هیجان طلبی

" هدف: از عوامل مؤثر در گرایش به سوء مصرف مواد، عوامل شخصیتی است. در این میان مؤلفه تازه جویی و هیجان طلبی (یکی از مؤلفه های مزاجی شخصیت) بطور بارزی با استعداد ابتلا به سوء مصرف مواد همراه است. هدف از پژوهش حاضر بررسی دقیق تر ارتباط بین سوء مصرف و وابستگی به مواد شبه افیونی با مؤلفه مزاجی تازه جویی می باشد. روش بررسی: این پژوهش به روش تحلیلی مورد – شاهدی برروی یکصد نفر از مراجعین به دو مرکز ترک اعتیاد در شهر تهران که بطور تصادفی انتخاب شده بودند انجام شد. گروه مورد برمبنای ملاکهای تشخیصیDSM–IV–TR به سوء مصرف یا وابستگی به مواد شبه افیونی مبتلا بودند. گروه شاهد نیز از بین آن دسته از همراهان مراجعین که مطابق همتاسازی با گروه مورد مشابهت داشتند و براساس ملاکهای فوق، سابقه هیچگونه سوء مصرف و یا وابستگی به مواد را نداشتند، بطور تصادفی انتخاب شدند. در مورد همه آزمودنیها به ترتیب پرسشنامه ویژگیهای دموگرافیک و مصاحبه نیمه ساختار یافته سوء مصرف یا وابستگی مواد برمبنای DSM–IV–TR و سپس پرسشنامه مقیاس محرک خواهی «هیجان طلبی» زاکرمن اجرا گردید. یافته ها: افراد مبتلا به سوء مصرف و وابستگی به مواد اپیوئیدی نسبت به گروه شاهد، میانگین نمرات تازه جویی یا هیجان طلبی بالاتری را نشان می دادند که این تفاوت معنی دار بود. بین سن شروع اولین سوء مصرف مواد و مؤلفه تازه جویی، همبستگی منفی و معنی دار وجود داشت. همچنین ارتباطی معنی دار بین سابقه سوء مصرف مواد به شکل تزریقی با میزان بالاتر مؤلفه تازه جویی مشاهده شد. نتیجه گیری: با توجه به رابطه بین سوء مصرف مواد و مؤلفه مزاجی تازه جویی و نیز قابلیت سنجش این مؤلفه با یک آزمون روانشناختی معتبر و قابل اجرا، به راحتی می توان افراد پرخطر را در سنین نوجوانی مشخص کرده و اقدامات پیشگیری اولیه را بطور مؤثرتری به اجرا گذاشت. "

بروز رفتارهای پرخطر پیامدهای نامطلوبی به همراه دارد. به علت شناسی بروز رفتارهای پرخطر و عوامل همبسته با آن و تدوین برنامه های مداخله ای، کمتر توجه شده است. لذا هدف از اجرای این پژوهش، بررسی رابطه بین رفتارهای پرخطر با هیجان طلبی و متغیرهای جمعیت شناسی و پیش بینی هیجان خواهی بر اساس این دو مجموعه متغیر در دانشجویان دانشگاه اصفهان مد نظر قرار گرفت. بدین منظور در یک طرح پژوهشی توصیفی از نوع همبستگی، 377 (183 پسر و 194 دختر) دانشجوی دانشگاه اصفهان به شیوه تصادفی طبقه ای نسبی انتخاب و با مقیاس هیجان طلبی زاکرمن و پرسش نامه رفتارهای پرخطر و پرسش نامه محقق ساخته ویژگی های جمعیت شناختی ارزیابی شدند. نتایج تحلیل رگرسیون لوجستیک نشان داد که جنسیت دانشجو، سن پدر به همراه «تجربه طلبی»، «فقدان بازداری»، «حساسیت به یکنواختی» و «خطرجویی و ماجراجویی» به پیش بینی 8/8٪ از احتمال تعلق به گروه دانشجویان دارای رفتار پرخطر قادر می باشد، (05/0P<).یافته های این پژوهش بیان گر نقش جالب توجه مؤلفه های هیجان خواهی در تبیین رفتارهای پرخطر است کما این که بر نقش برخی متغیرهای فردی - خانوادگی در گرایش به رفتارهای پرخطر اشاره دارد.

وندالیسم، پدیده ای ملموس و در عین حال، واقعیتی تلخ و گریزناپذیر است که به عنوان یکی از نمودهای زندگی اجتماعی در جامعه مدرن و ماشینی حضور دارد. وندالیسم از نظر جامعه شناختی به مفهوم داشتن نوعی روحیه بیمارگونه به کار رفته است که بیان کننده تخریب اموال و تأسیسات عمومی است. پژوهش حاضر به بررسی عوامل اجتماعی مؤثر بر گرایش به وندالیسم در بین دانش آموزان دبیرستانی شهر یاسوج می پردازد. در این بررسی به صورت ترکیبی از نظریات آنومی و ساختار خانواده، جامعه پذیری، خرده­فرهنگی و کلارک استفاده شده و روش تحقیق پیمایشی و ابزار گردآوری داده ها ، پرسشنامه بوده است. نتایج آزمون پیرسون نشان می دهد که گرایش به وندالیسم با متغیرهای پایگاه اجتماعی - اقتصادی(02/0- R.= ؛ 023/0 P.= )، سن(004/0 R.= ؛ 033/0 P.= ) و جامعه­پذیری(45/0- R.= ؛ 000/0 P.= ) رابطه معناداری دارد، ولی با متغیر جنسیت (9/0 T.= ؛ 33/0 P.= )رابطه معناداری ندارد. نتایج تحلیل رگرسیون چندگانه نشان می دهد که در مجموع متغیرهای مستقل تحقیق حدود 25 درصد از متغیر وابسته را تبیین می کنند.

هدف: این پژوهش با هدف بررسی مدل یابی روابط ساختاری هیجان طلبی با آمادگی به اعتیاد با میانجی گری تمایز یافتگی خود و تنظیم شناختی هیجان در بین معتادان مرد درحال بهبودی انجام شد. روش: از نوع طرح های همبستگی مبتنی بر روش مدل یابی معادلات ساختاری بود. جامعه آماری، تمامی معتادان مرد درحال بهبودی شهر ساری حدودا500 نفر بود که تعداد 350 نفر با روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند. جهت اندازه گیری متغیرها پرسش نامه های تمایز یافتگی خود، تنظیم شناختی هیجان، آمادگی به اعتیاد و هیجان خواهی مورد استفاده قرار گرفتند. یافته ها: به طورکلی روابط معناداری بین متغیرهای پژوهش به دست آمد و مدل پژوهش مورد تایید قرار گرفت. در مجموع 17 درصد از متغیر آمادگی به اعتیاد قابلیت پیش بینی توسط متغیرهای پژوهش را دارا بود. نتیجه گیری: یافته ها دارای نتایج کاربردی در مراکز مداخله ی اعتیاد می باشند.

هدفهدف از این پژوهش مقایسه میزان هیجان طلبی (ماجراجویی)، استفاده بیش از حد از اینترنت و روابط بین شخصی دانشجویان دختر و پسر شهر تهران بود. روشدر این مطالعه 120 دانشجو به شیوه نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند که نیمی از آنها را دانشجویان دختر و نیمی دیگر را دانشجویان پسر تشکیل میدادند. ابزار این پژوهش شامل پرسشنامه هیجان جویی (زاکرمن، 1978)، پرسشنامه اعتیاد به اینترنت (یانگ، 1998) و مقیاس اعتماد در روابط بین فردی (رمپل و هولمز، 1986) بود که به شیوه دستی توسط خود دانشجویان شرکت کننده در تحقیق پاسخ داده شد. به منظور تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS استفاده شد. یافته هانتایج بیانگر آن بود که پسران نسبت به دختران در ماجراجویی و گریز از بازداری نمره بیشتری کسب کردند و دختران نسبت به پسران در اعتماد در روابط بین شخصی نمره بیشتری به دست آوردند. در وابستگی به اینترنت تفاوت معناداری بین دختران و پسران مشاهده نشد.

هدف: هدف این پژوهش بررسی اثربخشی آموزش تنظیم هیجان بر آمادگی به اعتیاد و هیجان طلبی در نوجوانان دارای والد وابسته به مواد شهر اهواز بود. روش: این پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون و پیگیری با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل همه دانش آموزان نوجوان مشغول به تحصیل در سال 1399-1398 و دارای والد وابسته به مواد در شهر اهواز بود. از میان آن ها، 10 مدرسه پسرانه به صورت تصادفی انتخاب و دانش آموزان این مدارس توسط پرسش نامه های آمادگی به اعتیاد و هیجان طلبی غربال شدند. از این تعداد، 30 نفر از دانش آموزانی که نمره بالاتری از میانگین در پرسش نامه های آمادگی به اعتیاد و هیجان طلبی کسب نمودند، به صورت تصادفی در گروه های آزمایش (15 نفر) و کنترل (15 نفر) جایگزین شدند. داده ها با آزمون آماری تحلیل کوواریانس مورد تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: نتایج نشان داد که آموزش تنظیم هیجان بر کاهش آمادگی به اعتیاد و همچنین کاهش هیجان طلبی نوجوانان دارای والد وابسته به مواد شهر اهواز در مراحل پس آزمون و پیگیری به طور معناداری اثربخش بود. نتیجه گیری: با توجه به نتایج به دست آمده، می توان از این درمان در جهت کاهش آمادگی به اعتیاد و هیجان طلبی نوجوانان دارای والد وابسته به مواد بهره برد و از این راه به کاهش تنش در آن ها کمک نمود.

پژوهش حاضر با هدف مقایسه سبک های تفکر و هیجان طلبی در دانشجویان کارشناسی رشته های هنر و ریاضی انجام شده است. پژوهش از نوع علی مقایسه ای است. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانشجویان دختر رشته هنر و ریاضی، دانشکده هنر و معماری واحد تهران مرکز دانشگاه آزاد اسلامی و مجتمع آموزشی پیامبر اعظم در دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکز است که در نیمسال دوم تحصیلی 88-87 به تحصیل اشتغال داشتند. نمونه ی پژوهش شامل 662 نفر از دانشجویان دختر ریاضی و هنر بودند که به روش نمونه گیری طبقه ای نسبی انتخاب شدند. برای سنجش سبک های تفکر از پرسشنامه سبک های تفکر (TSI؛ استرنبرگ، a1997) و نیز برای اندازه گیری هیجان طلبی از آزمون هیجان طلبی (AISS؛ آرنت، 1994) استفاده شد که هر دو آزمون فوق برای دانشجویان در دانشگاههایشان اجرا گردید. پس از جمع آوری داده ها، فرضیه های تحقیق از طریق آزمون t گروههای مستقل تحلیل شدند و نتایج زیر حاصل گردید: بین سبک های تفکر قضاوتگر، فرد سالار، پایور سالار، کلی نگر و جزئی نگر، در دانشجویان ریاضی و هنر تفاوتی وجود ندارد و سبک تفکر درون نگر در دانشجویان هنر بیشتر از دانشجویان ریاضی است (01/0p<)، سبک تفکر بیرون نگر دانشجویان ریاضی بیشتر از دانشجویان هنر است (05/0p<). همچنین سبک های تفکر اجرایی و محافظه کار در دانشجویان ریاضی بیشتر از هنر است (01/0p<) و نیز سبک های تفکر ناسالار (05/0p<) و قانون گذار، جرگه سالار و آزاداندیش در دانشجویان هنر بیشتر از دانشجویان ریاضی است (01/0p<) و همچنین هیجان طلبی دانشجویان هنر بیشتر از دانشجویان ریاضی است (01/0p<).

این مطالعه باهدف توصیف و مقایسه کنجکاوی دانشجویان پسر و دختر استان مازندران انجام گرفت. به منظور دستیابی به اهداف پژوهش از میان دانشجویان دانشگاه ها و مراکز آموزش عالی استان مازندران، نمونه ای به حجم 365 نفر با روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شد. برای ارزیابی کنجکاوی نمونه ها از مقیاس های پنج بعدی کنجکاوی (5DC) و کنجکاوی درونی (InC) استفاده گردید. با توجه به توزیع غیر نرمال، داده ها از طریق آزمون های آماری یومن ویتنی و کروسکال-والیس مورد تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان داد، نمرات خرسندی جویی، کنجکاوی اجتماعی و هیجان طلبی دانشجویان پسر به صورت معناداری از دانشجویان دختر بیشتر می باشد (14081/5=(خرسندی جویی)U، 14005=(کنجکاوی اجتماعی)U، 12205/5=(هیجان طلبی)U، 0/05>P)؛ اما نمرات کنجکاوی درونی دانشجویان پسر به طور معناداری از نمرات کنجکاوی درونی دانشجویان دختر کمتر بود (14169=(کنجکاوی درونی)U، 0/05>P). بر اساس یافته های پژوهش می توان نتیجه گرفت که دانشجویان پسر و دختر در ابعاد گوناگون کنجکاوی و جلوه های متنوع آن با یکدیگر متفاوت هستند و این تفاوت بسته به ماهیت مؤلفه های کنجکاوی قابل تبیین می باشد.