این پژوهش با روش پیمایش و با استفاده از پرسشنامه صورت گرفته است. جامعه ی آماری شامل پدران با پسر مجرد و مادران با دختر مجرد 19 تا 34 سال و پسران و دختران مجرد 19 تا 34 سال ساکن شهر تهران بوده اند. حجم نمونه600 نفر و به شیوه ی نمونه گیری تصادفی طبقه ای چندمرحله ای بین گروه های چهارگانه پاسخگو به طور مساوی تقسیم شده است. نتایج حاصل از تحقیق نشان می دهند که تفاوت ها بین معیارهای نسل والدین در هنگام همسرگزینی خود با معیارهای همسرگزینی نسل فرزندان معنی دار است و آزمون فرضیات حاکی از آن است که جنسیت، سنّ، تحصیلات، شغل، پایگاه اقتصادی اجتماعی، روابط با بستگان و میزان استفاده از وسایل ارتباط جمعی موجب تفاوت بین دو نسل در معیارهای همسرگزینی شان می باشد. با آزمون های رگرسیون و تحلیل مسیر مشخص شد که عمده ترین تعیین کننده ها در فاصله ی نسلی، نوع شغل، میزان تحصیلات و میزان استفاده از ماهواره می باشد که در مجموع 49 درصد تغییرات فاصله نسلی را توضیح می دهند. همچنین نتایج آزمون ها حاکی از آن است که در مجموع بین معیارهای نسل والدین برای همسرگزینی فرزندانشان در مقایسه با نظرات نسل فرزندان در این مورد، تفاوت معنی داری وجود نداشته است.
