توسعه زیرساخت ها

می توان اذعان داشت که توسعه ورزش ملی بخش مهمی از توسعه اقتصادی اجتماعی است. رواج ورزش در تمامی بخش ها موجب افزایش نشاط اجتماعی و بهره وری ملی می شود؛ از این رو، هدف اصلی پژوهش حاضر تحلیل اثرگذاری ورزش حرفه ای و قهرمانی بر توسعه ورزش بود. روش این پژوهش، آمیخته بوده و ابزار گردآوری داده های آن پرسش نامه پژوهشگرساخته توسعه ورزش می باشد. جامعه آماری پژوهش را مدیران ورزش و اساتید مدیریت ورزشی تشکیل دادند (حدود 60 متخصص مدیریت ورزشی و 40 مدیر ارشد ورزشی) که به دلیل محدودیت جامعه، نمونه برابر با جامعه در نظر گرفته شد و درنهایت، 73 پرسش نامه دریافت گردید. به منظور آزمون فرضیه های پژوهش از آزمون کلموگروف اسمیرنوف، آزمون تی تک نمونه ای، آزمون فریدمن، آزمون دوجمله ای و مدل سازی معادلات ساختاری استفاده گردید. نتایج نشان می دهد که در ورزش حرفه ای، اولویت بیشتر از آن معیار داشتن اماکن و فضاهای کالبدی ورزشی دارای استانداردهای بین المللی بوده و در ورزش قهرمانی از آن توسعه نظام استعدادیابی و پرورش ورزشکاران مستعد در توسعه ورزش می باشد. بر این اساس، لزوم توجه ویژه به نظام آموزشی کشور به منظور پرورش استعدادها و ورزشکاران درجهت ایجاد زیرساخت های ورزشی مناسب ضروری به نظر می رسد.

نیازهای جدید شهری و توسعه شهرها، دولت ها را با مشکل کمبود منابع مالی جهت تامین خدمات شهری مواجه کرده است که این مسئله موجب ایجاد شکاف میان عرضه و تقاضای زیرساخت ها شده است. این موضوع در زمینه تامین مالی پروژه های شهری از دید بخش عمومی و به طور خاص شهرداری ها اهمیت یافته است. مشارکت عمومی خصوصی (PPP) یکی از مدل های تامین زیرساخت است که در چند دهه اخیر دولت ها بر روی آن متمرکز شده اند. باتوجه به اینکه این نوع از مدلها در مراحل مختلف انجام پروژه دارای پیچیدگی های قابل توجهی هستند و روابط حاکم بر آن بلندمدت است، شناخت عوامل موثر بر آن و نهادهای مرتبط با آن اهمیت می یابد. در این مطالعه با بررسی کانال های موثر بر PPP و نیز تحلیل اقتصادسنجی به روش تابلویی عوامل موثر بر مشارکت عمومی خصوصی در کشورهای منتخب مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج مدل اقتصادسنجی پژوهش نشان دهنده تاثیرگذاری مثبت بدهی دولت، بزرگی حجم بازار، ثبات اقتصادکلان، نظام حقوقی قوی بر میزان انجام پروژه های مشارکت عمومی خصوصی است.

گردشگری سلامت ابعاد متعددی دارد و برای توسعه همه جانبه و پایدار باید این موضوع از منظرهای مختلف بررسی شود. بر اساس پژوهش های انجام شده، یکی از عوامل کندی روند توسعه گردشگری سلامت در کشور، موضوع زیرساخت هاست. پژوهش حاضر با اتخاذ رویکرد کیفی مبتنی بر روش تحلیل مضمون به این پرسش ها پاسخ می دهد که زیرساخت های گردشگری سلامت در کشور چند دسته هستند؟ نهادهای مسئول برای توسعه زیرساخت های گردشگری سلامت در کشور کدام هستند؟ چارچوب توسعه زیرساخت های گردشگری سلامت در کشور باید چگونه باشد؟ در نتیجه، یافته های حاصل از مطالعه عمیق گزارش ها، پژوهش ها و مصاحبه ها بیانگر آن است که توسعه گردشگری سلامت در گرو توجه به هفت دسته از زیرساخت ها از جمله اقتصادی، اجتماعی، سیستمی، نظارتی، حمل و نقل، فیزیکی و اشتراکی است و ضمن تعیین نهادهای مسئول، چارچوب توسعه زیرساخت ها با تأکید بر دو مفهوم نوسازی و نوگرایی پیشنهاد شده است.