سندروم درسدن

نخستین گزارش ها در مورد شیوع ویروس کرونا در افغانستان در ماه حوت/ اسفند سال 1398 در سرخط اخبار رسانه ها قرار گرفت.  انتشار سریع ویروس به رقابت و سرعت در اطلاع رسانی، بین رسانه های مختلف در کشور، افزود.  در این میان، نقش کانال های تجاری تلویزیونی، به دلیل تسلط بر عرصه رسانه ای در کشور، برجسته تر به نظر می رسد.  پوشش لحظه به لحظه گسترش جغرافیایی ویروس، خارج از مرزهای چین، و افزایش روزافزون آمار قربانیان و مبتلایان در کشورهای دور و نزدیک، به نظر می رسد دامنه نگرانی های عمومی، به ویژه باتوجه به شرایط و امکانات ملی، را گسترش داد.  مسئله اساسی، چگونگی پوشش خبری بحران ناشی از انتشار کرونا است، که به نظر می رسد با به کارگیری الگوی «سندروم درسدن»، به پیامدهای روانی- اجتماعی خبرها توجه نمی کند.  کانال های تجاری، بر مبنای سیاست تمرکز بر رویدادهای حاوی «برخورد» بر زوایای «جنجال برانگیز» یک خبر تمرکز می کنند.  این مقاله، با رویکرد عرفی در روش تحلیل محتوای کیفی به مطالعه مجموعه خبری ساعت شش تلویزیون خصوصی طلوع ، به عنوان تلویزیون تجاری پیشگام در افغانستان، پرداخته است.  یافته های پژوهش نشان می دهد، پیروی از الگوی "سندروم درسدن" در پوشش خبری بحران ناشی از انتشار ویروس کرونا در این رسانه، با مسئولیت اجتماعی رسانه برای «ایجاد آرامش» در تعارض قرار دارد و به این ترتیب، مقوله های استخراج شده از این مطالعه با عناوین «ترس آفرینی»، «ایجاد نگرانی» و «ایجاد ناامیدی» قابل مطالعه هستند.