علوم ورزشی و توان رزم

هدف : هدف از تحقیق حاضر طراحی آزمون های آمادگی جسمانی ویژه نیروهای زمینی ایران بود. روش شناسی: پس از طراحی الگوی اولیه آزمون آمادگی جسمانی، روایی و پایایی آن بررسی و بر مبنای الگوی اولیه با توجه به نیازمندی نیروهای نظامی، سه آزمون آمادگی جسمانی ویژه نیروهای تکاور، زرهی و پیاده طراحی و روایی آزمون ها مورد ارزیابی قرار گرفت. از آزمون t مستقل جهت تعیین روایی ساختاری الگوی اولیه، از آزمون همبستگی پیرسون جهت تعیین میزان روایی و پایایی آزمون ها استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد در زمان اجرای آزمون آمادگی جسمانی ویژه، بین نیروهای نظامی مبتدی و نیروهای نظامی آموزش دیده تفاوت معنی داری وجود داشت (043/0 P≤). همچنین بین دو بار اجرای الگوی اولیه آزمون آمادگی جسمانی همبستگی معنی دار (84/0r =) وجود داشت. نتایج آزمون همبستگی پیرسون نشان داد بین زمان آزمون آمادگی جسمانی ویژه و معدل آمادگی جسمانی در نیروهای تکاور (53/0- r =)، نیروهای زرهی  (48/0- r =) و نیروهای پیاده ارتباط معنی داری (65/0- r =) وجود دارد. نتیجه گیری: نتایج نشان داد که الگوی اولیه به دلیل توانایی تفکیک نیروی نظامی مبتدی از آموزش دیده دارای روایی ملاکی و به دلیل همبستگی مناسب بین دو بار اجرای آزمون آمادگی جسمانی اولیه پایایی مناسبی دارد. همچنین نتایج نشان داد بین زمان اجرای آزمون های آمادگی جسمانی ویژه و معدل آمادگی جسمانی نیروهای تکاور، زرهی و پیاده همبستگی و روایی مناسب وجود دارد، از این رو با توجه به نتایج شاید بتوان گفت، آزمون های ارائه شده توانایی کاربردی جهت تعیین توانایی جسمانی ویژه نیروهای تکاور، زرهی و پیاده را دارا است.  

هدف: مطالعات نشان می دهد که شرایط آنتوپومتریکی و آمادگی هوازی بر عملکرد نیروهای نظامی در آزمون های استاندارد ورودی ارتش پاسخ های متفاوتی ایجاد می کند. هدف تحقیق حاضر، بررسی ارتباط شاخص های آنتروپومتریکی و حداکثر اکسیژن مصرفی با عملکرد دانشجویان افسری امام علی بر اساس آزمون استاندارد جهانی ارتش بود. روش تحقیق: این تحقیق یک مطالعه نیمه تجربی است که در سال 1398 در دانشگاه افسری امام علی(علیه السلام) انجام شد. روش نمونه گیری از نوع تصادفی در دسترس بود که 200 نفر بر اساس پیشینه تحقیق انتخاب شدند که به طور تصادفی دامنه سنی 4/0 ± 4/22 سال و شاخص توده بدنی 05/3±3/ 23 گزارش شد. قبل از اجرای آزمون شاخص آنتوپومتریکی آزمودنی ها ارزیابی شد سپس توسط تست های میدانی حداکثر اکسیژن مصرفی نیز ارزیابی شد و در ادامه آزمودنی ها تست سه مرحه ای استاندارد ارتش را با دقت به اتمام رسانده. پ س از تأیید توزی ع ط بی ع ی داده ها ت وس ط آزم ون کولموگروف اسمیرنوف و بعد از همگنی واریانس ها توسط آزمون لون برای بررسی ارتباط سنجی از آزمون همبستگی پیرسون استفاده شد. داده ها به صورت میانگین و انحراف معیارها ارائه شد. تمام عملیات آماری تحقیق توسط نرم افزار SPSS انجام گردید و سطح معنی داری آزمون ها (05/0p<) در نظر گرفته شد. یافته ها: نتای ج نشان داد ارتباط مستقیم و معنادار بین متغیرهای نمره شاخص های آنتوپومتریکی و نمره کلی استانداردشده در دانشجویان افسری موجود می باشد. همچنین این آزمون نشان دهنده ی ارتباط مستقیم و معنادار بین متغیرهای نمره حداکثر اکسیژن مصرفی و نمره کلی استانداردشده در دانشجویان افسری است که نسبت همبستگی حداکثر اکسیژن مصرفی با عملکرد در آزمون با شاخص آنتوپومتریکی بالاتر است. نتیجه گیری: نتایج نشان دهنده این موضوع هستند که در آزمون آمادگی جسمانی استاندارد ارتش، شاخص های قلبی و عروقی و مخصوصاً حداکثر اکسیژن مصرفی ارتباط و تأثیر بیشتری نسبت به سایر شاخص ها دارد و شاخص های متابولیکی هوازی از شاخص های فیزیکی و فنوتایپی حایز اهمیت تر می باشد. هدف: مطالعات نشان می دهد که شرایط آنتوپومتریکی و آمادگی هوازی بر عملکرد نیروهای نظامی در آزمون های استاندارد ورودی ارتش پاسخ های متفاوتی ایجاد می کند. هدف تحقیق حاضر، بررسی ارتباط شاخص های آنتروپومتریکی و حداکثر اکسیژن مصرفی با عملکرد دانشجویان افسری امام علی بر اساس آزمون استاندارد جهانی ارتش بود. روش تحقیق: این تحقیق یک مطالعه نیمه تجربی است که در سال 1398 در دانشگاه افسری امام علی (علیه السلام) انجام شد. روش نمونه گیری از نوع تصادفی در دسترس بود که 200 نفر بر اساس پیشینه تحقیق انتخاب شدند که به طور تصادفی دامنه سنی 4/0 ± 4/22 سال و شاخص توده بدنی 05/3±3/ 23 گزارش شد. قبل از اجرای آزمون شاخص آنتوپومتریکی آزمودنی ها ارزیابی شد سپس توسط تست های میدانی حداکثر اکسیژن مصرفی نیز ارزیابی شد و در ادامه آزمودنی ها تست سه مرحه ای استاندارد ارتش را با دقت به اتمام رسانده. پ س از تأیید توزی ع ط بی ع ی داده ها ت وس ط آزم ون کولموگروف اسمیرنوف و بعد از همگنی واریانس ها توسط آزمون لون برای بررسی ارتباط سنجی از آزمون همبستگی پیرسون استفاده شد. داده ها به صورت میانگین و انحراف معیارها ارائه شد. تمام عملیات آماری تحقیق توسط نرم افزار SPSS انجام گردید و سطح معنی داری آزمون ها (05/0 <span style="font-size: 8.0pt; mso-bidi-language: FA;" dir="LTR">p< ) در نظر گرفته شد. یافته ها: نتای ج نشان داد ارتباط مستقیم و معنادار بین متغیرهای نمره شاخص های آنتوپومتریکی و نمره کلی استانداردشده در دانشجویان افسری موجود می باشد. همچنین این آزمون نشان دهنده ی ارتباط مستقیم و معنادار بین متغیرهای نمره حداکثر اکسیژن مصرفی و نمره کلی استانداردشده در دانشجویان افسری است که نسبت همبستگی حداکثر اکسیژن مصرفی با عملکرد در آزمون با شاخص آنتوپومتریکی بالاتر است. نتیجه گیری: نتایج نشان دهنده این موضوع هستند که در آزمون آمادگی جسمانی استاندارد ارتش، شاخص های قلبی و عروقی و مخصوصاً حداکثر اکسیژن مصرفی ارتباط و تأثیر بیشتری نسبت به سایر شاخص ها دارد و شاخص های متابولیکی هوازی از شاخص های فیزیکی و فنوتایپی حایز اهمیت تر می باشد.

هدف: اختلال در عملکرد حرکتی مرتبط باکار به عنوان مشکلات سلامتی عمومی در سراسر دنیا و از علت اصلی ناتوانایی ها به شمار می روند. این اختلالات در کارکنان نظامی، نتیجه و تأثیر مستقیمی بر آمادگی نیرو و به نوبه خود دفاع ملی دارد. روش شناسی: جامعه آماری این تحقیق شامل کلیه کارکنان ستاد آجا است؛ که از این جمعیت 55 نفر به عنوان نمونه آماری به صورت تصادفی هدف دار انتخاب شدند. از آزمون غربالگری حرکت عملکردی FMS استفاده شد. همچنین برای ریسک فاکتورهای آسیب زا از آزمون های آزمون Y اندام تحتانی، Y اندام فوقانی، پرش عمودی تک پا، زنجیره حرکتی بسته دورسی فلکش مچ پا، 6 متر پرش زمانی و سه گانه استفاده شد. از آزمون های آماری توصیفی و ضریب همبستگی جهت ارتباط سنجی متغیرها با استفاده از نرم افزار SPSS ورژن 22 در سطح معنی داری 05/0 استفاده شد. یافته ها: نتایج آزمون FMS نشان داد که کارکنان ستاد آجا حدود 18/58 درصد دارای نمرات پایین تر از 14 می باشند. رابطه بین نمرات آزمون FMS با هرکدام از ریسک فاکتورهای آسیب زا در افراد دارای نمرات 14 و کمتر نشان می دهد. متغیر اسکات کامل با تعادل عملکردی اندام تحتانی، تعادل عملکردی اندام فوقانی، پرش عمودی تک پا، هاپ متقاطع سه گانه و زمان هاپ 6 متر ارتباط معنی داری وجود دارد (001/0P=). همچنین در گام برداری از روی مانع با متغیرهای دورسی فلکش مچ پا (005/0P=)، تعادل عملکردی اندام تحتانی، تعادل عملکردی اندام فوقانی هاپ متقاطع سه گانه ارتباط معنی داری وجود دارد (001/0P=). در لانچ با دورسی فلکش مچ پا (001/0P=) و تعادل عملکردی اندام تحتانی (004/0P=)، ارتباط معنی داری وجود داشت. در بالا آوردن مستقیم پا با دورسی فلکش مچ پا (003/0P=)، ارتباط معنی داری وجود داشت. در ثبات چرخشی با متغیر تعادل عملکردی اندام فوقانی (003/0P=)، ارتباط معنی داری وجود داشت. همچنین بین نمرات کل غربالگری عملکردی حرکت با متغیرهای دورسی فلکش مچ پا تعادل عملکردی اندام فوقانی، تعادل عملکردی اندام تحتانی (001/0P=)، هاپ متقاطع سه گانه (005/0P=) و زمان هاپ 6 متر (004/0P=)، ارتباط معنی داری وجود داشت. نتیجه گیری: این مطالعه نشان می دهد که نمرۀ کلی، FMS یک پیش بینی کنندۀ آسیب در کارکنان ستاد آجا است. و افرادی که دارای نمرات 14 و کمتر هستند دارای ریسک بالای در آسیب هستند. مربیان، فرماندهان و امور بخش سلامت ستاد آجا باید به غربالگری و شناسایی افراد دارای اختلال عضلانی اسکلتی و نمرات غربالگری حرکتی و ریسک فاکتورهای آسیب زا توجه کنند و افراد در معرض خطر را شناسایی و ارزیابی کنند.

هدف: هدف از پژوهش حاضر، بررسی تأثیر 12 هفته تمرینات قدرتی با وزن بدن بر برخی مؤلفه های آمادگی جسمانی و ترکیب بدن بسیجیان گردان های امام حسین(علیه السلام) شهرستان آستانه اشرفیه بود. روش شناسی: 32 نفر با دامنه سنی 18 الی 25 سال و بر اساس معیارهای آمادگی جسمانی انتخاب و به طور تصادفی به چهار گروه ضعیف، متوسط، قوی و کنترل تقسیم شدند. سه گروه تمرینی به مدت 12 هفته و 3 جلسه در هفته پروتکل تمرین قدرتی با وزن بدن را انجام دادند. شدت نیز بر اساس مقیاس بورگ و آزمون هر دو هفته یک واحد افزایش می یافت. 48 ساعت بعد از آخرین جلسه تمرینی، متغیرها شامل توان به روش پرش سارجنت، توان بالاتنه (پرتاب توپ پزشکی)، قدرت عضلانی به روش آزمون پرس سینه و اسکوات، قدرت استقامتی با آزمون شنا روی دست، بارفیکس، درازونشست، ظرفیت هوازی با آزمون دوی یک مایل، توان بی هوازی با آزمون RAST و ترکیب بدن با استفاده از اندازه گیری چربی زیر پوستی با کالیپر ارزیابی شدند. برای بررسی نتایج درون گروهی از آزمون آماری t همبسته و از آزمون توصیفی (میانگین ± انحراف استاندارد) استفاده شد. یافته ها: نتایج بهبود معنی دار توان، ظرفیت هوازی، قدرت استقامتی و قدرت عضلانی را در هر سه گروه نشان دادند (05/0P<) ولی، در گروه کنترل تنها ظرفیت هوازی بهبود معنی داری داشته است. یافته ها همچنین نشان داد درصد چربی بدن و توده بدون چربی در هر سه گروه نسبت به قبل تمرینات بهبود یافته است ولی از نظر آماری معنی دار نبود (05/0<P). نتیجه گیری: درکل، می توان نتیجه گیری کرد که تمرینات قدرتی با وزن بدن برای بهیود شاخص های آمادگی جسمانی به ویژه برای افراد ضعیف قابل استفاده می باشد و برای آموزش بسیجیان اضافه کردن این نوع تمرین، می تواند مفید باشد.

هدف: از انجام پژوهش حاضر، تحلیل عملکرد ورزشکاران نیروهای مسلح جمهوری اسلامی ایران در بازی های نظامیان جهان (سیزم) بود. روش شناسی: پژوهش حاضر به لحاظ هدف کاربردی، به لحاظ ماهیت از نوع توصیفی و از نوع مطالعات گذشته نگر است که به صورت کتابخانه ای داده ها جمع آوری گردید. جامعه آماری تحقیق کلیه مسابقات ورزشی سیزم می باشد که شامل 6 دوره بازی های تابستانی نظامیان جهان، 2 دوره مسابقات زمستانی در، مسابقات دانشگاه های افسری و نهایتاً مسابقات جهانی رشته های ورزشی سیزم می باشد. نمونه آماری تحقیق به صورت کل شمار و برابر با جامعه تحقیق در نظر گرفته شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی استفاده گردید. یافته ها: نتایج نشان داد، از لحاظ جایگاه رتبه، ایران در سال 2011 بهترین عملکرد را داشته است. با توجه به تعداد مدال کسب شده ایران در سال 2015 بهترین عملکرد را دارا بود. روند عملکردی ایران در مسابقات سیزم بر اساس رتبه روندی ثابت نبوده و با فراز و فرودهای زیادی همراه بوده است. ایران علاوه بر منظر مجموع مدال بلکه از دیدگاه ارزش مدال های کسب شده نیز در جایگاه چهارم آسیا قرار دارد. بر اساس تعداد مدال کسب شده، ایران در بین 15 کشور برتر دنیا قرار گرفته است. نتیجه گیری: ورزشکاران ایرانی در مسابقات تابستانی سیزم عملکرد مطلوبی داشته اند. با این حال ورزشکاران در مسابقات زمستانی سیزم نتایج مطلوبی کسب ننموده اند.

هدف: هدف از این تحقیق بررسی تأثیر آمادگی جسمانی بر میزان بهره وری خلبانان جنگنده شکاری نیروی هوایی ارتش بود. روش شناسی: 18 نفر از خلبانان جنگنده شکاری در دو گروه با میزان بهره وری متفاوت در این تحقیق شرکت کردند. در آزمایشگاه تست های آمادگی جسمانی (توان هوازی، توان بی هوازی، چابکی، انعطاف پذیری، استقامت عضلانی، قدرت عضلانی فشار خون و ضربان قلب و ترکیب بدن از همه ی خلبانان گرفته شد. داده ها با استفاده از spss نسخه 23 و با استفاده از t تست مستقل تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: تفاوت معناداری در استقامت عضلانی، چابکی، توان هوازی، شاخص توده بدن، درصد چربی، انعطاف پذیری، و توان بی هوازی بین دو گروه از خلبانان یافت نشد (05/0>P) نتیجه گیری: آمادگی جسمانی کارکنان نیروی هوایی با افزایش میزان بهره وری در حد مطلوبی حفظ شده است که این نشان می دهد میزان فعالیت های ورزشی داخل یگان های ارتش و یا فعالیت ورزش خود خلبانان توانسته است آمادگی جسمانی آنها را در حد مطلوب نگه دارد.

هدف: خستگی می تواند سبب تغییر در عملکرد شلیک و تعادلی افراد گردد. این امر در مورد نظامیان کم تر مورد توجه قرار داده است. تحقیق حاضر بر آن است تا به بررسی تأثیر خستگی ناشی از انجام حرکات نظامی روی دقت شلیک و عملکرد تعادلی نظامیان بپردازد. روش شناسی: 12 نفر از نظامیان ارتش با سابقه بیش از 10 سال تیراندازی حرفه ای در این مطالعه شرکت کردند. نمره 10 شلیک این افراد به همراه نوسانات مرکز فشار در حالت ایستاده و حین شلیک و تعادل پویای این افراد در دو وهله قبل و پس از خستگی اندازه گیری شد. یافته ها: پس از خستگی، نمره شلیک نظامیان کاهش پیدا کرد (001/0=p). همچنین نوسانات مرکز فشار حین ایستادن کامل (012/0=p) و حین شلیک (001/0=p) پس از خستگی افزایش پیدا کرد. علاوه بر این تعادل پویای افراد شرکت کننده پس از خستگی کاهش پیدا کرد (001/0=p). نتیجه گیری: خستگی ناشی از حرکات نظامی سبب کاهش دقت شلیک و عملکرد تعادلی نظامیان می شود. این نتایج برای اتخاذ راهکارهایی برای کاهش اثرات خستگی می تواند اطلاعات مفیدی را برای مربیان و متخصصان آمادگی جسمانی نظامیان فراهم کند.

هدف: رژه 90 درجه یکی از انواع رژه های نظامی است که می تواند به عنوان شکلی خاص از راه رفتن مورد تحلیل قرار گیرد. هدف از اجرای این تحقیق، بررسی کینماتیکی حرکت اندام تحتانی در رژه 90 درجه براساس مدل یک تکه پا بود. روش شناسی: 13 نفر از دانشجویان دانشگاه امام حسین(علیه السلام) در مقابل یک دوربین سرعت بالا به اجرای رژه 90 درجه با سرعت دلخواه پرداختند و حرکت آنها در صفحه سجیتال با فرکانس 300 هرتز ضبط شد. مفاصل ران و مچ پای راست آزمودنی ها نشان گذاری و فاصله مستقیم بین این دو مفصل به عنوان پا تعریف شد و کینماتیک حرکت پا و مفاصل ران و مچ پا در یک چرخه کامل اجرای رژه به کمک نرم افزار آنالیز حرکت تعیین گشت. یافته ها: نموارهای تغییرمکان، سرعت و شتاب برای حرکت زاویه ای پا و حرکت انتقالی مچ پا ارائه شدند و مورد تحلیل قرار گرفتند. میانگین سرعت پیشروی m/s 6/0 به دست آمد. منحنی شتاب زاویه ای پا دارای سه پیک بود و شتاب های عمودی، افقی و برآیند مچ پا به ترتیب سه، پنج و یک پیک مهم داشتند که ویژگی های حرکت اندام تحتانی را توصیف می کنند. نتیجه گیری: رژه 90 درجه با سرعت ترجیحی، شامل دو مرحله استقرار و نوسان شامل می شود. در مرحله استقرار، پا مانند یک پاندول معکوس حول مفصل مچ پا دوران می کند. در مرحله نوسان به دنبال یک شتاب گیری اولیه، پا با حرکتی پاندولی حول مفصل ران، 90 درجه بالا می رود و پایین می آید. لحظه برخورد پا با زمین، لحظه بحرانی حرکت است که شتاب زیادی به پا وارد می کند.