درخت حوزه‌های تخصصی

این مقاله گزارشی است از بررسی نگارنده در مرکز افکارسنجی و رصد فرهنگی پژ وهشگاه فرهنگ، هنر و ارتباطات در جست وجوی پاسخ به این پرسش که وضعیت کنونی حضور سینمای ایران، در عرصه های بین المللی، چگونه است؟ آیا مطلوب است یا نیازمند الزاماتی است که باید افراد ذی نقش در این فضا، از جمله سینماگران، سیاست گذاران و مدیران و نهادهای سینمایی کشور، در جهت تحقق آنها تلاش کنند. بدین منظور، دیدگاه های برخی فعالان سینما در حوزه های گوناگون بررسی شده و یافته ها در دو بخش تحلیلی و آماری عرضه شده است.

با مراجعه به مکتوبات تاریخ نویسان سینمای ایران ، این برآیند حاصل می شود که ورود سینما به کشور ما با دو نقصان روبرو بوده است : 1- فقدان پیش زمینه ی اجتماعی 2- فقدان هر گونه اشتغال زنانه ، که بی شک تاثیر متقابلی نیز بر یکدیگر داشته اند . ورود سینما به ایران ( 1279 هـ . ش ) طی سفر مظفرالدین شاه قاجار به فرنگ همراه با میرزا ابراهیم خان عکاس باشی و آشنای وی با دستگاه سینماتوگراف صورت گرفت . شاه قاجار ، دستگاه نمایش فیلم را با خود به ایران آورد تا « اهل حرم » و « نوکرها » را با این پدیده ی نو ظهور آشنا سازد ...