تحلیلی بر شاخص های توسعه پایدار در محلات شهری (نمونه موردی: محلات 14 گانه منطقه 3 شهر اصفهان) (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
محله های شهری به عنوان کوچک ترین واحد سازمان فضایی شهر در پایداری شهری نقش اساسی ایفا می کنند؛ به گونه ای که پایداری محله ها می تواند معیاری برای تحلیل نتیجه سیاست های شهری باشد که جنبه ها و موضوعات مختلف شهری را باهم مرتبط می کند. با وجود اهمیت شاخص های پایداری محله ای، تاکنون کمتر به مسئله شاخص های پایدار تأثیرگذار در ساماندهی محله های شهری اصفهان پرداخته شده اس ت. از این رو، هدف پژوهش حاضر ارزیابی پایداری محلات 14 گانه منطقه 3 شهر اصفهان است که با استفاده از روش کمی انجام شده است. جامعه آماری شامل شهروندان شهر اصفهان است و حجم نمونه نیز 425 نفر از ساکنان محلات منطقه 3 شهر اصفهان بوده که با استفاده از فرمول کوکران برآورد شد. برای تجزیه وتحلیل داده ها از آزمون T در قالب نرم افزارSPSS 20 و روش ANPدر قالب نرم افزار تحلیل شبکه ای Super Decision استفاده شد. نتایج حاصل از آزمونT نشان می دهد که از نظر شهروندان دو شاخص کالبدی-زیست محیطی و بهداشتی-درمانی در وضعیت پایداری قرارگرفته است؛ درحالی که دو شاخص اجتماعی-فرهنگی و اقتصادی در سطح ناپایداری قرار گرفته که باعث نارضایتی شهروندان شده است. همچنین، نتایج مدلANP حاکی از آن است که معیار کالبدی-زیست محیطی با وزن نرمال 0.305 اولویت اول، معیار اقتصادی با وزن نرمال 0.285 در اولویت دوم ، معیار اجتماعی-فرهنگی با وزن نرمال 0.157 در اولویت سوم، معیار بهداشتی–درمانی با وزن نرمال 0.147 در اولویت چهارم قرار دارد. از نظر اولویت بندی نهایی نیز به ترتیب محلّه های خواجو، چرخاب، باغ کاران، ملک، نقش جهان، احمدآباد، شهشهان، قلعه طبره، سرچشمه، سنبلستان، گلزار، امام زاده اسماعیل، جویباره و سرتاوه از پایدارترین تا ناپایدارترین سطح وضعیت از نظر توسعه پایدار محلّه ای قرارگرفته اند.An Analysis of Sustainable Development Indicators in Urban Neighborhoods (Case Study: 14 Neighborhoods in Region 3 of Isfahan)
Urban neighborhoods, as the smallest unit of the spatial organization in the city, play an essential role in urban sustainability so that the sustainability of neighborhoods can be a measure against which the outcomes of urban policies that connect diverse aspects and issues of the city could be analyzed. Despite the importance of neighborhood sustainability indices, scant attention has been paid to the issue of sustainable indices of urban neighborhoods in Isfahan. The purpose of this research is to evaluate the sustainability of 14 neighborhoods in Region 3 of Isfahan using a quantitative method. The statistical population includes the citizens of Isfahan. A sample size of 425 people was selected from among the residents of Region 3 of Isfahan using Cochran's formula. Data analysis was conducted using a one-sample T-test and ANP method by Super Decision network analysis software. As shown by the results of the T-test, to many citizens, physical-environmental and health-treatment indicators are in a sustainable state while sociocultural and economic indicators are on the edge of unsustainability, which has provoked dissatisfaction among the citizens. Also, the results of the ANP model, the physical-environmental criterion (normal weight: 0.305) is the first priority, the economic criterion (normal weight: 0.285) is the second priority, the socio-cultural criterion (normal weight: 0.157) is the third priority, and the health-treatment criterion (normal weight: 0.147) is the fourth priority. In terms of sustainable development, Khajo, Charkhab, Baghkaran, Malik, Naqshjahan, Ahmadabad, Shahshahan, Qala Tabara, Sarcheshmeh, Sanbalistan, Golzar, Imamzadeh Ismail, Joybareh, and Sartawa neighborhoods run the gamut from the most sustainable to the most unsustainable neighborhoods, respectively.
تبلیغات
