بررسی میزان همکاریهای علمی ایران و کشورهای هم جوار در تالیف مشترک از سال 1990 تا 2007 (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
هدف از این پژوهش، تعیین میزان همکاری های علمی بین ایران و کشورهای هم جوار در تألیف مشترک مقاله های منتشر شده مجلات ISI در سال های 1990 2007 است. در این پژوهش از روش توصیفی تحلیلی با استفاده از ابزارهای علم سنجی استفاده شده است. شاخص تألیف مشترک برای سنجش میزان همکاری شده استفاده است. نتایج پژوهش نشان می دهد که بیش ترین همکاری های علمی ایران در میان کشورهای هم جوار با کشورهای روسیه، ترکیه، و پاکستان است. بیش ترین همکاری ها در حوزه های موضوعی فیزیک، زیست شناسی و شیمی صورت گرفته است. مقاله های مشترک در مجله هایی منتشر شده اند که ضریب تأثیر بالایی دارند. میزان همکاری های علمی در بازه زمانی پژوهش از سیر صعودی برخوردار است. دانشگاه های صنعتی شریف، شهید بهشتی و تهران از میان دانشگاه ها و مراکز آموزش عالی کشور بیش ترین همکاری را با کشورهای مجاور هستند. میزان تولیدات علمی هر کشور با میزان همکاری های علمی آن کشور از همبستگی بالایی برخوردار است. این پژوهش نشان می دهد که به نظر می رسد روابط سیاسی بین کشورها، در شکل گیری همکاری ها مؤثر باشد؛ ولی علایق فرهنگی مشترک از قبیل دین و مذهب در شکل گیری همکاری ها نقش قابل توجهی نداشته باشد، هرچند تأثیر زبان مشترک در شکل گیری همکاری ها تا حدودی قابل مشاهده است.Scientific Research Collaboration between Iran and Its Neighbour Countries
The purpose of this study is to explore the scientific collaborations between Iran and its neighbor countries from 1990 to 2007, describing the need and importance of collaboration in scientific research. Scientific research collaboration as an important component of the research process is an essential factor in the development of science and research, especially in developing countries. This study analyzes 'co-authorship' as the most common indicator for assessing scientific collaborations. For this study, papers co-authored and published by researchers affiliated with institutions from Iran and its neighbor countries are considered. ISI Web of Science was the main source of data collection. The findings show that Iran has the highest number of co-authorships with Russia, Turkey, and Pakistan, respectively, in physics, chemistry, and biology. Although, common language and culture may have significant impact on scientific collaborations, they are not the only factor. This study shows that political relations between countries may be have a direct impact on scientific collaborations. It is also shown that there is a significant correlation between scientific research productivity of a country and its scientific collaborations with other countries.
تبلیغات
