کارکرد رسانه ای تصنیف های عامیانه سیاسی و اجتماعی در عصر قاجاریه، دوره پیشامشروطه (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
پژوهش در حوزه های مختلف فرهنگ سیاسی عامه در تاریخ ایران از اهمیت درخور اعتنایی برخوردار است. گروه های حاکم، در روایت خود از وضع موجود، همواره مدعی آبادانی کشور و رضایت رعایا بودند. عامه مردم باید این روایت را به چالش می کشیدند و روایت خود را با هم ترازانشان به اشتراک می گذاشتند. اما این کنش، نیازمند رسانه بود، رسانه ای که مصون از نظارت ارباب قدرت باشد. آنچه توده های مردم در اختیار داشتند قالب های مختلف فرهنگ عامه بود. چگونگی بهره گیری توده از این قالب ها و انتخاب برخی از آن ها به عنوان ابزاری برای اطلاع رسانی نکته درخور توجهی است که باید مورد بررسی قرار گیرد. پرسش اینجاست که در دوره پیشامشروطه در عصر قاجاریه تصنیف های عامیانه چگونه قابلیت رسانه ای می یافتند و رسانه تصنیف در مواجهه عامه مردم با نخبگان حاکم، چگونه کارکرد سیاسی پیدا می کرد؟ فرضیه ما این است که آهنگین بودن تصنیف ها، وزن های کوتاه آن ها، طنزآمیز بودن و سادگی تعابیر و توصیفات، به خاطر سپردن آن ها را تسهیل و مخاطبان را به انتقال آن ها تشویق می کرد و سرعت انتشار آن ها نیز بیشتر می شد. از سویی شفاهی بودن این رسانه امکان مشاهده بازخورد و عکس العمل را برای گوینده فراهم می کرد. مخاطبان نیز می توانستند تغییرات دلخواه خود را در عبارات یا مضامین ایجاد کنند که به این ترتیب به یک رسانه تعاملی تبدیل می شد. در کنشگری سیاسی عامه، ترانه و تصنیف به علت شفاهی بودن از سانسور می گریخت و ناقض اطلاعاتی را که نخبگان حاکم از رسانه های خود پراکنده می کردند منتشر و پیوندهای افقی را بین توده ها تقویت می کرد. از سوی دیگر، امکان تغییر و دستکاری در مضامین و عبارات تصنیف، وجهی دموکراتیک به این رسانه می بخشید. رسانه تصنیف کارکرد اعطای جایگاه اجتماعی و تحکیم هنجارهای اجتماعی را همچون هر رسانه دیگری دارا بود که توده های مردم در تقابل با گروه های حاکم از آن بهره می بردند. روش پژوهش توصیفی تبیینی با استفاده از داده های درجه اول از عصر قاجاریه است که به صورت کتابخانه ای گردآوری شده اند. پیش از این پژوهش مستقلی درباره کارکردهای رسانه ای تصنیف در حیات سیاسی عامه در دوره قاجاریه، عصر پیشامشروطه انجام نشده است.The Media Function of Political and Social Folk Ballads in the Qajar Era, Pre-Constitutional Period
Research in different fields of political culture of subordinates in the history of Iran is very important. The ruling groups, in their narrative of the current situation, always claimed the prosperity of the country and the satisfaction of the subjects. The public should have challenged this narrative and shared their narrative with their equals. But this action required a media, a media that is immune from the supervision of the lord of power. What the masses of the people had at their disposal were various forms of popular culture. How the masses use these formats and choose some of them as a tool for informing is a point worthy of attention that should be investigated. Accordingly, this study aims to investigate the pre-constitutional period in the Qajar era, analyzing how folk ballads found media capability, and how the ballad media found political function in the face of the common people with the ruling elites. Our assumption is that the melodiousness of the folk songs and ballads, their short meters, the humor and the simplicity of the interpretations and descriptions, facilitated their memorization and encouraged the audience to transmit them, and the speed of their publication was also increased. On the other hand, the oral nature of this media allowed the speaker to see feedback and reactions. Audiences could also make their own changes in expressions or themes, which would, thus, become an interactive medium. In subordinate's political activism, folk songs and ballads escaped censorship due to their oral nature, and spread the information that subordinates disseminated through their media and strengthened horizontal links between the masses. This gave media the possibility of changing and manipulating the themes and expressions of the democratic facet ballad. The medium of folk songs and ballads had the function of granting social status and consolidating social norms like any other media that subordinates used against dominant groups.