تغییرات و تحولات گسترده عصر انقلاب اطلاعات و ارتباطات موجب افزایش نقش روابط عمومی از یک سو و تغییر شکل جنبه های مختلف آن از سوی دیگر، شده است. این تغییر شکل و افزایش نقش های روابط عمومی خواهان کارشناسان و متخصصان حرفه ای هر یک از بخش های مختلف این عرصه است. بنابراین، برخورداری کارگزاران و فعالان عرصه روابط عمومی از شایستگی های خاص این حرفه را ضروری کرده است. هدف نهایی مقاله حاضر ارائه یک چارچوب از ملاحظات شایسته محوری کارگزاران حوزه روابط عمومی است. مقاله حاضر از طریق مطالعه و بررسی متون و اسناد وتحلیل آنها سعی کرده است یک الگوی پیشنهادی را برای شایستگی های حرفه ای کارگزاران روابط عمومی ارائه کند. مقاله حاضر ابتدا از طریق بررسی متون و اسناد وتحلیل آنها به شیوه داده بنیاد با بهره گیری از منطق استقراء و نظریه پردازی، چارچوب الگوی مقاله را ترسیم کرده است. سپس از طریق مراجعه به خبرگان در سه گروه کارشناسان مسلط به مفهوم شایستگی، مدیران حرفه ای و باسابقه عملکردی برتر در روابط عمومی و اساتید علم ارتباطات و روابط عمومی و بهره گیری از نظرات و دیدگاه های آنان، از فرآیند قیاسی و نظریه آزمایی برای آزمون، بررسی مجدد و تأیید و اعتباربخشی به الگوی طراحی شده بهره گرفته شده است. در نهایت، الگوی شایستگی کارگزاران روابط عمومی ایران دارای 2 بعد شایستگی های عمومی و شایستگی های تخصصی است. بعد شایستگی های عمومی شامل 3 مؤلفه شایستگی های انسانی، شخصی و ارزشی و بعد شایستگی های تخصصی در 5 مؤلفه شایستگی های فنی، ادراکی، اقتضایی، اخلاق حرفه ای و شایستگی های خاص حرفه طبقه بندی شده است و 82 شاخص محوری شایستگی های حرفه ای کارگزاران روابط عمومی ایران در چارچوب این 2 بعد و 8 مؤلفه طبقه بندی شده اند.
