مجله جهانی رسانه

تبلیغات تلویزیونی، به عنوان محصولی فرهنگی با طیف وسیعی از مخاطبان می تواند به عنوان متنی ایدئولوژیک مورد تحلیل قرار گیرد. از طرفی این آثار تصویری، برای جذب مخاطب بیشتر باید انواع محدودیت ها و ممنوعیت ها را رعایت کند و از طرف دیگر، برای تغییر سبک زندگی مخاطبان و تشویق آن ها به مصرف کالای مورد نظرشان، باید هدف تغییر جامعه را دنبال کند. این پژوهش در نظر دارد با الهام از روش خاص ریچارد سایمون، و البته جرح و تعدیل و بسط آن، به تحلیل تبلیغات تلویزیونی شبکه های سراسری در تابستان 99 بپردازد. از میان تمام تبلیغات، بنا بر پیش فرض های روش شناختی تحقیق، تعدادی از آن ها برای ارائه یک روایت معنی دار انتخاب شده و مورد تحلیل قرار می گیرند. در این روش نقش های مشتری، کالا و ادمن سه نقش اصلی هستند که در این مقاله به تحلیل حضور نقش ادمن در تبلیغات، به صورتی کاربردی پرداخته می شود. همچنین در نظر داریم در کنار تحلیل مطالعه موردی پژوهش، انواع حضور ادمن و طبقه بندی آن را، به عنوان هدفی فرعی دنبال کنیم.

این مقاله به مطالعه فیلم های غیرحرفه ای مرگ در برخی پایگاه های خبری غربی می پردازد و درصدد پاسخگویی به پرسش های زیر است: نمایش مرگ واقعی برای جلب توجه درباره مکان فیلم جنگی غیرحرفه ای در اخبار به ما چه می گوید؟  بدن های در حال مرگ در این ویدئوها چه حقیقتی را انتقال می دهند و حقیقت آنها چگونه شیوه های مشاهده مرگ-در-نبرد را در اخبار شکل می دهند؟  این مقاله با بحث درباره سه نمونه فیلم غیرحرفه ای، قاب بندی این خبرها را مورد مطالعه قرار می دهد: مرگ قذافی (2011)، سر بریدن داعش (2014) و قربانیان غیرنظامی سوری (2013).  این سه مورد گونه شناسی مختصری از مشاهده گوشت و خون و مرگ در مطبوعات انگلیس را می سازند و نشان می دهند چگونه پایگاه های خبری این بدن ها را به منظور ایجاد ترکیب نوظهوری از آیین های اصالت تنظیم می کنند: 1) پزشکی قانونی دیجیتال (تأیید فنی رویداد مرگ و یا  قاب بندی روایی)، و جان بخشی مجدد بدن ها و همچنین حقیقت آنها.  نتایج نشان می دهند که از طریق این دو سازوکار، اخبار مربوط به مرگ ناشی از نبرد، کمتر با اصالت نهادی روزنامه نگار درگیر ارتباط دارند و بیشتر به صحت فنی و تشدید عاطفی مربوط هستند.  «ذائقه و نزاکت» به عنوان عملکرد «هنجارسازی» تصاویر متجاوز را با حساسیت های فرهنگی غرب تنظیم می کند.  قاب بندی روایی، نه تنها با دربرداشتن ارزش اطلاعاتی بلکه با داشتن ارزش عاطفی، بدن های مرده یا درحال مرگ ناشی از نبرد را اعتبار می بخشد.  درحالی که این کار برای برخی از مرگ ها قابلیت دیدن تقدیس کننده را حفظ می کند و برای دیگران تخریب می کند، حق جهانی داشتن شأن در مرگ را برای قربانیان غیرغربی انکار می کند و به بازتولید روابط جغرافیای سیاسی قدرت بین مردم غربی و غیرغربی کمک می کند.  

نخستین گزارش ها در مورد شیوع ویروس کرونا در افغانستان در ماه حوت/ اسفند سال 1398 در سرخط اخبار رسانه ها قرار گرفت.  انتشار سریع ویروس به رقابت و سرعت در اطلاع رسانی، بین رسانه های مختلف در کشور، افزود.  در این میان، نقش کانال های تجاری تلویزیونی، به دلیل تسلط بر عرصه رسانه ای در کشور، برجسته تر به نظر می رسد.  پوشش لحظه به لحظه گسترش جغرافیایی ویروس، خارج از مرزهای چین، و افزایش روزافزون آمار قربانیان و مبتلایان در کشورهای دور و نزدیک، به نظر می رسد دامنه نگرانی های عمومی، به ویژه باتوجه به شرایط و امکانات ملی، را گسترش داد.  مسئله اساسی، چگونگی پوشش خبری بحران ناشی از انتشار کرونا است، که به نظر می رسد با به کارگیری الگوی «سندروم درسدن»، به پیامدهای روانی- اجتماعی خبرها توجه نمی کند.  کانال های تجاری، بر مبنای سیاست تمرکز بر رویدادهای حاوی «برخورد» بر زوایای «جنجال برانگیز» یک خبر تمرکز می کنند.  این مقاله، با رویکرد عرفی در روش تحلیل محتوای کیفی به مطالعه مجموعه خبری ساعت شش تلویزیون خصوصی طلوع ، به عنوان تلویزیون تجاری پیشگام در افغانستان، پرداخته است.  یافته های پژوهش نشان می دهد، پیروی از الگوی "سندروم درسدن" در پوشش خبری بحران ناشی از انتشار ویروس کرونا در این رسانه، با مسئولیت اجتماعی رسانه برای «ایجاد آرامش» در تعارض قرار دارد و به این ترتیب، مقوله های استخراج شده از این مطالعه با عناوین «ترس آفرینی»، «ایجاد نگرانی» و «ایجاد ناامیدی» قابل مطالعه هستند.  

تبلیغات در هر عرصه ای به خصوص حوزه تجارت از ارکان ارتباط جهان معاصر محسوب می شود. تبلیغات موفق برپایه اصولی چون روان شناسی تبلیغ و شناخت بازار هدف استوار است؛ از این جهت فاکوپا « شرکتی که در دهه سی پایه گذاری شد، یکی از موفق ترین بنگاه های تبلیغاتی ایران است». فاکوپا با به کار گرفتن کارزارهای تبلیغاتی که پدیده نوظهور در تبلیغات نوپای ایران به حساب می آمد؛ توانست تحولی در تبلیغات به وجود آورد. بسیاری از روش های تبلیغاتی این شرکت برای اولین بار در ایران تجربه شد. فاکوپا بیش ازآنکه برقابلیت های بصری و تصویری تبلیغات استوار باشد بر روان شناسی تبلیغات متمایل بود که تأثیر شگرف آن را در تبلیغات، انتظاری، تلقینی و ترغیبی و... می توان دید. در این مقاله باتوجه به مباحثی چون تبلیغات و الگوهای ارتباط و همچنین تبلیغات و مؤلفه های روان شناسی به مطالعه کارزارهای تبلیغاتی فاکوپا پرداخته می شود. این پژوهش به روش توصیفی تحلیلی و به شیوه اسنادی با تورق روزنامه اطلاعات و گردآوری کارزارهای تبلیغاتی فاکوپا - در دهه سی و چهل صورت گرفته است. هدف از این امر، شناخت حوزه های تبلیغات، روان شناسی تبلیغات و جایگاه آن در تاریخ تبلیغات ایران است.

پژوهش حاضر با استفاده از رویکرد کیفی، تلاش می کند تا به مطالعه رابطه میان انیمیشن های فانتزی محور و تخیل کودکان بپردازد. برای نیل به این هدف با 65 کودک پسر و دختر در سنین 6 تا 12 سال مصاحبه نیمه استاندارد انجام شده است. کودکان در دو گروه جداگانه مورد مطالعه قرار گرفتند و مصاحبه های به دست آمده تحلیل، کدگذاری و مقوله بندی شدند. نتایج نشان داد که تخیل کودکانی که برنامه های فانتزی محور را زیاد تماشا می کردند، معطوف به فضای انیمیشن ها و شخصیت های موردعلاقه شان بود و تخیل آنها بیشتر صرف تفکر یا تغییر در داستان های این برنامه ها می شد. همچنین تصویر ذهنی کودکان در این گروه از آینده جهان، تصویری متشکل از واقعیت و فانتزی بود و میان خود واقعی و خود ایده آل کودکان فاصله بسیاری وجود داشت. اما کودکانی که برنامه های فانتزی محور را کم تر تماشا می کردند، بیشتر در باب آینده دور و نزدیک و علل وقایع پیش آمده تفکر می کردند. تصویر ذهنی کودکان در این گروه از آینده جهان، تصویری واقعیت محور بود و میان خود واقعی و خود ایده آل کودکان فاصله منطقی برقرار بود. به عنوان نتیجه، داده های به دست آمده در پژوهش حاضر نشان داد که کودکانی که برنامه های فانتزی محور را زیاد تماشا می کنند، همیشه در چارچوب امر فانتزی، تخیل می کنند.

قهرمان محق اصطلاحی است که از فلسفه و تحلیل هگل 1 در باب تراژدی استخراج شده است. هگل با توجه به دستگاه فلسفی اش، تراژدی آنتیگونه 2 نوشته سوفوکل 3 را تحلیل کرد و استنباطش این بود که در این تراژدی نبرد بین دو آگاهی صورت گرفته است. در واقع هگل با تحلیل نمایشنامه آنتیگونه اثر سوفوکل مفهوم جدیدی از قهرمان را ارائه داد و ادعا کرد که تراژدی نبرد میان دو نیروی خیر است نه جدال خیر با شر. نظریه هگل در باب قهرمان تراژدی می تواند سرآغازی برای قهرمان در تراژدی مدرن باشد. تراژدی مدرن درعین حال که شباهت هایی با تراژدی یونان باستان دارد، ویژگی های منحصربه فردی دارد که آن را با تراژدی کلاسیک متمایز می سازد. فیلم درباره الی ساخته اصغر فرهادی آدم هایی را به تصویر می کشد که با هم بر سر مسئله ای به نزاع و جدال می پردازند؛ اما به نظر می رسد این شخصیت ها، فقط قهرمانانی محق هستند که تفکرشان با هم متفاوت است. در پژوهش حاضر که به روش توصیفی تحلیلی و با استفاده از منابع کتابخانه ای و مشاهده فیلم انجام شده است، علاوه بر - تحلیل تراژدی یونان و تراژدی مدرن و تفاوت ها، تلاش شده است مفهوم و نقش قهرمان را براساس دیدگاه هگل در فیلم درباره الی مورد مطالعه قرار گیرد.

هنر تعاملی شاخه ای از هنر جدید است که اساس آن بر تعامل مخاطب با اثر هنری، هنرمند و نیز دیگر مخاطبان است. در این ژانر هنری مخاطب از حالت انفعالی خارج شده، در فرایند خلق اثر هنری بنا به اندیشه و سلیقه خود، نقش آفرینی می کند. بنابراین اثر هنری در هنر تعاملی ترکیبی از صداها و اندیشه های مخاطبان است که با سهیم شدن در تجربه ای مشترک و در چارچوب طرح ریزی شده آن با یکدیگر به تعامل و گفت وگو می پردازند. این ویژگی ها در هنر تعاملی قابل انطباق با اندیشه های میخائیل باختین است که به اهمیت مخاطب و مشارکت او در تولید اثر اشاره دارند. هدف این پژوهش ارزیابی ویژگی های هنر تعاملی و جایگاه مخاطب در آن، مطابق با اندیشه های باختین است. این پژوهش در جستجوی پاسخ این پرسش ها است: رابطه هنر تعاملی با اندیشه های باختین چگونه است؟ براساس این رابطه، نقش و جایگاه مخاطب در ایجاد اثر هنری تعاملی چگونه تبیین می شود؟ این پژوهش با هدف بنیادی و روش تحلیلی تطبیقی انجام شده و تجزیه و تحلیل داده ها نیز به - صورت کیفی صورت گرفته است. در بیان نتایج آن می توان گفت مشارکت و حضور مخاطب در هنر تعاملی، تنها یک رویداد ذهنی نیست، بلکه بخشی جدایی ناپذیر از فرایند آفرینش هنری است که بر خروجی آن نیز تأثیر می گذارد و اثر هنری تعاملی، بنا به مشارکت و تعامل مخاطبان و دریافت کنندگان آن با اثر، هنرمند و دیگر مخاطبان واجد ویژگی های دیگربودگی، چندصدایی و گفت وگومندی است.

کتاب «ساخته شدن فرهنگ های در تبعید؛ کانال های تلویزیونی ایرانی در لس آنجلس » نوشته حمید نفیسی به وسیله انتشارات دانشگاه مینه سوتای آمریکا در سال 1993 به چاپ رسیده است. این پژوهش یک مطالعه موردی مفصل و قوم نگارانه بر روی برنامه های تلویزیونی ای است که برای ایرانیانِ مهاجرت کرده در لس آنجلس تولید می شود. کتاب «ساخته شدن فرهنگ های در تبعید» به این موضوع می پردازد که چگونه تلویزیون سعی دارد از طریق ایجاد تعامل بین امر نو و امر کهن، فردگرایی و سنت گرایی و میان بت واره کردنِ سرزمین گمشده مادری و پذیرش مصرف گرایی ایالت متحده به ایرانیان مهاجر و بی وطن کمک کند تا وضعیت تبعید را به قومیت و وضعیت در آستانه بودن را به ادغام در جامعه میزبان تبدیل کنند. این کتاب با شاخه های متنوع مطالعات فرهنگی از جمله مطالعه تلویزیون، تحلیل جهانی شدن، جهان وطنی و چندفرهنگی بودن در تعامل است.