فتح الله مضطرزاده

با توجه به افزایش نقش و جایگاه پژوهشگران در توسعه مزیت رقابتی شرکت ها و نقشی که توانمندسازی آنها می تواند در این فرایند ایفا نماید، شناسایی و تحلیل عوامل مؤثر بر توانمندسازی پژوهشگران به عنوان هدف اصلی این تحقیق مد نظر قرار گرفت. پژوهش حاضر از نظر هدف، کاربردی از نظر گردآوری داده ها از نوع توصیفی تلقی می شود. جامعه آماری تحقیق را پژوهشگران مرکز تحقیقاتی مورد مطالعه شامل 150 نفر تشکیل داده است که با عنایت به کوچک بودن جامعه از روش سرشماری استفاده شد. با مطالعه ادبیات موضوع و با استفاده از نتایج تحقیقات پیشین، 28 عامل مؤثر بر توانمندسازی پژوهشگران، شناسایی و با استفاده از تحلیل عاملی بررسی شد. سپس، عوامل موثر بر توانمندسازی پژوهشگران این مرکز در سه دسته عوامل شغلی، عوامل سازمانی و عوامل فردی احصاء گردید. در ادامه، با استفاده از تحلیل عاملیِ تأییدی، بار عاملی هریک از شاخص های این عوامل محاسبه شد. پس از استخراج نتایج، وضعیت این عوامل و شاخص های آنها در این مرکز تحلیل گردید. در نهایت، با توجه به اینکه ارزیابی وضعیت موجود در هر سه دسته شاخص کمتر از میانگین بود، برای انجام اقدامات اصلاحی به مدیران پژوهش برای توسعه آینده توصیه های لازم ارائه گردید.

مسأله اشتغال و موازنه آن با نیروی انسانی آماده کار در ایران، از مسائل حیاتی کشور است و به لحاظ اهمیتی که در توسعه و پیشرفت اقتصادی و اجتماعی دارد، از عمده ترین اهداف برنامه های توسعه به شمار می آید و آموزشهای مؤثر برای کسب مهارتهای مورد نیاز را اجتناب ناپذیر می سازد و نیز به ارتباط نزدیک بین آموزش عالی و بازار کار اهمیت بخشیده است. آموزش مهندسی باید در جهت نیل به توسعه تقویت و به منظور آموزش معطوف به اشتغال و بهره وری متحول شود. در این راستا انسان به عنوان مهمترین منبع و عامل اثر گذار در توسعه، در محور برنامه ریزی قرار می گیرد. جمعیت آموزش دیده می توانند راه دستیابی به اهداف توسعه را مشخص و هموار سازند.