صحت دستوری

ترویج تعاملات ارتباطی همزمان با هدایت توجه زبان آموزان به دستور زبان به عنوان یکی از موضوعات مورد توجه درتحقیقات فراگیری زبان دوم مورد توجه بوده است. مطالعه حاضر بر تاثیر تمرینات بازنویسی گفتار بر صحت دستوری زبان آموزان سطح متوسط زبان انگلیسی می پردازد. این پژوهش در دو کلاس سطح متوسط و دو کلاس سطح پیشرفته زبان آموزان (یک کلاس به عنوان گروه کنترل و کلاس دیگر به عنوان گروه آزمایشی در هر سطح آموزشی) انجام شده است. هر جلسه در طی یک دوره 20 هفته ای یک تمرین گفتاری به صورت بحث گروهی به هر چهار گروه داده شد. برای این منظور زبان آموزان در هر کلاس به گروه های سه یا چهار نفره تقسیم شدند. از زبان آموزان خواسته شد که مکالمه گروه خود را هر جلسه ضبط کنند. زبان آموزان در گروهای کنترل مکالمات ضبط شده خود را بدون انجام هیچ نوع فعالیت بعد از مکالمه به معلم خود تحویل دادند. برخلاف گروهای کنترل به گروهای آزمایشی فعالیت های بعد از مکالمه داده شد. به صورت انفرادی و جداگانه زبان آموزان در گروهای آزمایشی ابتدا مکالمات گروه خود را روی کاغذ پیاده کرده و سپس به صورت مستقل تلاش کردند تا اشتباهات گفتاری خود و هم گروهی شان را پیدا کنند. سپس با همکاری هم هر گروه به بحث و بررسی مجدد اشتباهات انجام شده پرداختند. نتایج نشان داد که زبان آموزان گروهای آزمایشی قادر به پیدا کردن و تصحیح اشتباهات گفتاری خود بودند. همچنین نتایج به دست آمده از آزمون ANOVA یک سویه نشان داد که رونویسی از گفتار و تصحیح اشتباهات خود و هم گروهی زبان آموزان تاثیر قابل توجهی بر صحت دستوری گفتار زبان آموزان گروهای آزمایشی داشته است.

یکی از مسائل مهم برای بسیاری از معلمان زبان انگلیسی یافتن راهی برای یاری رساندن به زبان اموزان در تولید گفتار صحیح و روان است. بنا بر نتایج حاصل از تحقیقات انجام شده در حوزه آموزش زبان دوم تمرین شفاهی تأثیر بسزایی در تولید گفتار صحیح و روان دارد. به اعتقاد متخصصین، تولید جملات انگلیسی به زبان آموزان امکان می دهد تا شناخت عمیق تری نسبت به ساختار جملات این زبان پیدا کنند و این شناخت موجب تسهیل آموزش های بعدی خواهد شد. تحقیق حاضر تأثیر برنامه آموزشی تولیدمحوری را بر افزایش صحت دستوری و روانی گفتار کارمدار زبان آموزان ایرانی مورد بررسی قرار داد. شرکت کنندگان در این تحقیق را پنجاه دانشجوی سال دوم زبان انگلیسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز تشکیل دادند که بطور تصادفی به دو گروه آزمایش و کنترل تعیین شدند. پس از اینکه همگونی اولیه گروه ها با استفاده از آزمون مهارت عمومی و پیش آزمون شفاهی مورد سنجش قرار گرفت، هر دو گروه به مدت شش جلسه آموزش هایی مربوط به درس گفت و شنود و آزمایشگاه را به همراه نحوه استفاده از استراتژی های لازم برای تولید جملات صحیح دستوری و گفتار روان دریافت کردند. در پایان هر جلسه، شرکت کنندگان گروه تحقیق با توصیف مجموعه ای از تصاویر در کارهای تولید شفاهی شرکت می کردند در حالی که در گروه کنترل چنین تولیدی وجود نداشت. نتایج تجزیه و تحلیل آماری داده های پس آزمون تفاوت های معناداری را بین دو گروه نشان داد و مشخص شد که گروه تحقیق گفتار صحیح تر و روان تری را در پس آزمون تولید کردند. یافته های تحقیق حاضر کاربردهای آموزشی برجسته ای برای زبان آموزان انگلیسی به ویژه در محیط های زبان خارجی خواهد داشت که زبان آموزان کم تر در معرض زبان قرار می گیرند.

تحقیق شبه تجربی حاضر به بررسی تأثیر ارزشیابی پوشه ایی بر صحت دستوری و پیچیدگی نوشتاری دانشجویان کارشناسی ارشد آموزش زبان پرداخته است و بر این فرضیه تحقیق استوار می باشد که شرکت در فرآیند ارزشیابی عملکرد خود توجه زبان آموزان را نسبت به ویژگی های صوری و متنی کلام نوشتاری جلب نموده و موجب پیشرفت آنها می شود. آزمودنی های حاضر در این پژوهش شامل 40 دانشجوی مقطع کارشناسی ارشد آموزش زبان انگلیسی از جمعیت پنجاه نفری دانشجویانی انتخاب شدند که درس نگارش پیشرفته را اخذ نموده و پس از تأیید همگنی در مهارت های درک مطلب و نوشتار به صورت تصادفی به دو گروه تحقیق و شاهد تعیین شدند. هر دو گروه به مدت 12 جلسه بر اساس مطالب آموزشی یکسان و روش تدریس فرآیند-محور توام با بازخورد تعاملی، خود ویراستاری و بازخورد معلم آموزش دریافت نمودند. گروه تحقیق به صورت هفتگی در ارزشیابی پوشه ایی تکالیف نوشتاری خود نیز شرکت نمودند. تحلیل آماری داده های پس آزمون نشانگر پیشرفت معنی دار گروه تحقیق در صحت دستوری و پیچیدگی نوشتاری بود. نتایج پژوهش ضرورت شرکت دادن دانشجویان کارشناسی ارشد آموزش انگلیسی در فرآیند آموزش و ارزشیابی پیشرفت آموزشی خود را مورد تأکید قرار می دهد و کاربردهای آموزشی بسیاری دارد

با الهام از یافته های مربوط به نقش عبارت ها در رشد زبانی٬ پژوهش حاضر تأثیر آموزش مقابله ای بازترکیب عبارت ها بر فراگیری ساختارهای دستوری منطبق با مراحل دستوری (نحوی) نظریة پردازش پذیری را مورد بررسی قرار داد. به تعبیر دقیق تر، هدف این پژوهش بررسی پیش بینی فرضیة تعلیم پذیری بود مبنی بر اینکه آموزش فقط زمانی مؤثر است که به یک مرحله بالاتر از سطح دانش فعلی زبان آموزان مربوط شود. برای این منظور، سه گروه از فراگیران زبان انگلیسی از بین گروه بزرگ تری از زبان آموزان انتخاب شدند. به یک گروه آموزش مقابله ای در رابطه با مفهوم و ساختار عبارت های زبان فارسی و انگلیسی داده شد، در حالی که گروه دوم همین آموزش را فقط به زبان انگلیسی دریافت کرد و گروه سوم به عنوان گروه مقایسه در نظر گرفته شد. نتایج این پژوهش نشان داد که آموزش مخصوصاً از نوع مقابله ای آن به طور معنی داری به فراگیری مراحل دستور زبان ارائه شده در نظریة پردازش پذیری در تولید شفاهی و نوشتاری کمک کرد و پیش بینی فرضیة تعلیم پذیری را نقض نمود. تفسیر نظری نتایج در قسمت بحث و بررسی پایانی ارائه می شود.

پژوهش حاضر بر آنست تا به بررسی تأثیر تدریس صریح دسته های واژگانی بر کاربرد واژگان و صحّت دستوری در نگارش زبان انگلیسی زبان آموزان ایرانی بپردازد. در این راستا، 2 کلاس دست نخورده در قالب یک گروه آزمایش و 2 کلاس دست نخورده دیگر در قالب یک گروه کنترل در جهاد دانشگاهی دانشگاه تهران انتخاب شدند. دو گروه روند آموزشی معمول تعیین شده توسط آموزشگاه را دنبال کردند، امّا فعّالیّت های مرتبط با تدریس صریح دسته های واژگانی تنها در گروه آزمایش صورت گرفت. یک آزمون نگارش زبان انگلیسی قبل (پیش آزمون) و بعد (پس آزمون) از مداخله (تدریس صریح دسته های واژگانی) به هر دو گروه آزمایش و کنترل ارائه شد. دو ارزیاب باتجربه که از پژوهش حاضر بی خبر بودند به نگارش زبان آموزان از لحاظ کاربرد واژگان و صحّت دستوری نمره دادند. تحلیل آماری نتایج نشان داد که تدریس صریح دسته های واژگانی توانسته است تفاوت معناداری در ارتقای کیفیّت کاربرد واژگان و صحّت دستوری گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل ایجاد کند. نتایج پژوهش به همراه دلالت های آموزشی آن به بحث گذارده می شوند.

هدف تحقیق تجربی چند عاملی حاضر بررسی تاثیرات مستقل و متقابل عوامل پیچیدگی شناختی تکالیف معنا محور و همچنین استعداد یادگیری زبان به عنوان یک تفاوت فردی روی عملکرد 226 زبان آموز ایرانی با سطح متوسط زبانی در فعالیت نامه نگاری از لحاظ پیچیدگی لغوی، پیچیدگی ساختاری و صحت دستوری بوده است. پیچیدگی تکالیف معنا محور هم از لحاظ عوامل جهت دهنده منابع و هم از لحاظ عوامل متفرق کننده منابع تغییر داده شد. در ابتدا، زبان آموران به صورت تصادفی به سه گروه آزمایشی تقسیم شدند تا هر کدام تکلیف متفاوتی از لحاظ پیچیدگی شنتاختی دریافت کنند. هر گروه به ترتیب شامل 70، 76، 80 نفر می شد. سپس در هر گروه، تعداد مساوی از زبان آموزان با استعداد زبان آموزی بالا تر و پایین تر در دو گروه با برنامه ریزی زمانی و بدون برنامه ریزی زمانی جای داده شدند. به گروه اول 10 دقیقه زمان برای برنامه ریزی قبل از شروع نگارش داده شد در حالیکه گروه دوم بلافاصله شروع به نوشتن کردند.