تحلیل برساختگرایانه از تعامل ایران و نظام بین الملل در پرونده هسته ای
آرشیو
چکیده
این پژوهش در راستای تحلیل و تبیین تعامل ساختار-کارگزار در روند تحولات پرونده هسته ای ج.ا.ایران صورت گرفته است. چارچوب نظری این پژوهش برای تحلیل کیفی داده ها، نظریه سازه انگاری و مقوله های «شناسایی» و «ساختار-کارگزار» بوده که برای مستدل نمودن یافته ها از پرسشنامه کمی نیز استفاده شده است. در این خصوص در راستای پاسخ به سؤالات و تحلیل فرضیات پژوهش، پرونده هسته ای ج.ا.ایران از زمان شکل گیری آن تا برنامه جامع اقدام مشترک(برجام)، در دولت های هشتم، نهم و دهم و یازدهم بر اساس روابط ساختار(نظام بین الملل)-کارگزار(دولت های ج.ا.ایران) به صورت کمی و کیفی مورد بررسی و تحلیل قرار گرفته است. یافته های پژوهش نشان می دهد در دولت اصلاحات با وجود رویکرد تعاملی کارگزار(دولت ایران)، ساختار(نظام بین الملل) حاضر به شناسایی هویت هسته ای ایران نشد. در دوره ریاست جمهوری محمود احمدی نژاد نیز با توجه به «نگاه و ذهنیت» و همچنین تجربه دوره قبل مسئولان ایرانی و بی اعتمادی به غرب و اتخاذ رویکرد تقابلی کارگزار(دولت ایران) و همچنین عدم تعامل از سوی نظام بین الملل، تعاملی بین ج.ا.ایران و نظام بین الملل در خصوص پرونده هسته ای شکل نگرفت. در دوره حسن روحانی به دلیل اتخاذ رویکرد تعاملی کارگزار(دولت ایران) و تغییر نگاه و در نتیجه تعدیل خواسته های ساختار(نظام بین الملل)، تعامل بین ساختار-کارگزار شکل گرفت و برنامه هسته ای ایران -با اعمال محدودیتی هایی- از سوی نظام بین الملل مورد پذیرش و شناسایی قرار گرفت. بنابراین، از منظر این پژوهش، یکی از عوامل تأثیرگذار بر پرونده هسته ای ایران نوع و میزان تعامل دو سوی پرونده هسته ای بوده است.Constructivist analysis of the interaction between Iran and the international system in the nuclear case
This research has been carried out in order to analyze and explain the structure-agent interaction in the evolution process of I.R. Iran's nuclear case. The theoretical framework of this research for qualitative data analysis is constructivist theory and the categories of "identification" and "structure-agent" and a quantitative questionnaire was also used to justify the findings. In this regard, in order to answer the questions and analyze the hypotheses of the research, the nuclear case of Iran from the time of its formation until the Joint Comprehensive Plan of Action (JCPOA), in the 8th, 9th, 10th and 11th governments based on the relations of the structure (system) International)-broker (governments of Iran) has been examined and analyzed. The findings of the research show that in the reform government, despite the interactive approach of the agent (Iranian government), the structure (international system) did not agree to recognize Iran's nuclear identity. During the presidency of Mahmoud Ahmadinejad, due to the "look and mentality" as well as the experience of the previous period of Iranian officials and mistrust of the West and adopting a confrontational approach of the agent (Iranian government) as well as the lack of interaction from the international system, interaction between Iran and The international system was not formed regarding the nuclear case. During the period of Hassan Rouhani, due to the adoption of the interactive approach of the Iranian government and the change of view and as a result of adjusting the demands of the international system, the interaction between the structure and the agent was formed and Iran's nuclear program was accepted and recognized by the international system. Therefore, from the perspective of this research, one of the influencing factors on Iran's nuclear case has been the type and degree of interaction between the two sides of the nuclear case.
تبلیغات
