پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش اهداف پیشرفت در سلامت روان و مسائل سازشی دانشجویان انجام شد. برای این پژوهش توصیفی- همبستگی، بر اساس جدول مورگان به شیوه خوشه ای چند مرحله ای نمونه ای 600 نفری از دانشجویانی انتخاب شد که در سال تحصیلی 88- 89 در دانشگاه فردوسی مشهد مشغول به تحصیل بودند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه جهت گیری هدفی میدگلی و پرسشنامه سلامت عمومی گلدبرگ استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه انجام شد. نتایج همبستگی پیرسون نشان داد که اهداف تبحری، رویکردی و اجتنابی با سلامت روان رابطه منفی معناداری دارند. همچنین نتایج تحلیل رگرسیون چندگانه نشان داد که اهداف تبحری و اهداف رویکردی قادر به پیش بینی سلامت روان هستند، در حالی که اهداف اجتنابی پیش بینی کننده مناسبی برای سلامت روان نیستند. پس با توجه به یافته های این پژوهش و نقش پیش بینی کنندگی اهداف تبحری و رویکردی در سلامت روان، پیشنهاد می شود محیط های آموزشی در جهت دهی دانشجویان به سوی این اهداف تلاش کنند. زیرا دانشجویان سرمایه های اصلی و سازندگان فردای کشور هستند و توجه به سلامت روانی آن ها اهمیت ویژه ای دارد. چرا که آن ها زمانی آفرینش گر، خلّاق و پر بار خواهند بود که امیدوار به آینده و دارای سلامت روانی باشند.
