لیلی چولیارکی

این مقاله به مطالعه فیلم های غیرحرفه ای مرگ در برخی پایگاه های خبری غربی می پردازد و درصدد پاسخگویی به پرسش های زیر است: نمایش مرگ واقعی برای جلب توجه درباره مکان فیلم جنگی غیرحرفه ای در اخبار به ما چه می گوید؟  بدن های در حال مرگ در این ویدئوها چه حقیقتی را انتقال می دهند و حقیقت آنها چگونه شیوه های مشاهده مرگ-در-نبرد را در اخبار شکل می دهند؟  این مقاله با بحث درباره سه نمونه فیلم غیرحرفه ای، قاب بندی این خبرها را مورد مطالعه قرار می دهد: مرگ قذافی (2011)، سر بریدن داعش (2014) و قربانیان غیرنظامی سوری (2013).  این سه مورد گونه شناسی مختصری از مشاهده گوشت و خون و مرگ در مطبوعات انگلیس را می سازند و نشان می دهند چگونه پایگاه های خبری این بدن ها را به منظور ایجاد ترکیب نوظهوری از آیین های اصالت تنظیم می کنند: 1) پزشکی قانونی دیجیتال (تأیید فنی رویداد مرگ و یا  قاب بندی روایی)، و جان بخشی مجدد بدن ها و همچنین حقیقت آنها.  نتایج نشان می دهند که از طریق این دو سازوکار، اخبار مربوط به مرگ ناشی از نبرد، کمتر با اصالت نهادی روزنامه نگار درگیر ارتباط دارند و بیشتر به صحت فنی و تشدید عاطفی مربوط هستند.  «ذائقه و نزاکت» به عنوان عملکرد «هنجارسازی» تصاویر متجاوز را با حساسیت های فرهنگی غرب تنظیم می کند.  قاب بندی روایی، نه تنها با دربرداشتن ارزش اطلاعاتی بلکه با داشتن ارزش عاطفی، بدن های مرده یا درحال مرگ ناشی از نبرد را اعتبار می بخشد.  درحالی که این کار برای برخی از مرگ ها قابلیت دیدن تقدیس کننده را حفظ می کند و برای دیگران تخریب می کند، حق جهانی داشتن شأن در مرگ را برای قربانیان غیرغربی انکار می کند و به بازتولید روابط جغرافیای سیاسی قدرت بین مردم غربی و غیرغربی کمک می کند.