فریدمن

پوزیتیویسم منطقی یکی از مکاتب فکری تأثیرگذار در اندیشه های مغرب زمین در قرن بیستم بوده است و عقیده بر این است که ریشه در تجربه گرایی سنتی دارد، اما در سال های اخیر دربارة آرای پوزیتیویست ها آثاری منتشر شده که حاکی از این واقعیت است که پوزیتیویسم منطقی با تجربه گرایی سنتی بسی متفاوت است. تحقیق حاضر به معرفی و بررسی یکی از تفاسیر جدید دربارة پوزیتیویسم منطقی می پردازد. کتاب بازنگری در پوزیتیویسم منطقی اثر مایکل فریدمن، اثری است که نویسنده در آن به معرفی و ارائة تفسیر جدیدی از پوزیتیویسم منطقی می پردازد. پوزیتیویسم منطقی طبق نظر فریدمن، به جای قبول قرائتی تجربی از علم، ضرورت اصول پیشینی غیر تجربی را می پذیرد و آن ها را «اصول نسبی شدة پیشینی» می نامد. او معتقد است برخی از پوزیتیویست های منطقی شیوة خاص خود را برای بیان اصول و مبانی خود داشته اند که بسی متفاوت با تجربه گرایی سنتی بوده است.

این نوشتار به توضیح رویکرد فریدمن به تعریف کردن رویا در گروه های درمانی می پردازد. اثر خاص تعریف یک رویا در گروه، باعث توجه گروه درمانگران به ویژه در رویکردهای روانکاوی، روان شناسی خود و وجودگرایی شده است. فریدمن از منظر یک روانکاو و گروه درمانگر معتقد است که رهبر گروه باید آماده باشد که بعد از ارزیابی بافت گروه، محتوای رویا، و آمادگی گروه و رویابین، از بین سه رویکرد ممکن، یک رویکرد را انتخاب کرده و اجرا کند. این سه رویکرد عبارنتد از رویکرد رشد دهنده ، آموزنده و یا دگرگون کننده . شرح و بسط هر یک از این رویکردها به علاوه مکانیزم اثرگذاری این روندها از طریق نیاز رویابین به مهار در ادامه می آید.

آیا فلسفه برای فیزیک مفید است؟ پاسخ بسیاری از فیزیک دانان و فلاسفه مثبت است؛ اما هستند کسانی که مفید بودن فلسفه برای علم را به چالش می کشند. سه اعتراض عمده را می توان در خط فکری این دسته تشخیص داد: 1. اعلام مرگ فلسفه، که بیان می دارد فلسفه مرده است و چیز جدیدی به ما نخواهد آموخت؛ 2. استدلال یا چالش تاریخی-ندانم گرایانه، که بیان می دارد هیچ شاهد تاریخی مبنی بر مفیدبودن فلسفه برای علم وجود ندارد، یا دست کم شناخته شده نیست. 3. استدلال «جداکردن حساب»، که بیان می دارد فلسفه و علم دو حوزه کاملاً جداگانه هستند. هدف این مقاله پاسخ دادن به این سه اعتراض است؛ اما برای این کار مطالعه موردی ارتباط نسبیت عام و فلسفه را اساس قرار می دهد. با نظر کردن به تاریخچه شکل گیری و بسط نسبیت عام، استدلال خواهیم کرد که: 1. فلسفه ورزی سبب تدقیق و فهم مفاهیم اساسی «هموردایی» و «ناوردایی» شده است. 2. شواهد تاریخی روشنی له تاثیرگذاری مثبت فلسفه بر بسط مفاهیم نسبیت عام، به عنوان یکی از مهم ترین نظریه های فیزیکی و همچنین، شواهد انکارناپذیری له نقش آفرینی برخی فلاسفه در تکامل این نظریه وجود دارد. 3. فیزیک و فلسفه، در بحث از پرسش های بنیادی، دو حوزه به شدت درهم تنیده هستند.

مقدمه: برای سنجش میزان توسعه و درجه جهانی شدن شهرها از معیارهای گوناگونی استفاده می شود. با وجود تلاش های گسترده برای تعیین معیارهایی برای شناخت و تفکیک این شهرها، تاکنون مبنای نظری و تجربی واحدی برای شناخت شهرهای جهانی فراهم نشده است. یکی از راههای اساسی و مهم برای شناخت خصوصیات شهرهای جهانی و میزان حرکت شهرها بسوی توسعه و جهانی بودن، توصیفات و شاخصه هایی است که توسط محققان مختلف ارائه می شوند. هدف : اهمیت این تحقیق از آنروست که با تاکید بر اندیشه های جان فریدمن راه های رسیدن  به توسعه و پیشرفت  را نشان می دهد و باتوجه به معیارهای برجسته شهر جهانی، حرکت بسوی شهر جهانی را هموار می سازد. روش شناسی: این تحقیق بنیادی با روش توصیفی-تحلیلی درصد بیان و بررسی نظریه های ارائه شده توسط محقق برجسته جان فریدمن، پیرامون مشخصه های شهرهای جهانی و چگونگی رسیدن به شهر جهانی است. فریدمن معتقد است سه شهر جهانی لندن، نیویورک و توکیو، با در دست داشتن اقتصادی بزرگ نقش فرماندهی و رأس هرم سلسله مراتب شهری را به خود اختصاص داده اند. یافته ها: با استناد به نتایج تحقیق می توان گفت: شهر باید ویژگی پویابودن خود را نشان دهد. هر کلانشهری که در سطح بین المللی یا جهانی در یکی از حوزه های اقتصاد، فرهنگ و سیاست بتواند تأثیرگذار باشد و به عنوان یک مرکز و قطب برتر، کارکردهایی نظیر فرماندهی، سلطه و کنترل بین المللی در فضای ژئوپلیتیکی خود  را برعهده گیرد، می تواند دارای منزلت شهر جهانی باشد. نتیجه گیری: شهرها؛ باید به نظام هایی اقتصادی و اجتماعی در سازمان فضایی تبدیل شوند و حرکت بسوی توسعه و درنهایت شهر جهانی بر اساس داشتن سه شاخص اساسی است که عبارتند از: 1-فعالیت ادارات مرکزی شرکت ها، 2-مراکز مالی، 3-شهرهای مفصلی یا پیوند.

از جمله جنبش های نوین در حوزه حمل ونقل شهری که با هدف ارتقای جایگاه عابران پیاده در سطح شهر و کاهش تسلط اتومبیل مطرح شده است، سیاست های پیاده مداری و پیاده راه سازی هستند. با این وجود اجرای پیاده راه ها در شهرهای مختلف با نتایج متنوعی همراه بوده است؛ تا جایی که برخی پیاده راه ها با شکست مواجه شده و مجددا به روی سواره ها باز شده اند. در پژوهش حاضر به ارزیابی سیاست های به کار گرفته در طرح های پیاده راه خیام جنوبی اورمیه پرداخته پرداخته می شود. در پژوهش حاضر با تحلیل و ارزیابی راهکارها و سیاست های به کار رفته در پیاده راه خیام جنوبی و قیاس تطبیقی با مؤلفه ها و معیارهای استاندارد فضاهای پیاده سعی در شناسایی نقاط قوت و ضعف محور و رفع نواقص آن است. روش پژوهش توصیفی-تحلیلی و مبتنی بر مطالعات اسنادی و میدانی است. همچنین به منظور مقایسه بهتر از آزمون فریدمن جهت رتبه بندی به معیارها و طرح ها بهره گرفته شده است. نتایج پژوهش نشان می دهد کیفیت پیاده راه خیام در حد متوسط است و در برخی معیارها وضعیت مطلوبی ندارد. تدبیر سیاست های بهتر جهت افزایش امنیت و عدم پاک کردن صورت مساله همچون حذف مبلمان، توجه به نیازهای ذی نفعان، تنوع در طراحی و ایجاد تسهیلات برای جذب کاربران مختلف، انعطاف پذیری طرح، برخورد قاطع با ورود غیرمجاز موتورسیکت و موارد مشابه، استفاده از الگوهای بومی با زمینه فرهنگی و تاریخی راهکارهایی است که می توان با کاربست آنان پیاده راه های سرزنده تر و آرامش بخش تری ایجاد کرد.