مرضیه مشعل پورفرد

هدف: هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه عزت نفس و نگرش به حجاب  [WU1] در بین دانشجویان دختر دانشگاه پیام نور واحد اهواز بود. جامعه آماری مورد مطالعه شامل  دانشجویان پیام نور واحد اهواز  که در سال تحصیلی  95-96مشغول به تحصیل بودند و از این تعداد100 دانشجوی دختر  بصورت تصادفی ساده به عنوان نمونه اصلی انتخاب شدند. روش مورد استفاده در این تحقیق روش همبستگی و گردآوری در نوع میدانی صورت گرفته است. در این پژوهش از پرسشنامه عزت نفس و پرسشنامه نگرش به حجاب استفاده شد. نتایج بدست آمده حاکی از وجود رابطه معنی دار بین متغیرها بود. ( 49/0= r و  001/0>P) یعنی  افزایش نمره عزت نفس عمومی، خانوادگی و تحصیلی با افزایش نمره نگرش به حجاب دانشجویان دختر همراه بود. همچنین دانشجویان متأهل نسبت به دانشجویان مجرد تمایل بیشتری به رعایت حجاب داشتند. رعایت حجاب، سلامت روانی افراد جامعه را تأمین می کند و حس ارزشمندی و عزت نفس را تقویت می کند.. درواقع داشتن حجاب محدودیت نیست بلکه مصونیت است و راه را برای فعالیت های اجتماعی بیشتر زنان و دختران در جامعه هموار می کند.  

مطالعات نشان داده اند که افراد نابینا در انجام وظایف شنوایی، لمسی و شیمیایی خاص بهتر عمل می کنند. با این حال، مطالعات اندکی در مطالعه مشابه، افراد نابینا و بینا را در مقایسه با کودکان بیش فعال در حالت های مختلف حسی، شناختی ارزیابی کرده اند. این تحقیق به منظور مقایسه فراشناخت کودکان بیش فعال وکم توجه، نابینا و کودکان عادی شهرستان اهواز صورت پذیرفت. در پژوهش حاضر از روش علی-مقایسه ای استفاده شده است. جامعه ی آماری پژوهش کلیه کودکان شهرستان اهواز درسال 95 بودند که از طریق روش نمونه گیری هدفمند و تصادفی به عنوان نمونه آماری گزینش شدند. کودکان حاضر در این تحقیق60 نفر بودند که 30 نفرعادی و 15 نفر دارای اختلال نابینایی و 15نفر نیز بیش فعال می باشند. انجام تحقیق به صورت میدانی و با مراجعه به مدارس عادی و کودکان استثنایی شهرستان اهواز صورت گرفت . در این پژوهش به منظور اندازه گیری و مقایسه متغیرهای مورد نظر، از پرسشنامه ی فراشناخت کودکان اسپرلینگ استفاده شده است. برای انجام تجزیه و تحلیل داده های تحقیق از نرم افزار 23 SPSS استفاده شده است. یافته های توصیفی شامل محاسبه ی فراوانی ، میانگین ، انحراف معیار، و تحلیل واریانس تک متغیره مورد مطالعه قرار گرفته است . یافته ها نشانگر آن است که از نظر فراشناخت بین سه گروه تفاوت معناداری مشاهده شد، یعنی میزان فراشناخت کودکان نابینا و نیز کودکان بیش فعال با کودکان عادی با هم متفاوت بود . به طور کلی تأثیر فراشناخت در ادراک فرد از توانایی های خود با تداوم آسیب شناسی روانی را نمی توان نادیده گرفت . بنابراین باید در این راستا تلاش نمود تا هر چه بیشتر در آموزشگاه ها کارکرد فراشناخت و ابعاد آن را در پیشبرد اهداف آموزشی و سلامت روان و آسیب شناسی روانی کودکان عادی و خاص به کار گرفت.

هدف: تحمل و تاب آوری هنگام رویارویی با مشکلات متعددی که مادران کودکان دارای اختلال کم توجهی / بیش فعالی با آن روبه رو هستند، در سلامت آن ها و فرزندانشان نقش بسیار مهمی ایفا می کند و شناسایی روش های آموزشی که بتواند این توانایی ها را در آن ها ارتقا بخشد، بسیار ضروری است. هدف این پژوهش بررسی تأثیر آموزش هوش معنوی بر میزان تاب آوری مادران کودکان دارای اختلال کم توجهی / بیش فعالی بود. روش: در این پژوهش که از نوع نیمه تجربی است، تعداد 30 نفر از مادرانی که به مراکز خصوصی شهر اهواز مراجعه کرده بودند، به صورت نمونه گیری دردسترس انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه 15 نفره آزمایش و کنترل تقسیم شدند. آزمودنی های هر دو گروه از نظر تاب آوری مورد سنجش پیش آزمون و پس آزمون قرار گرفتند و گروه آزمایش فقط تحت آموزش هوش معنوی قرار گرفت. داده های آزمون ها به روش تحلیل کوواریانس بررسی شد. یافته ها : نتایج تحقیق نشان داد که آموزش هوش معنوی موجب افزایش نمره آزمودنی های گروه آزمایش در مقیاس تاب آوری شد. همچنین، تفاوت میانگین نمره تاب آوری در پس آزمون دو گروه کنترل و آزمایش در سطح (001/ 0 (p= معنی دار بود. نتیجه گیری: یافته های این پژوهش نشان داد که با آموزش هوش معنوی در گروه آزمایش، نمره افراد در متغیر تاب آوری افزایش یافته است و آموزش هوش معنوی بر ارتقای تاب آوری مادران کودکان کم توجه / بیش فعال مؤثر بوده است.

هدف پژوهش حاضر تعیین کارآمدی برنامه آموزش تربیت جنسی بر دانش جنسی و هویت جنسی دانش آموزان دختر متوسطه اول شهر اندیمشک بود. جامعه آماری کلیه دانش آموزان دوره متوسطه اول بود. با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای، 60 دانش آموز دختر انتخاب (دو کلاس) و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش (30 نفر) و گواه (30نفر) جایگزین شدند. روش پژوهش آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. ابزار اندازه گیری شامل پرسشنامه هویت نقش جنسیتی در فرهنگ های مختلف شرتزر و همکاران(2008)، مقیاس دانش و نگرش جنسی فرج نیا و همکاران (1393) بود. آزمودنی های گروه آزمایش 8 جلسه 90 دقیقه ای، برنامه آموزشی تربیت جنسی را دریافت کردند و گروه کنترل تحت هیچ مداخله ای قرارنگرفت. داده ها با استفاده از تحلیل کواریانس چند متغیره و یک راهه انجام گرفت. نتایج حاکی از افزایش معنی دار میانگین آگاهی جنسی و هویت جنسی در گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل در مرحله پس آزمون بود (p≤0.001). براین اساس برنامه آموزش تربیت جنسی بر دانش جنسی و هویت جنسی دانش آموزان دختر کارآمد بوده است.

هدف از اجرای پژوهش حاضر بررسی روابط ساختاری بین سبک های والدگری و خوش بینی تحصیلی با نقش میانجی کمال گرایی مثبت والدین بود. طرح پژوهش، توصیفی-همبستگی و جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان دختر و پسر مقطع متوسطه دوم شهر خرم آباد در سال تحصیلی1400 که شامل 19500دانش آموز بودند. به روش نمونه گیری تصادفی نسبی طبقه ای و بر اساس جدول کرجسی - مورگان 377 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل پرسش نامه کمال گرایی مثبت و منفی (تری شورت و همکاران، 1995)، سبک های والدگری آلاباما نسخه کودک (سامانی، 1390) و خوش بینی تحصیلی (اسچنن - موران و همکاران، 2013) بود. تحلیل داده های پژوهش با استفاده از روش های آمار توصیفی، ضریب همبستگی پیرسون، رگرسیون چندمتغیره و مدل یابی معادلات ساختاری با نرم افزارهای SPSS-27 و AMOS-24 انجام شد. بر اساس یافته های این مطالعه، مدل پیشنهادی جهت بررسی روابط علی بین متغیرهای پژوهش، از برازش قابل قبولی برخوردار بود. نتایج پژوهش نشان داد که سبک های والدگری به صورت مستقیم و غیرمستقیم از طریق کمال گرایی مثبت والدین با خوش بینی تحصیلی رابطه دارد (05/0>P). همچنین نتایج نشان داد که سبک های والدگری تأثیر مثبت و معناداری بر خوش بینی تحصیلی و کمال گرایی مثبت دانش آموزان داشته است (05/0>P). تأثیر کمال گرایی مثبت بر خوش بینی تحصیلی دانش آموزان نیز تأیید شد (05/0>P). با توجه یافته های این پژوهش می توان نتیجه گرفت که مدل روابط ساختاری بین سبک های والدگری و خوش بینی تحصیلی با نقش میانجی کمال گرایی مثبت والدین از برازش مطلوبی برخوردار است.

هدف پژوهش حاضر، تعیین اثربخشی آموزش مثبت اندیشی بر فرایند خانواده ایرانی و بهزیستی روانی زنان سرپرست خانوار شهر خرمشهر بود. جامعه آماری شامل تمامی زنان سرپرست خانوار شهر خرمشهر در سال 1401 بود. نمونه پژوهش 30 نفر از زنان سرپرست خانوار بود که به صورت هدفمند انتخاب و در دو گروه آزمایش(15 نفر) و کنترل(15 نقر) جایگزین شدند. طرح پژوهش آزمایشی ازنوع پیش آزمون_ پس آزمون با دو گروه آزمایش و کنترل بود. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه بهزیستی ریف (1989) و مقیاس خودگزارشی فرایندهای خانوادگی برای خانواده های ایرانی سامانی(1387) بود. مداخله برنامه آموزش مثبت اندیشی در طول 8 جلسه 90 دقیقه ای برای گروه آزمایش اجرا شد و گروه کنترل مداخله ای دریافت نکرد. پس از اتمام برنامه آموزشی، پس آزمون برای دو گروه اجرا شد. داده های پژوهش با استفاده از تحلیل کوواریانس چند متغیری و یک متغیری، مورد بررسی قرار گرفتند. یافته های پژوهش نشان داد بین میانگین های فرآیند خانواده دو گروه آزمایش و کنترل تفاوت معنی داری وجود دارد (90/11F= و 05/0>P). هم چنین بین میانگین های بهزیستی روانی دو گروه آزمایش و کنترل تفاوت معنی داری وجود دارد (85/13F= و 05/0>P). بنابر این می توان نتیجه گرفت که آموزش مثبت اندیشی بر فرآیند خانواده و بهزیستی روانی زنان سرپرست خانوار اثربخش است و می توان برای ارتقاء فرایند خانواده ایرانی ، بهزیستی روانی و در پی آن توسعه فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی خانواده و جامعه بهره جست.