرانی»، به عنوان قلب تپنده آن معنی می شود.

هدف اصلی این مقاله، بررسی تأثیر قوانین و مقررات سیاستگذاری فناوری اطلاعات در ایران بر تعامل و مبارزه با مطالب مخرب، منافع ملی، و امنیت کشور است. در این راستا، این مقاله به تحلیل چالش ها و مزایای سیاستگذاری فناوری اطلاعات در فضای مجازی در ایران می پردازد. روش پژوهش در این مقاله، تحلیل متون مرتبط به روش کتابخانه ای و جمع آوری داده های معتبر است. باتوجه به تحلیل انجام شده، نتایج به دست آمده نشان می دهد که سیاستگذاری فناوری اطلاعات و فضای مجازی در ایران به منظور حفظ امنیت و دسترسی متعادل به اطلاعات انجام می شود. اما در عین حال، با چالش هایی نیز همراه است، که شامل کنترل اطلاعات ناهنجار و تأمین نظم و امنیت در فضای مجازی می شود. نتیجه کلی این مقاله نشان می دهد که در عصر جهانی شدن، سیاستگذاری فناوری اطلاعات در فضای مجازی در ایران نیازمند تدوین قوانین و مقررات مناسب است. همچنین، آموزش و اطلاع رسانی مناسب به کاربران نقش مهمی در ارتقاء استفاده امن و مسئولانه از فضای مجازی دارد. و هماهنگی بین نهادها و سازمان ها، و نظارت بر عملکرد و رخدادهای مشابه در داخل و خارج ایران، و تعیین راهبرد ملی در این حوزه نیز ضروری است. استفاده از زیرساخت های فناوری اطلاعات، شفافیت بیشتر و هماهنگی با جوامع بین المللی نیز عوامل مهمی در سیاستگذاری فناوری اطلاعات در فضای مجازی در ایران هستند. با پیگیری همزمان این موارد و همکاری با دیگر کشورها، سیاستگذاران می توانند بهبود عملکرد در این حوزه را تحقق دهند و به توسعه پایدار و رشد هوشمندانه در فضای مجازی ایران دست یابند