فاطمه زارعی وش

مقدمه: تاب آوری، توانایی انسان در مقابله با شرایط پرخطر و استرس زاست، اما همه افراد به طور یکسان تاب آور نیستند. به دلیل ماهیت استرس زا بودن حرفه پرستاران، تاب آوری کیفیتی ضروری برای پرستاران است. پژوهش حاضر با هدف تعیین نقش مزاج در پیش بینی تاب آوری، با توجه به نقش تعدیل گر جنسیت در بین پرستاران انجام شد روش: روش شناسی در این پژوهش، توصیفی از نوع همبستگی می باشد. مشارکت کنندگان شامل پرستاران بخش های مختلف بیمارستان امام (ع) شهرستان کرمانشاه بودند که با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی ساده و فرمول کوکران تعداد 165 نفر (104 زن و 61 مرد) انتخاب شدند. در جمع آوری داده ها از پرسشنامه استاندارد تعیین مزاج سلمان نژاد و پرسشنامه تاب آوری کانر – دیویدسون (CD-RISC) و برای تحلیل داده ها از آزمون تحلیل رگرسیون چندگانه استفاده شده است. یافته ها: یافته های بدست آمده از این پژوهش، نشان می دهد که گرمی مزاج پرستاران، تاب آوری آنان را افزایش و سردی مزاج این میزان را کاهش می دهد و خشکی مزاج پرستاران، میزان تاب آوری را کاهش و تری مزاج پرستاران موجب افزایش تاب آوری می شود. همچنین تعدیل کنندگی جنسیت در رابطه بین تاب آوری و مزاج مورد تأیید قرار گرفت. بدین معنا که تأثیر مزاج بر تاب آوری پرستاران، در زنان و مردان متفاوت است. نتیجه گیری: مزاج پرستاران نقش مهمی در میزان تاب آوری آنها دارد و یافته های پژوهش این رابطه را تأیید می کند. پیشنهاد  می شود که برای جذب و استخدام پرستاران سنجشی در بخش مدیریت منابع انسانی بیمارستان ها در مورد تعیین مزاج آنان صورت گیرد و پرستارانی که مزاج متناسب با شغل استرس زای پرستاری دارند، انتخاب شوند.

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثر مزاج کارکنان بر تمایل به افشاگری آنان با نقش تعدیل گری متغیرهای جمعیت شناختی انجام شده است. این مطالعه از حیث هدف، کاربردی و از نوع توصیفی بوده، و با روش پیمایشی انجام شده است. جامعه آماری مورد مطالعه در این پژوهش300 نفر از کارکنان ستاد شرکت نفت یکی از مناطق غرب کشور می باشد که با استفاده از فرمول کوکران تعداد 169 نفر از آنان به عنوان نمونه آماری در نظر گرفته شد. برای انتخاب اعضای نمونه از روش نمونه گیری تصادفی ساده استفاده شد. جهت جمع آوری داده ها از پرسش نامه استاندارد تعیین مزاج سلمان نژاد و پرسش نامه پارک استفاده گردید و داده ها با استفاده از نرم افزار Smart PLS2به منظور مدل یابی به روش حداقل مربعات جزئی، تجزیه و تحلیل شد. یافته های این پژوهش نشان می دهد که بین گرمی/ سردی مزاج کارکنان و تمایل به افشاگری آنان ارتباط مثبت و معناداری وجود دارد و ارتباط بین تری/ خشکی مزاج کارکنان با تمایل به افشاگری آنان منفی و معنادار است. همچنین متغیرهای جمعیت شناختی به عنوان تعدیل گر، نقشی در ارتباط بین مزاج و تمایل به افشاگری کارکنان ندارند.

نظریات مدیریت دولتی همانند سایر شاخه های معرفت، برگرفته از پیش فرض های فلسفی خاصی هستند که ممکن است با پیش فرض های فلسفی در یک جامعه اسلامی متفاوت باشند. «عاملیت» و «خادمیت» دو دیدگاهی هستند که در سال های اخیر، در مدیریت سازمان ها مطرح شده و هر کدام دارای پیش فرض ها و قضاوت های متفاوتی هستند و در مدیریت دولتی، پایه های اساسی نظریه های مدیریت دولتی نوین و مدیریت خدمات عمومی نوین را ایجاد کرده اند. هدف از این پژوهش، بررسی معیارهای اسلامی مدیریت دولتی با نگاه تطبیقی به معیارهای مطرح در دو نظریه مزبور با استفاده از تعالیم «نهج البلاغه» است. این پژوهش نوع نگاه هر یک از نظریه ها به انسان، انگیزه های مهیج رفتار انسان، منافع عمومی و شهروندی ، پاسخ گویی، هویت اصیل و وکیل، مشارکت مردمی ، و هدف و ابزار هر نظریه را با استفاده از روش تحقیق «تطبیقی» بررسی کرده، در پایان الگویی جامع برای هریک از این معیارها با توجه به تعالیم «نهج البلاغه» ارائه داده است.