خوانش اکتشافی و پس کنشانه تائیه دعبل خزاعی براساس الگوی نشانه شناسی شعر ریفاتر (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
در تحلیل و مطالعه متون ادبی، نقد نشانه شناختی نقش ویژه ای را در قرن بیستم به خود اختصاص داده است. مایکل ریفاتر، منتقد فرانسوی در نظریه نشانه شناسی خود، الگوی تازه ای را در خوانش شعر ارائه می دهد. بر اساس نظریه او، شعر به دو روش خوانش اکتشافی یا دریافتی (heuristic reading) و خوانش پس کنشانه یا ناپویا (retroactive reading) مورد واکاوی قرار می گیرد. در خوانش اول که خوانشی محاکاتی است، معنای ظاهری و در خوانش دوم که خوانشی نشانه شناسانه است، دلالت های زبانی و معنای ضمنی مورد توجه قرار می گیرد که پس از مشخص شدن عناصر غیردستوری در متن، رابطه این عناصر در قالب انباشت ها و منطومه های توصیفی، کشف جدیدی از شبکه ساختاری متن ارائه می دهد. در این نوشتار، تائیه دعبل خزاعی (249ق.) شاعر حضرت رضا (ع) که از 124 بیت سامان یافته و مشهورترین و بلندترین شعر اوست، به شیوه توصیفی تحلیلی و بر اساس رویکرد ریفاتر بررسی می شود. بر اساس الگوی ریفاتر و واکاوی نشانه شناسی او در دو «انباشت» مدح اهل بیت(ع) و ظلم به ایشان با نگاهی در «منظومه توصیفی» رنج شاعر از جور بر معصومان(ع) در «شبکه ساختاری» امید به شفاعت و پایان تراژدی ستم، خوانشی ژرف و لطیفی از این قصیده برای «اَبَرخواننده» ارائه می شود.retroactive reading and heuristic reading by Taye Dabal Khazai based on the semiotic pattern of Rifater's poem
In the analysis and study of literary texts, semiotic criticism has a special role in the 20th century. In his theory of semiotics, the French critic Michael Rifater presents a new model in the reading of poetry. According to his theory, poetry is analyzed in two ways: heuristic reading and retroactive reading. In the first reading, which is a mock reading, the apparent meaning is taken into consideration, and in the second reading, which is a semiotic reading, the linguistic implications and the implied meaning are taken into consideration, and after identifying the non-grammatical elements in the text, the relationship of these elements in the form of accumulation Descriptive systems provide a new discovery of the structural network of the text. In this article, Taiyeh Daabal Khaza'i (249 AH), the special poet of Hazrat Reza (AS), which is composed of 124 verses and is his most famous and longest poem, is analyzed based on the Rifater approach. Based on his rhetorical pattern and analysis of his semiotics in the two "accumulations" of praising the Ahl al-Bayt (pbuh) and cruelty to them, with a look at the "descriptive composition" of the poet's suffering of the innocent (pbuh), in the "structural network" of hope for intercession and the end Tragedy of oppression, a deep and tender reading of this ode is presented for the "superreader". Language of poetry, semiotics, rifater, taye daabal, reading, accumulation Language of poetry, semiotics, rifater, taye daabal, reading, accumulation Language of poetry, semiotics, rifater, taye daabal, reading, accumulation
تبلیغات
