کارامدی عضلانی

مقدمه:کودکان با اختلال یادگیری استفاده ناکارامدتری از استراتژی های خیرگی در تکالیف مختلف دارند. هدف: مطالعه حاضر با هدف تاثیر تمرینات چشم ساکن بر فعالیت عضلانی (عضلات دوسربازویی، سه سربازویی و غرابی بازویی) و دقت مهارت هدفگیری- مهاری در کودکان با اختلال یادگیری انجام گرفت. روش: در این مطالعه نیمه تجربی با طرح اندازه گیری تکراری، 30 پسر 7-10 ساله با اختلال یادگیری در دو گروه تمرین چشم ساکن و کنترل قرار گرفتند. در مرحله پیش آزمون شرکت کنندگان اقدام به 10 کوشش تکلیف پرتاب کردن و گرفتن توپ نمودند. مرحله اکتساب طی هشت هفته و هر هفته سه جلسه انجام گفت . در هر جلسه بعد از تمرینات ویدیویی- خیرگی 10 کوشش پرتاب کردن و گرفتن مطابق با دستورالعمل های تمرینات خیرگی انجام گرفت. پس از اتمام آخرین جلسه تمرینی، در مرحله پس آزمون، در دو هفته بی تمرینی در مرحله یادداری و در مرحله انتقال ، شرکت کنندگان اقدام به 10 کوشش تکلیف پرتاب کردن و گرفتن توپ نمودند. در هر یک از مراحل فعالیت الکتریک ی عضلات منتخب توسط دستگاه الکترومیوگرافی و عملکرد تکلیف پرتاب کردن و گرفتن توسط محقق ثبت گردید. داده-ها به روش تحلیل واریانس با اندازه گیری تکراری با سطح معنی داری 05/0 تحلیل شد. یافته ها: نتایج نشان داد که تمرینات چشم ساکن بر افزایش یادگیری مهارت هدف گیری- مهاری و بر کاهش فعالیت الکتریکی عضلات دوسربازویی، سه سربازویی و غرابی بازویی تاثیر معنی داری دارد. نتیجه گیری: نتایج این مطالعه از فرضیه پیش برنامه ریزی مبنی بر اهمیت برنامه ریزی و انتخاب پاسخ صحیح حمایت می کند.