دارایی های میراث ملی اغلب یکی از ابزارهای مهم توسعه اقتصادی در کشور تلقی می شوند. با این حال، برای اندازه گیری این نوع دارایی ها و اثرات اقتصادی ناشی از آنها، ابزارها و روش های خاصی باید اجرا و ارزیابی شوند. از طرفی دیگر، حسابداری کلیه دارایی ها با توجه به ذهنی بودن آن از برخی جهات دارای نقص و کاستی است. دارایی های میراث ملی، از جمله دارایی هایی به شمار می رود که با توجه به ماهیت آنها، شناسایی و اندازه گیری آن با چالش های متعددی روبرو است. حسابداری این دارایی ها نیز نسبت به سایر دارایی ها دشوارتر به نظر می رسد و استانداردهای مربوط به شناسایی و اندازه گیری آنها با سایر استانداردها متفاوت است. در پژوهش حاضر تلاش شده است تا ادبیات مربوط به دارایی های میراث ملی و تلاش های صورت گرفته توسط نهادهای تدوین کننده استاندارد در سطح جهان در زمینه نحوه شناسایی و اندازه گیری این دارایی ها مورد بحث و بررسی قرار گیرد. در ایران نیز استاندارد مدون و جداگانه ای برای شناسایی و اندازه گیری این دارایی ها وجود ندارد و در استانداردهای 5 و 7 به صورت اشاره وار ضوابط مشخصی در نظر گرفته شده است.
