صلح پژوهی اسلامی

صلح همواره نقش موثری در کامیابی انسان ها در زندگی داشته است. امروزه شبکه های اجتماعی، ابزاری برای تحت تاثیر قرار دادن افکار، نگرش و عمل انسان ها است. مدل اقناع سازی هاولند و همکاران، چارچوب نظری مورد نظر این پژوهش، برای بررسی نقش شبکه های اجتماعی به عنوان ابزار جدید بشری برای انتقال پیام در اقناع سازی در جهت تقویت یا تضعیف صلح است. سوال اصلی آن است که با توجه به توسعه گسترده شبکه های اجتماعی در جهان و با در نظر گرفتن این شبکه ها به عنوان یکی از عناصر چهارگانه مرتبط با پیام طبق مدل اقناع سازی هاولند و همکاران، نقش شبکه های اجتماعی در تقویت و تضعیف صلح چگونه است؟ در تایید فرضیه مقاله، با بررسی ۴ عنصر نظریه هاولند و مراحل شش گانه انتقال پیام، به بررسی نقش اقناع سازی از طریق شبکه های اجتماعی در تقویت و تضعیف صلح پرداخته شد و نشان داده شد که شبکه های اجتماعی به عنوان کانال انتقال پیام و یکی از ۴ عنصر نظریه هاولند، می تواند از طریق طی کردن مراحل شش گانه اقناع در تقویت صلح و همبستگی در میان جوامع و کشورها کمک نماید.

این مقاله تلاش دارد به واکاوی جایگاه مطالعات افراطی گری در روابط بین الملل با توجه به مفاد دروس کارشناسی و کارشناسی ارشد دانشگاه های امریکا و اروپا بپردازد. در پاسخ به این پرسش که رویکرد مراکز آموزشی به مطالعات افراطی گری اعم از خشونت آمیز و غیر خشونت آمیز در روابط بین الملل چیست، نگارنده به تبیین این موضوع از دو منظر روشی و محتوایی می پردازد. از منظر روشی می توان به رویکردهای مبتنی بر تحلیل روندهای بین المللی بر اساس آینده پژوهی، مطالعات پوزیتیویستی، مطالعات انتقادی، مطالعات تطبیقی، مطالعات موردی، مطالعات منطقه ای، مطالعات میان رشته ای، و تمرین های عملی شبیه سازی در روابط بین الملل اشاره کرد. از منظر محتوایی، دانشگاه های غرب تلاش داشته اند از منظرهای مختلف فلسفی، اجتماعی، سیاسی، اقتصادی، روانشناختی، فرهنگی، دینی، ارتباطاتی و امنیتی به مداقه در مطالعات افراطی گری بپردازند. در این زمینه میتوان به رشته های مطالعات توسعه بین المللی، مطالعات منازعات و بحران های بین المللی، اقتصاد سیاسی بین الملل، مطالعات بینادینی، مطالعات زنان، مطالعات روانشناختی، مطالعات تروریسم شناسی، مطالعات پوپولیسم شناسی، مطالعات ارتباطاتی، مطالعات جهانی شدن، مطالعات امنیت بین الملل، و مطالعات جامعه شناختی پلیس اشاره کرد. لذا مقاله حاضر در نظر دارد زوایای گوناگون به مطالعات افراطی گری و رویکردهای مختلف پژوهشی و آموزشی به این پدیده در روابط بین الملل را مورد مداقه قرار دهد.

از زمان تاسیس کرسی روابط بین الملل، صلح و نبود خشونت یکی از دلایل اصلی بحث و مجادلات نظری و عملی در جهان بوده است. تاکنون تئوری های زیادی در جهت ایجاد صلح و برقراری امنیت جهانی در عرصه مطالعاتی روابط بین الملل به وجود آمده است و در زمینه های عملی نیز سازمان های ملی و بین المللی زیادی برای بسط صلح در عرصه جهانی تاسیس و فعالیت می کنند. در این میان رهبران دینی به عنوان تنها متولیان فعالیت های دینی و فرهنگی، در ترویج صلح، نقش مهمی را در جامعه جهانی ایفا می کنند. این رهبران، علیرغم فعالیت های فرهنگی متنوع، برنامه گفتگو با سایر ادیان را برای ترغیب و تشویق احترام به حقوق بشر و برقراری صلح و عدالت اجتماعی در جهان دنبال می کنند و تلاش می کنند با هدف گفتگو، به مبانی مشترک دست یابند و بر این اعتقاد هستند که تنها در صورت درک و تعامل متقابل و احترام به عقاید یکدیگر است که زمینه لازم برای رفع سوء برداشت ها و کاهش نزاع های بیهوده و نهایتا بسترهای فهم مشترک محقق خواهد شد. مقاله حاضر، ضمن مروری بر مفهوم صلح، به بررسی نقش رهبران دینی در ترویج صلح در میان ملت ها و ارائه راهکارهایی که این رهبران به واسطه آن می توانند برای صلح سازی، در عرصه روابط بین الملل تاثیرگذار باشند، پرداخته است.

از آموزه های مورد تاکید اسلام، صلح در ابعاد مختلف بوده، و در جای جای متون دینی، با عبارت های مختلف، به آن توجه شده است. از بین مفاهم کلیدی اسلامی مرتبط به صلح، واژه پرمعنای «سِلم» از دلالت خاصی برخوردار است. که تامل در این واژه، نگاهی متفاوتی از اسلام به واژه صلح را رونمایی خواهد کرد. «سِلم» از واژگان پر بسامد قرآنی است. لذا این پژوهش با بررسی مفهوم شناختی واژه سِلم در قرآن کریم و احادیث، با رویکرد سیر تنزیلی، فرآیند ورود این واژه به متن قرآن، و نیز هنگامه های بسامدی و کاهش تکرار آن در طول بیست سه سال نزول وحی را بررسی می کند. سپس به شیوه توصیفی- تحلیلی با تفکیک مفهومی و کاربردی «سلم» از مفاهم کلیدی اسلامی دال بر صلح، به ظرفیت های این مفهوم قرآنی در بسط صلح عملی پرداخته است. یافته های پژوهشی این تحقیق گویای آن است که در نگاه قرآن ارتباط عمیقی میان سلم و ایمان وجود دارد. بدین معنا که هرجا ایمان باشد، سلم محقق می شود. اساسا بدون ایمان جستجوی سلم، رو به تباهی است. و این نتیجه اتفاقا در برابر نگاه های ایمان ستیز است که بسط صلح را در ایمان زدایی می جویند.

برای شناسایی رویکرد قرآن نسبت به صلح، رایج ترین روش، مراجعه به الفاظ مرتبط با مفهوم صلح در قرآن است که ما در این مقاله، از آن تحت عنوان «قالبِ صلح» یاد کرده ایم. اما برای شناخت آداب و قواعد صلح جویی در اسلام، اکتفا به این دسته از آیات کفایت نمی کند، چرا که آیاتی در قرآن وجود دارند که به صورت غیرمستقیم، ظرایف و به عبارت دقیق تر، طرایفی را در مورد صلح جویی با مخاطب در میان می گذارند که ما از آن با عنوان «صلحِ غالب» تعبیر کرده ایم. از جمع بین این دو دسته آیات می توان نتیجه گرفت که قرآن به صلح جویی با کلیه ابنای بشر حتی بی دینان و گناهکاران دعوت می کند و این طرز سلوک را روشی برای شرستیزی در جهان معرفی کرده است.

در عصر حاضر گروه هایی وجود دارند که به نام دین اسلام، به طور گسترده ای دست به اعمال خشونت آمیز میزنند. همین امر دستمایه ای شده است که دشمنان اسلام، این دین را به عنوان ایدئولوژی جنگ، خشونت و ترور به افکار عمومی جهانیان، معرفی کنند. نظام جمهوری اسلام ایران یکی از بزرگترین قربانیان ترور و تروریسم در تاریخ معاصر جهان بوده است. پس از پیروزی انقلاب اسلامی، شمار زیادی از صدیق ترین و پاکترین یاران امام خمینی (ره)، بر اثر ترورهای ناجوانمردانه به شهادت رسیدند و ترور شهید حاج قاسم سلیمانی و ابومهدی مهندس از دیگر اقدامات ترور در سال اخیر است و از این رو بررسی نظر امام خمینی درباره این پدیده، راهگشا به نظر می رسد از این رو بررسی پدیده ترور در اندیشه متفکرین بزرگ مسلمان میتواند راهنمای خوبی برای شناخت دیدگاه اسلام و پاسخگویی به شبهات وارده در این زمینه باشد. در این تحقیق به بررسی ترور از دیدگاه امام خمینی (ره) با تکیه بر قرآن و روایات پرداخته شده است و در اخر اشاره ای به ترور دو سردار عالی قدر، شهید حاج قاسم سلیمانی و ابومهدی مهندس اشاره شده است.