مسئله نسخ، از صدر اسلام مورد توجه بوده است. نسخ، دارای دو رکن اصلی ناسخ و منسوخ است و به حوزه آیات الاحکام اختصاص دارد. برخی مفسران و اندیشمندان اسلامی، در مورد آیات 20 و 169-170 سوره آل عمران ادعای نسخ کرده اند. این مقاله، با روش توصیفی تحلیلی، ادعای مذکور را بررسی و با استناد به چند ادله، آن را نقد می کند. حاصل تحقیق این است که ادعای نسخ در آیات مذکور با اشکالاتی روبه رو است که عبارتند از: نسخ قرآن به خبر واحد، پذیرش وقوع تحریف در قرآن، محدودکردن آیات قرآن به زمانی خاص و عدم جاودانگی قرآن تا روز قیامت.
