فرآیند مدیریت و توسعه

امروزه، بهره جستن از راه حلی که بدون نیاز به افزایش زیرساخت های حمل ونقل و با هزینه معقول، موجب افزایش ایمنی و بهبود تردد در جاده ها شود، نظر متخصصان حوزه حمل ونقل را به سوی سیستم های حمل ونقل هوشمند (ITS) جلب کرده است. هدف مطالعه حاضر مدیریت ایمنی راه ها و مخصوصا مدیریت سیستم های حمل ونقل هوشمند از طریق مکانیابی و تعیین شاخص های اصلی نصب اجزای این سیستم ها است. این پژوهش سعی دارد با استفاده از نظر متخصصان با کمک متد دلفی، روش تحلیل شبکه ای ANP، تکنیک دیمتل و روش تاپسیس، راه ها را جهت تجهیز به سیستم های حمل ونقل هوشمند، به ترتیبی اولویت بندی کند که نتیجه آن موجب افزایش ایمنی و بهبود تردد در سطح جاده های ایران شود و در نهایت با استفاده از روش تاپسیس، محورها جهت تجهیز به سیستم های حمل ونقل هوشمند موثر بر ایمنی اولویت بندی می شوند. در انتها بر اساس معیارهای یافته شده نظیر: تعداد کل تصادفات، تصادفات دارای ماهیت سرعت، تصادفات فوتی دارای ماهیت سرعت، نرخ جریان تردد و... اولویت بندی محورهای مواصلاتی در خصوص مورد مطالعاتی (استان اردبیل) ارایه می گردد.

شبکه های خط مشی شامل بازیگران دولتی و اجتماعی هستند که تعامل آنان با یکدیگر به شکل گیری یا اجرای خط مشی منجر می شود. یکی از خصوصیات شبکه ها این است که قدرت معمولاً پخش و در روابط میان بازیگران نهفته است. بنابراین، پاسخگویی در شبکه با مشکل مواجه می شود. ازاین رو پژوهش حاضر به دنبال ایجاد چارچوب نظری پاسخگویی در شبکه های تدوین خط مشی عمومی است. به منظور انجام پژوهش از روش کیفی نظریه پردازی داده بنیاد استفاده شده است. جامعه آماری این پژوهش شامل خبرگانی است که در حوزه خط مشی گذاری دارای دانش کافی و تجربه عملی هستند. طی مصاحبه با پانزده خبره به روش اشباع نظری، این نتیجه حاصل شد که در صورت استقرار حاکمیت شبکه ای در خط مشی گذاری، ضروری است سازوکارهای پاسخگویی فردی و جمعی در خصوص شبکه های خط مشی طراحی شود. یافته های پژوهش نشان می دهد که ارتقای ظرفیت دولت، مطالبه گری شهروندان، و فشار جامعه مدنی از عوامل موثر بر استقرار پاسخگویی در شبکه های خط مشی است. در صورت پاسخگو شدن شبکه های خط مشی عمومی شاهد پیامدهایی همچون افزایش کیفیت فرآیند خط مشی گذاری عمومی، تقویت نشاط اجتماعی و تعالی سیاسی جامعه خواهیم بود.

این پژوهش به بررسی رابطه سیاست اداره در کشور ایران به صورت مورد مطالعه در دولت دهم (1392-1388) پرداخته است و با استفاده از تحلیل مضمون مصاحبه های نیمه ساختاریافته با 25 نفر از منتخبان سیاسی مجلس، مدیران دولتی زیرمجموعه قوه مجریه و افرادی که هر دو نقش را تجربه کرده اند با استفاده از انتخاب مشارکت کنندگان به روش گلوله برفی به نتایجی دست یافت. نتایج این پژوهش نشان داد که رابطه سیاست و اداره در ایران در شرایط خاصی قرار دارد به نحوی که منتخبان سیاسی با دخالت های خود در عزل و نصب ها و تخصیص بودجه و توزیع رفاه عمومی در حرفه ای گرایی بخش اداره دخالت کرده و مدیران دولتی نیز با دخالت در فرآیند دستورگذاری و تدوین خط مشی عمومی و عدم اجرا یا تفسیر و اجرای خط مشی های خودساخته یا اجرای خط مشی های منسوخ و... عملاً در خط مشی دخالت می کنند که وجود این وضعیت باعث سیاست زدگی اداره و ناکارآمدی خط مشی گذاری عمومی در ایران شده است.

در وهله نخست پدیده گرم شدن کره زمین باعث به وجود آمدن رویکرد سبز در مدیران عالی شد. مشکلات زیست محیطی ناشی از فعالیت های بشر، منجر به ارائه رویکردهایی جهت جلوگیری از آسیب بیشتر به محیط زیست شد که یکی از مهم ترین این رویکردها، رویکرد سبز است . امروزه اهمیت مدیریت سبز جدا از فواید اصلی حفظ و مراقبت از زیست بوم، به عنوان یکی از مزایای رقابتی برای سازمان هایی به شمار می رود که به بهبود نام و موقعیت سازمان توجه دارند . در این راستا ارزیابی اقدامات مدیریت سبز به عنوان اولین گام در مدیریت این فرآیند مورد توجه پژوهشگران بسیاری قرار گرفته است . در این پژوهش قصد داریم اولویت بندی مناسبی را از این اقدامات در راستای سبز شدن با استفاده از رویکرد پیمایش و با بهره گیری از تکنیک های تصمیم گیری ANP و ARAS ارائه دهیم . در گام نخست با مطالعه عمیق ادبیات پژوهش ابعاد و شاخص های مناسب شناسایی شدند . پس از آن با کمک گرفتن از نظرات خبرگان پرسش نامه های مناسب تهیه و مورد تست روایی قرار گرفتند . با جمع آوری داده ها و انجام تحلیل به کمک دو تکنیک گفته شده در نهایت بهینه سازی مصرف آب و انرژی به عنوان بهترین گزینه انتخاب شد .

هدف پژوهش حاضر ارائه الگویی برای موفقیت زنان کارآفرین در کسب وکارهای کوچک و زودبازده است. رویکرد پژوهش حاضر کیفی بوده و برای طراحی الگو از تحلیل تم و برای جمع آوری داده ها از مصاحبه اکتشافی استفاده شده است. جامعه آماری را زنانی که در کسب وکارهای کوچک و زودبازده فعالیت می کنند تشکیل می دهد. با توجه به اهمیت موضوع پژوهش از نمونه گیری زنجیره ای (گلوله برفی) استفاده شده است و تعداد نمونه برای مصاحبه از 23 نفر تشکیل شده است. نتایج نشان می دهد برای ایجاد یک کسب وکار کوچک و زودبازده موفق عواملی چون نیازسازی، فرصت یابی، باور درونی، اعتمادبه نفس، تعهد، مخاطره پذیری، پشتکار، تامین سرمایه، آموزش، روابط اجتماعی، راهبرد، خلاقیت، نوآوری و استقلال موثر هستند. پس از تبیین عوامل موثر بر موفقیت کسب وکار کوچک و زودبازده، در ادامه پیوندی بین آنها ایجاد شد و در نهایت مقوله ها به صورت «فرهنگ سازی کارآفرینانه»، «ظرفیت سازی کارآفرینانه» و «هم افزایی نوآورانه» پالایش و الگوی پژوهش تبیین شد.

پژوهش حاضر با هدف شناسایی و اعتباریابی عوامل تسهیل کننده انتقال آموزش در شرکت ملّی گاز ایران، به روش آمیخته انجام شده است. بدین منظور در مرحله کیفی، 16 نفر از متخصصان شرکت ملی گاز ایران و اعضای هیات علمی دانشگاه ها، به عنوان نمونه پژوهش به صورت هدفمند انتخاب شدند. در مرحله کمّی، روش پژوهش پیمایشی بوده و از طریق فرمول کوکران 380 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. برای تحلیل داده های کیفی از فن تحلیل موضوعی و جهت اعتبارسنجی الگوی پیشنهادی از مدل یابی معادلات ساختاری (PLS) استفاده شد. در مرحله کیفی، نتایج تحلیل موضوعی نشان داد که عوامل سازمانی تسهیل کننده انتقال آموزش شامل؛ جوّ، فرهنگ، حمایت، پیامد، مدیریت عملکرد، عدالت سازمانی، خصیصه های مدیر مستقیم، مشارکت در تصمیم گیری، محیط یادگیرنده، فرصت کاربرد و تناسب شغل و شاغل است. نتایج آزمون استنباطی حاکی از آن بود که تمامی عوامل سازمانی انتقال یادگیری (به جز مدیریت عملکرد) در حد بالاتر از متوسط ارزیابی گردید. نتایج تحلیل عاملی تاییدی نشان داد که همه متغیرهای مشاهده پذیر و مکنون دارای بار عاملی بالاتر از 70 / 0 روی متغیر مکنون متناظر خود بوده و در سطح 01 / 0 مورد تایید قرار گرفتند. نتایج بخش ساختاری مدل نشان داد که عامل سازمانی می تواند 599 / 0 از انتقال یادگیری را تبیین کنند.