ارزیابی چالش های نظام آموزش عالی ایران بعد از انقلاب در فرآیند سیاستگذاری و تصمیم سازی علمی و اجرایی (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
هدف: پژوهش حاضر با هدف ارزیابی چالش های نظام آموزش عالی ایران بعد از انقلاب در فرآیند سیاستگذاری و تصمیم سازی علمی و اجرایی می باشد. روش شناسی: پژوهش از نظر هدف کاربردی، از نظر نحوه جمع آوری داده ها ترکیبی(آمیخته اکتشافی) است. جامعه پژوهش شامل اسناد و منابع مکتوب و صاحب نظران و اساتید دانشگاهی بوده اند که در موضوع مورد بررسی دارای اطلاعات کافی باشند. ابزار پژوهش شامل: 1- فرم های فیش برداری، 2- مصاحبه نیمه ساختاریافته، 3- پرسشنامه محقق ساخته بود. به منظور تجزیه و تحلیل داده های کیفی از روش کدگذاری و در بخش کمی از آزمون های آماری تحلیل عاملی اکتشافی، تحلیل عاملی تأییدی و معدلات ساختاری استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها به کمک نرم افزار PLS انجام شد. یافته ها: بر اساس نتایج بخش کیفی پژوهش چالش های نظام آموزش عالی جمهوری اسلامی ایران در حوزه علمی و اجرایی در 19 مؤلفه دسته طبقه بندی شدند. در بخش کمی نتایج بیانگر آن است که از 19 مؤلفه چالش های بدست آمده در بخش کیفی مؤلفه های (تمرکز بر گسترش کمی آموزش عالی (حاکمیت پارادایم کمی)، مغفول ماندن کیفیت و بی توجهی به آن در سیاست های کلی آموزش عالی، عدم توجه به آمایش سرزمین در آموزش عالی، مناسب نبودن استانداردهای آموزشی و تسهیلات در سطح جهانی و ابعاد مرتبط با خصوصی سازی دانشگاه ها) به عنوان چالش های نظام آموزش عالی بعد از انقلاب مورد تأیید قرار نگرفت و 14 مؤلفه دیگر مورد تأیید قرار گرفتند. نتیجه گیری: براساس یافته های پژوهش می توان نتیجه گیری کرد که ارزیابی نظام آموزش عالی ایران بعد انقلاب نشان می دهد که چالش های زیادی در آموزش عالی وجود دارد که مورد بحث و بررسی قرار گرفت.Evaluation of Challenges in the Higher Education System of Iran Post-Revolution in the Process of Scientific and Executive Policy-Making and Decision-Making
Purpose: The present study aims to evaluate the challenges in Iran’s higher education system after the revolution in the process of scientific and executive policy-making and decision-making.
Methodology: The research is applied in terms of its objective and employs a mixed exploratory approach in terms of data collection methods. The research population includes documents, written sources, and academic experts who have sufficient knowledge on the subject under investigation. The research instruments comprised: 1) note-taking forms, 2) semi-structured interviews, and 3) a researcher-developed questionnaire. To analyze the qualitative data, the coding method was used, while exploratory factor analysis, confirmatory factor analysis, and structural equation modeling tests were employed for the quantitative section. Data analysis was conducted using PLS software.
Findings: According to the qualitative results, the challenges of the higher education system of the Islamic Republic of Iran in the scientific and executive domains were categorized into 19 components. The quantitative findings indicated that out of the 19 components identified in the qualitative section, components such as (focus on quantitative expansion of higher education [dominance of the quantitative paradigm], neglect of quality in the overall higher education policies, lack of attention to regional planning in higher education, inadequacy of educational standards and facilities at the global level, and issues related to the privatization of universities) were not confirmed as post-revolution challenges. However, 14 other components were confirmed.
Conclusion: Based on the research findings, it can be concluded that the evaluation of Iran’s higher education system post-revolution highlights numerous challenges that were discussed and reviewed.
تبلیغات
