معرفی نسخه خطی اشعة اللوایح عبدالملک بن عبدالغفور انصاری مشهور به امان الله پانی پتی (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
نسخه های خطی گنجینه های عظیمی به شمار می روند که تصحیح و چاپ آن ها بسیار ارزشمند است. نسخه خطی اشعه اللوایح ، اثر عبدالملک بن عبدالغفور انصاری پانی پتی مشهور به امان الله، از پیروان مکتب وحدت وجود با سرسلسلگی محی الدین ابن عربی، در سده دهم هجری قمری است. این اثر تاکنون به چاپ نرسیده است. اشعه اللوایح شرحی بر رساله لوایح عارف بزرگ قرن نهم هجری، نورالدین عبدالرحمن جامی است و باتوجه به برجستگی و ارزشمندی آثار جامی، تبیین و تفسیر این شرح ضروری به نظر می رسد. از سوی دیگر، ارتباط نزدیک امان الله (با دو واسطه شاگرد جامی) نیز به ارزش و اهمیت اشعه اللوایح می افزاید. امان الله در مقدمه این نسخه، به شرح مفصلی از برخی اصطلاحات و مضامین عرفانی پرداخته است. وی با بیشتر سلاسل متصوّفه در ارتباط بوده و مطالعات زیادی بر آثار اهل عرفان و تصوف داشته است؛ به همین دلیل برای نگارش این اثر، از دانش کافی بهره مند بوده است. ازاین رو، اشعه اللوایح می تواند دریچه ای نو برای کشف، درک و دریافت اصطلاحات، مضامین عرفانی، اقوال و آموزه های بزرگان مکتب وحدت وجود باشد. پژوهش حاضر با رویکردی توصیفی تحلیلی و با انتخاب نسخه اساس و مقابله هفت نسخه موجود، به معرفی این اثر ارزشمند می پردازد.Introducing the Manuscript of Ash'at Al-Lavāyeh Written by Abd Al-Malek Ibn Abd Al-Qafour Ansāri, Known as Amānallāh Pāni-Pati
Manuscripts represent invaluable treasures of cultural and intellectual heritage, and their editing and publication are of great scholarly importance. Ashʿat al-Lavāyeḥ , authored by ʿAbd al-Malik Pānīpatī, known as Amānallāh—a follower of the school of wahdat al-wujūd (Unity of Being) led by Ibn ʿArabī—was written in the 10th century Hijri but has not yet been published. This text is a mystical commentary on Lavāyeḥ by Nūr al-Dīn ʿAbd al-Raḥmān Jāmī, a prominent 9th-century Sufi. Given the intellectual significance of Jāmī’s works, Ashʿat al-Lavāyeḥ merits scholarly attention for its interpretative approach to Lavāyeḥ . The author’s personal connection with Jāmī and his deep immersion in Sufi literature further enhance the value of this commentary. In the introduction, Amānallāh explains several key mystical terms and demonstrates a broad knowledge of classical Sufi thought. This research introduces the manuscript using a descriptive-analytical methodology, selecting a base version from among eight extant manuscripts. The study underscores the significance of Ashʿat al-Lavāyeḥ in deepening the understanding of mystical doctrines, terminology, and the intellectual heritage of the wahdat al-wujūd school.
تبلیغات
