تجزیه و تحلیل تأثیر فرهنگ قانون گریزی بر ناپایداری توسعه سیاسی در ایران(1332-1320) (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
در پژوهش حاضر تلاش شده است تا با استفاده از روش تاریخی- تحلیلی و با مراجعه به کتب، مقالات و منابع معتبر به تأثیر فرهنگ قانون گریزی بر عدم پایداری توسعه سیاسی در مقطع 1332-1320 پرداخته شود. بررسی حاضر باطرح این سوال که فرهنگ قانون گریزی نخبگان اجرایی کشور شامل شاه و نخست وزیران چه اثراتی بر ناپایداری توسعیه سیاسی در ایران از اشغال توسط متفقین تا کودتای 28 مرداد داشته است؟ بر پاییه این فرضیه نگاشته شده که قانون گریزی به عنوان یکی از عناصر فرهنگ سیاسی شاه و نخست وزیران در مقطع 1332-1320 در شمار عوامل بازدارندیه توسعیه سیاسی در آن برهیه زمانی بوده است. بر پاییه یافته های پژوهش، چنان چه در بازه زمانی موردنظر فرهنگ قانون گریزی و قانون ستیزی بر فضای سیاسی حاکم نبود و نخبگان دستگاه اجرائی بخصوص شاه و نخست وزیران به قانون و مقررات پایبند بودند مشکلاتی مانند شخصی شدن قدرت، تملق گویی و چاپلوسی، خشونت سیاسی، فساد سیاسی و بی اعتباری مشارکت از مجاری قانونی بر فضای سیاسی ایران سایه نمی انداخت و توسعیه سیاسی در این مقطع، امکان بیشتری برای دوام و تعمیق می یافت.The Effect of Lawlessness Culture on the Instability of Political Development in Iran(1941-1953)
In the current research, an attempt has been made to study the influence of Lawlessness culture on the instability of political development in 1941-1953 by using the historical-analytical method and by referring to books, articles and authoritative sources. The present study raises the question of what effects the Lawlessness culture of the country's executive elites, including the Shah and the prime ministers, had on the instability of political development in Iran from the occupation by the Allies to the August 28 coup? hypothesis is that lawlessness as one of the elements of the political culture of the Shah and the Prime Ministers in 1941-1953 was one of the factors hindering political development at that time. Based on the findings of the research, if the culture of lawlessness did not dominate the political environment during the period in question and the elites of the executive branch, especially the king and the prime ministers, adhered to the law and regulations, problems such as the personalization of power, flattery, political violence, Political corruption and the discredit of participation through legal channels did not cast a shadow on Iran's political atmosphere, and political development at this point was more likely to last and deepen.
تبلیغات
