ناکارآمدی علوم انسانی در دانشگاه های ایران بر اساس تجربه زیسته دانشجویان: یک پژوهش پدیدارشناختی (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
حوزه علوم انسانی که از مبانی فکری و فلسفی آغاز شده و تا کاربردی ترین دانش های مورد نیاز بشری امتداد یافته، به عنوان یکی از زیرساخت های مهم علمی، رابطه نزدیکی با مفهوم توسعه و پیشرفت دارد که بدون در نظر گرفتن این حوزه، مسیر علم و پیشرفت کند خواهد بود. هدف این مقاله، مطالعه تجربه زیسته دانشجویان پیرامون علل ناکارآمدی علوم انسانی در دانشگاه های ایران می باشد که از روش پدیدارشناسی و مصاحبه نیمه ساختاریافته استفاده شده است، مشارکت کنندگان پژوهش از دانشجویان دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی دانشگاه تهران و به روش هدفمند انتخاب شدند. ابزار پژوهش، مصاحبه نیمه ساختاریافته بوده و جمع آوری داده ها در پنجاه وپنج مصاحبه به اشباع رسید. یافته ها حاکی از آن است که ناکارآمدی علوم انسانی در گرو عدم اعتلای دستاوردهای علمی و پژوهشی آن، عدم توجه کافی به رشته علوم انسانی در بحث سیاست گذاری های کشوری و نبود بینش وسیع و جامع در حوزه علوم انسانی است. این موارد بیانگر وابستگی کامل علوم انسانی به نهادهای سیاست گذار است.Inefficiency of Humanities in Iranian Universities, Based on Students' Lived Experience; A Phenomenological Research
the field of humanities has started from intellectual and philosophical foundations and has extended to the most practical human needs and has a close relationship with the concept of development and progress. The purpose of this study is to study the life experience of students about the causes of inefficiency of humanities in Iranian universities. Phenomenology and semi-structured interviews were used. The research participants, students of the Faculty of Psychology and Educational Sciences, University of Tehran, were selected by purposive sampling. The research tool was a semi-structured interview and data collection was saturated in fifty-five interviewees. Findings indicate that the inefficiency of humanities depends on the lack of promotion of its scientific and research achievements, insufficient attention to the field of humanities in the discussion of national policies and the lack of broad and comprehensive insights in the field of humanities. These cases indicate the complete dependence of the humanities on policy-making institutions.
تبلیغات
