عباس شکاری

در پژوهش حاضر، در قالب پنج فرضیه، رویکردهای آموزشی مشاوره ای مؤثر در گرایش دانشجویان به آموزش، کسب مهارت ها و کارآفرینی، از منظر 200 دانشجو و 50 استاد از دانشگاه های ایلام مورد بررسی قرار گرفته است. داده های فراهم شده از اجرای یک پرسشنامه محقق ساخته با استفاده از آزمون های t تک نمونه ای و فریدمن تحلیل شده است. نتایج حاکی از آن است که رویکرد ایجاد دانش، نگرش و توانش نسبت به کارآفرینی دیجیتالی با میانگین (25/3) رتبه برتر و رویکرد آشنایی با شبکه های اطلاعاتی، شناسایی فرصت های کارآفرینی با میانگین (59/2) در رتبه پایانی قرار دارد. نتایج پژوهش مؤید آن است که آموزش کارآفرینی و مهارت آموزی در دانشگاه باعث افزایش نوآوری و تولید دانش فنی و توزیع درآمد می شود. این پژوهش، راهکارهایی را برای ایجاد قابلیت ها و مهارت های کارآفرینی در دانشجویان مطرح کرده است.

افضل الدین محمد ابن حسن مرقی کاشانی، حکیم و عارف قرن هفتم، تربیت را عبارت از فراهم کردن زمینه ها و عوامل به فعلیت رساندن استعدادهای انسان در جهت مطلوب می داند. از نگاه او، این جهت مطلوب، کسب زندگانی عقلانی و روحانی است و هدف غایی تربیت، خداشناسی و معرفت صفات او از طریق تربیت اخلاقی و عرفانی است. وی معتقد است که آدمی باید در آغاز زندگی با تعلیم و تعلّم پرورش یابد تا خردورز شود و گفتار و کردارش بارور گردد، زیرا زندگی بدون تعلیم، تعلّم و خردورزی، بی حاصل و بیهوده خواهد بود. این مقاله در صدد است با روش توصیفی، هدف تربیت اخلاقی و عرفانی، مراتب اصول تربیت اخلاقی و عرفانی را در اندیشه های بابا افضل، تجزیه و تحلیل کند، و معنا و مفهوم تربیت، چیستی استعدادهای انسان، شرایط لازم برای تحول آدمی و حفظ تحول و نیز شیوه آموزش به فعلیت رساندن استعدادها را از دیدگاه وی بررسی نماید.

اگر هدف اصلی نظام های آموزشی را مهیّا ساختن شرایط لازم برای پرورش همه جانبه دانش آموزان بدانیم، در آن صورت توجه به رشد تمامی ویژگی ها و ظرفیت های وجودی آن ها به عنوان ضرورتی اجتناب ناپذیر مطرح می گردد. از این منظر، علاوه بر وجوه و ابعاد شناختی و عقلانی یادگیرندگان، برنامه ریزی جهت پرورش موزون احساسات و عواطف دانش آموزان نیز از اهمیت قابل ملاحظه ای برخوردار می گردد. اما علیرغم این نقش و جایگاه، رشد عواطف دانش آموزان در نظام آموزشی ایران به دلایل مختلف از جمله دیدگاه ها و نگرش های حاکم چندان به جد گرفته نمی شود. این پژوهش با هدف بررسی وضعیت و چگونگی توجه به عواطف و احساسات میان دانش آموزان دختر پایه دوم و سوم یکی از دبیرستان های کاشان انجام گرفته است. در مقاله جهت بررسی موقعیت و جمع آوری داده ها و اطلاعات از روش خبرگی و نقادی آموزشی استفاده شده است است که طی سه مرحله ی توصیف، تفسیر و ارزشیابی به ارزیابی و نقّادی وضعیت عواطف و هیجانات در میان دانش آموزان دختر دبیرستانی پرداخته و مستنداً نشان می دهد که بخشی از ناکارآمدی نظام آموزش متوسطه کشور ریشه در بی توجهی و غفلت از توجه رشد و پرورش احساسات دانش آموزان می باشد.