عبدالحسین ابراهیمی

پژوهش حاضر به بررسی تأثیر صادرات کالاهای ورزشی بر رشد اقتصادی ایران و برخی کشورهای در حال توسعه منتخب می پردازد. این تحقیق یک تحقیق کاربردی و به لحاظ روش جمع آوری آمار و اطلاعات، از نوع تحقیقات اسنادی است. داده های مربوط به صادرات کالاهای ورزشی و شاخص های رشد اقتصادی ایران و 9 کشور در حال توسعه منتخب در طی سال های 2016-1997 با استفاده از داده های بانک جهانی و مرکز تجارت بین الملل بر اساس طبقه بندی HS پنج گروه کفش، پوشاک، انواع توپ، قایق های تفریحی- ورزشی و کالاهای متفرقه استخراج شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از روش های اقتصاد سنجی و پانل دیتا و آزمون های هم جمعی، لیمر، هاسمن، اثرات تصادفی، علیت گرنجری از نرم افزار Eviews استفاده شده است. نتایج نشان داد که شاخص های اشتغال، مخارج دولت، صادرات محصولات ورزشی، بازبودن اقتصاد، سرمایه انسانی و تحقیق و توسعه دارای ضریب مثبت و شاخص های نرخ تورم و نرخ ارز دارای ضریب منفی بر رشد اقتصادی هستند. به طور کلی و با توجه به یافته های پژوهش رشد صادرات محصولات ورزشی موجب بالا رفتن ظرفیت تولید، برخورداری از صرفه های اقتصادی، افزایش بهره وری و تخصیص کاراتر منابع و در نهایت رشد بالاتر در بخش غیر صادراتی می گردد.

هدف از پژوهش حاضر، بررسی تأثیر شاخص اعتماد مشتریان بر قصد خرید با میانجی گری تبلیغات دهان به دهان می باشد. جامعه آماری این پژوهش را مشتریانی که از تولیدی های ورزشی خرید می کردند تشکیل دادند و با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس، در مجموع، 384 نفر از آن ها به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند. ابزار جمع آوری داده ها پرسشنامه بود. برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار اس پی اس اس و لیزرل استفاده شد. ابتدا سطح مطلوبیت متغیرها و شاخص های آنها با استفاده از آزمون تی تک نمونه ای مورد آزمون قرار گرفته و همچنین رابطه ی مثبت بین متغیرها از طریق همبستگی و ضریب مسیر آزمون تی تأیید شد. سپس با استفاده از نرم افزار لیزرل و تحلیل عاملی تأییدی و معادلات ساختاری به آزمون مدل پرداخته که نهایتاً مقادیر شاخص های برازندگی نشان داد، مدل از برازش مناسب برخوردار است. نتایج حاصل از این پژوهش نشان می دهد که شاخص اعتماد، تأثیر مثبت و معناداری بر قصد خرید مشتریان و تبلیغات دهان به دهان دارد و تبلیغات دهان به دهان، اثری تعدیل کننده بر قصد خرید مشتریان می گذارد. به طورکلی و با توجه به یافته های پژوهش، ازآن جایی که شاخص اعتماد شرکت، رفتار مشتریان را در تعامل با شرکت تحت تأثیر قرار داده و سبب سودآوری بلندمدت برای شرکت ها و تولیدی های ورزشی خواهد شد، لازم است که شرکت ها توجه ویژه ای به این مهم نمایند.

هدف این تحقیق، بررسی تأثیر زیرساخت های ورزشی و ویژگی های دموگرافی بر میزان مشارکت ورزشی شهروندان اهوازی با استفاده از مدل HLM بود. ﭘﮋوﻫﺶ ﺣﺎﺿﺮ از ﻧﻮع کﺎرﺑﺮدی اﺳﺖ کﻪ ﺑﻪ روش ﻣیﺪاﻧی اﺟﺮا ﺷﺪه اﺳﺖ. جامعه ی آماری اول کﻠیه ی سالن های ورزشی چند منظوره، استخرها و زمین های چمن که متعلق به اداره ی ورزش و جوانان شهر اهواز و سایر ادارات دولتی است کﻪ ﺗﻌﺪاد آن 99 ﻣﻮرد ﺑﻮده و جامعه آماری دوم؛ تمامی افرادی که از این اماکن ورزشی استفاده می نمایند، که 66135 نفر برآورد شد. نمونه ی آماری دو جامعه با بهره گیری از جدول مورگان به ترتیب 86 اماکن و 384 نفر انتخاب شدند. ابزار جمع آوری اطلاعات، پرسشنامه محقق ساخته بود و در سه بخش ویژگی های دموگرافی افراد، معیارها و استاندارد های اماکن ورزشی و مشارکت ورزشی(87/0= α) تنظیم گردید. برای تحلیل داده ها و آزمون فرضیات از آمار توصیفی و آمار استنباطی مدل رگرسیونی با ضرایب تصادفی و مدل تحلیل واریانس یک طرفه با اثرات تصادفی در نرم افزار HLM6 استفاده شد. نتایج نشان داد بین معیارهای همجواری و مکان یابی، دسترسی، بهداشت و نگهداری و زیبایی شناختی مجموعه های ورزشی با مشارکت شهروندان رابطه معناداری وجود دارد. همچنین با افزایش زیرساخت های ورزشی و افزایش سطح تحصیلات و درآمد افراد مشارکت آنان نیز بیش تر خواهد شد. مشخص گردید که جزء خطاهای سطح خرد و سطح کلان به ترتیب برابر 1.181 و 0.951 می باشد، به عبارتی یعنی تغییرات مشارکت ورزشی افراد در سطح یک بیش تر از سطح دو است.

هدف این تحقیق بررسی تأثیر شاخص های همجواری و دسترسی به مکان های ورزشی بر میزان مشارکت ورزشی به تفکیک مناطق هشت گانه شهر اهواز بود. ﭘﮋوﻫﺶ ﺣﺎﺿﺮ از ﻧﻮع کﺎرﺑﺮدی اﺳﺖ کﻪ ﺑﻪ روش ﻣیﺪاﻧی اﺟﺮا ﺷﺪ. جامعه ی آماری اول کلیه ی سالن های ورزشی چند منظوره، استخرها و زمین های چمن مناطق هشت گانه شهر اهواز که متعلق به اداره ی ورزش و جوانان شهر اهواز و سایر ادارات دولتی بود کﻪ ﺗﻌﺪاد آن 99 ﻣﻮرد ﺑﻮده و جامعه آماری دوم، تمامی افرادی که از این اماکن ورزشی استفاده می نمایند، که 66135 نفر بود. نمونه ی آماری دو جامعه با بهره گیری از جدول مورگان به ترتیب 86 مکان ورزشی و 384 به تناسب تعداد اماکن ورزشی و جمعیت هر منطقه انتخاب شدند. ابزار جمع آوری اطلاعات، پرسشنامه محقق ساخته بود و در سه بخش ویژگی های فردی، شاخص های همجواری، دسترسی و مشارکت ورزشی (87/0= α) تنظیم گردید. برای تحلیل داده ها از آمار توصیفی و آمار استنباطی مدل رگرسیونی با ضرایب تصادفی در نرم افزار HLM6 استفاده شد. نتایج نشان داد شاخص های همجواری و دسترسی به مجموعه های ورزشی و همچنین تعداد اماکن ورزشی بر میزان مشارکت ورزشی افراد اثرگذار هستند و ضریب اثرگذاری در مناطق چهار و دو بیشتر از سایر مناطق و در مناطق شش و پنج کمتر از دیگر مناطق است. به طور کلی و با توجه به یافته های این پژوهش، هرچه امکانات و زیرساخت های ورزشی بیشتر، مناسب تر و با استانداردهای بهتری در زمینه دسترسی و همجواری در اختیار شهروندان قرار گیرد، میزان مشارکت ورزشی آنان، افزایش پیدا خواهد کرد.