بهمن میرزایی

هدف از پژوهش حاضر عبارت است از بررسی و مقایسه نگرش و آگاهی دانشجویان ورزشکار و غیرورزشکار در مورد بازی های المپیک. به همین منظور، پرسش نامه محقق ساخته ای بین 2000 دانشجو (1006 مرد و 994 زن) دانشگاه های دولتی و غیردولتی سراسر کشور، به تفکیک پنج منطقه شمال، جنوب، غرب، شرق، و مرکز توزیع و جمع آوری شد. نتایج آزمون های آماری خی دو، کالموگراف اسمیرنف و t-student نشان داد که دانشجویان ورزشکار، در مقایسه با دانشجویان غیرورزشکار، مطالعه بیشتری درباره بازی های المپیک در قالب جزوه یا کتاب داشتند. اغلب، دانشجویان بین بازی های المپیک و سایر پدیده های اجتماعی تفکیک قایل نبودند. همچنین، 6/80 درصد از دانشجویان ورزشکار و 8/68 درصد از دانشجویان غیرورزشکار بازی های المپیک را در دوستی و اتحاد ملت ها و تعمیق روابط مؤثر دانسته اند. فقط 2/28 درصد از دانشجویان ورزشکار و 1/17 درصد از دانشجویان غیرورزشکار به درستی از زمان برگزاری المپیک مدرن آگاهی داشتند، اما 8/69 درصد از دانشجویان ورزشکار و 7/54 درصد از دانشجویان غیرورزشکار شهر محل برگزاری آخرین دوره بازی های المپیک را می دانستند. نتایج پژوهش نشان داد اگرچه در اکثر موارد میزان نگرش و آگاهی دانشجویان ورزشکار از گروه غیرورزشکار بالاتر بود، اما به جز در برخی موارد تفاوت معناداری بین دو گروه در نگرش و آگاهی نسبت به المپیک وجود نداشت. این اطلاعات نشان می دهد که دانشگاه های ما حتی برای دانشجویان ورزشکار (رشته تربیت بدنی) نمی توانند اطلاعات مربوط به المپیزم و فلسفه آن را تامین یا حتی تکمیل نماید. با توجه به نتایج تحقیق، دانشجویان آگاهی کافی در مورد المپیک و مبانی آن ندارند، لذا پیشنهاد می شود کمیته ملی المپیک وارد فعالیت مشترک با دانشگاه ها شود و اقدام به انتشار کتاب، نوار، لوح فشرده، پوستر، بروشور، جزوه، و منابع آموزشی و توزیع در میان دانشجویان نماید.

هدف از تحقیق حاضر عبارت است از مطالعه نقش آموزش مفاهیم المپیک بر نگرش دانشجویان دانشگاههای کشور. برای این منظور، 2000 نفر لز دانشجویان دختر وپسر دانشگاههای دولتی و خصوصی کشور از پنج منطقه شمال، جنوب، غرب، شرق، و مرکز انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده پرسشنامه محقق ساخته ای بود که سوالهای مرتبط با آموزش مفاهیم المپیک را دربر می گرفت....

تحقیق حاضر با هدف بررسی آثار فعالیت هوازی با شدت کم و زیاد بر انرژی دریافتی، اشتها و هورمون های تنظیم کننده انرژی انجام شد. شانزده مرد سالم غیر فعال (سن44/1 ±09/ 22 سال، قد 33/6±55/172 سانتیمتر، وزن 90/8±55/70 کیلوگرم، درصد چربی بدن 30/4±95/17) به صورت تصادفی به دو گروه فعالیت با شدت کم (55 درصد حداکثر ضربان قلب ذخیره به مدت 45 دقیقه) و فعالیت با شدت زیاد (75 درصد حداکثر ضربان قلب ذخیره به مدت 30 دقیقه) تقسیم شدند. آزمودنی ها به صورت تقاطعی متعادل، دو شرایط آزمایشی 5 روز کنترل (بدون فعالیت ورزشی) و 5 روز فعالیت را پشت سر گذاشتند. آزمودنی ها غذای مصرفی خود را در طول هر پنج روز وزن کرده و در برگه روزانه ثبت کردند. اشتهای آزمودنی ها هر روز صبح با مقیاس دیداری (VAS) ثبت شد. غلظت هورمون گرلین، لپتین، انسولین و گلوکز در صبح روز ششم در حالت ناشتا پس از شرایط کنترل و فعالیت اندازه گیری شد. تغییر معناداری در انرژی دریافتی مطلق، اشتها، غلظت هورمون گرلین و لپتین در هیچ یک از گروه ها مشاهده نشد (05/0P>)؛ اما انرژی دریافتی نسبی به طور معناداری در گروه با شدت کم کاهش یافت (018/0P=). همچنین کاهش معناداری در غلظت انسولین (041/0P=) و گلوکز (022/0P=) در گروه با شدت زیاد مشاهده شد. چنین می توان نتیجه گیری کرد که فعالیت هوازی با شدت کم در ایجاد تعادل منفی موثرتر از فعالیت هوازی با شدت زیاد عمل می کند. همچنین فعالیت هوازی با شدت زیاد در کاهش غلظت انسولین و گلوکز بهتر از فعالیت هوازی با شدت کم عمل می کند.

کاهش وزن ناشی از محدودیت دریافت کالری سطوح هورمون اشتها آور گرلین پلاسمایی را افزایش می دهد، اما اثر افزایش هزینه انرژی ناشی از فعالیت ورزشی بر روی غلظت گرلین مشخص نیست. پژوهش حاضر به ارزیابی سطوح گرلین تام (گرلین غیرآسیل دار+ گرلین آسیل دار) در پاسخ به یک دوره تمرین هوازی با شدت متوسط و بدون رژیم غذایی در زنان چاق میانسال پرداخته است. به علاوه، ارتباط بین تغییرات گرلین با لپتین و انسولین و وزن بدن نیز بررسی شده است. در این تحقیق 23 آزمودنی زن با میانگین سنّی 1/6±02/43 سال و شاخص توده بدنی 6/1±5/30 کیلوگرم بر متر مربع به طور تصادفی به دو گروه تمرین و شاهد تقسیم بندی شدند. فعالیت دویدن به مدت 8 هفته و در هر هفته 4 جلسه با شدت 75ـ65% حداکثر ضربان قلب ذخیره انجام شد. گرلین آسیل دار و غیرآسیل دار، لپتین ، انسولین، وزن بدن، نسبت دور کمر به باسن، کالری مصرفی و میزان آمادگی هوازی افراد (VO2max)، در وضعیت پایه و پس از 8 هفته تمرین اندازه گیری شدند. آزمون t مستقل نشان داد که میزان گرلین تام و غیرآسیل دار پلاسمایی در گروه تمرین که کاهش وزنی معادل 9/1±29/1 کیلوگرم داشته اند، به طور معنی داری (01/0p<) افزایش یافت، ولی تغییرات گرلین آسیل دار معنی دار نبود (053/0p=). استفاده از ضریب همبستگی پیرسون نشان داد بین تغییرات گرلین با لپتین و انسولین و وزن بدن ارتباط معنی داری وجود ندارد. بنابراین می توان نتیجه گرفت که سطوح گرلین غیر آسیل دار پلاسمایی در پاسخ به افزایش هزینه انرژی ناشی از فعالیت ورزشی افزایش می یابد. به نظر می رسد که افزایش بیشتر غلظت گرلین غیر آسیل دار نوعی سازگاری فیزیولوژیک است که در پاسخ به کاهش وزن ناشی از فعالیت بدنی ایجاد می شود.

هدف از مطالعه حاضر بررسی تاثیر فعالیت مقاومتی بر پراکسیداسیون لیپید و آسیب DNA در کشتی گیران سالمند تمرین کرده رقابتی بود. 8 کشتی گیر سالمند (سن 98/1 ± 75/59 سال، قد 08/7 ± 25/172 سانتی متر، وزن 6/14 ± 76 کیلوگرم) و 7 سالمند غیرورزشکار (سن 9/1 ± 42/61 سال، قد 09/4 ± 14/173 سانتی متر، وزن 15/8 ± 71/79 کیلوگرم) به صورت داوطلبانه در این پژوهش شرکت کردند. آزمودنی ها برنامه تمرین مقاومتی را که شامل: پرس پا، پرس سینه، باز کردن زانو، کشیدن میله لت، خم کردن زانو، جلو بازو، ساق پا و پشت بازو بود را با 60 تا 70 درصد یک تکرار بیشینه (1RM) و 8 تا 12 تکرار انجام دادند. برای اندازه گیری شاخص های پراکسیداسیون لیپید (8-iso PGF2α) و آسیب DNA (8-OHdG)، نمونه های خونی در قبل، بعد و 24 ساعت پس از فعالیت جمع آوری شدند و با استفاده از آزمون تجزیه و تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر و آزمون تعقیبی بنفرونی مورد مقایسه قرار گرفتند. برای مقایسه بین گروه های ورزشکار و غیرورزشکار از آزمون t مستقل استفاده شد. پس از فعالیت مقاومتی افزایش معنی-داری در پراکسیداسیون لیپید (05/0>p) و آسیب DNA (05/0>p) در هر دو گروه مشاهده شد. در 24 ساعت پس از تمرین مقدار شاخص ها کاهش معنی داری نسبت به پیش از تمرین داشت و به سطوح اولیه بازگشت. سالمندان غیرورزشکار به طور معنی داری پراکسیداسیون لیپید (05/0>p) و آسیب DNA (05/0>p) بیشتری پس از فعالیت مقاومتی داشتند. یافته های حاصل از این پژوهش نشان داد فعالیت منظم و طولانی مدت کشتی منجر به بروز آسیب اکسایشی کمتری می شود و کشتی گیران سالمند فعال پس از فعالیت مقاومتی آسیب اکسایشی کمتری را تجربه می کنند.

تحقیقات نشان داده اند اندازه های آنتروپومتریکی و ابعاد دست ممکن است بر قدرت فشردن دست مؤثر باشند. مطالعه رابطه این ابعاد با قدرت فشردن دست می تواند پیش بینی کننده موفقیت ورزشکاران و شناخت افراد مستعد باشد. هدف از این مطالعه بررسی رابطه قدرت فشردن دست با متغیرهای آنتروپومتریکی پایه، اندام فوقانی و بویژه دست در دانشجویان مرد ورزشکار و غیرورزشکار است. به این منظور، 200 آزمودنی مرد شامل 100 دانشجوی غیرورزشکار (سن: 13/2±14/21سال، قد: 46/5±98/174 سانتی متر، وزن: 47/10±6/68 کیلوگرم) و 100 دانشجوی ورزشکار (سن: 96/1±66/21سال، قد: 5/6±13/179 سانتی متر، وزن: 7/8±65/73 کیلوگرم) انتخاب شدند. قد، وزن، شاخص توده بدن، درصد چربی بدن، طول بازو، طول ساعد، طول ساعد و دست، عرض آرنج، عرض مچ دست، عرض کف دست، محیط بازو، محیط ساعد، محیط مچ دست و متغیرهای آنتروپومتریکی ویژه دست شامل محدوده ها، طول ها و پیرامون انگشتان و قدرت فشردن دست در همه آزمودنی ها اندازه گیری شدند. داده هابا استفاده از آزمون های آماری tمستقل، ضریب همبستگی پیرسون و اسپیرمن و رگرسیون چند متغیری تجزیه و تحلیل شد (05/0p<) نتایج نشان داد قدرت فشردن دست در گروه ورزشکار تنها با وزن، شاخص توده بدن، درصدچربی بدن، طول بازو، محیط (بازو، ساعد، مچ دست) و طول انگشت پنجم رابطه معنی داری داشته است. در گروه غیرورزشکار نیز با وزن، شاخص توده بدن، درصد چربی بدن، طول (بازو، ساعد، ساعد و دست)، محیط (بازو، ساعد، مچ دست)، عرض مچ دست، عرض کف دست، طول انگشت دوم، محدوده پنجم انگشتان رابطه معنی دار بوده است (05/0p<). این یافته ها نشان داد متغیرهای آنتروپومتریکی و همچنین فعالیت ورزشی بر قدرت فشردن دست تاثیرگذار هستند.

هدف از مطالعه حاضر، مقایسه نیمرخ مهارت های روانی کشتی گیران تیم های ملی جوانان و بزرگسالان در دو رشته آزاد و فرنگی بود. به این منظور 285 نفر از کشتی گیران تیم ملی (جوانان آزاد 70 = n، جوانان فرنگی 71 = n، بزرگسالان آزاد 73 = n، بزرگسالان فرنگی 71 = n) که طی یک سال گذشته به اردوهای تمرینی برای شرکت در مسابقات آسیایی، جهانی، المپیک و تورنمنت های معتبر بین المللی دعوت شده بودند، به طور غیرتصادفی و هدفدار در چهار گروه بررسی شدند. برای بررسی نیمرخ مهارت های روانی کشتی گیران از پرسشنامه SASI Psych استفاده شد. پس از تعیین شاخص های آمار توصیفی مانند میانگین، انحراف استاندارد و هنجار درصدی، با استفاده از آزمون تحلیل واریانس یکطرفه (ANOVA) شش مهارت روانی کشتی گیران در چهار گروه مورد مقایسه قرار گرفت. نتایج آزمون نشان داد که در چهار مهارت روانی انگیزش، تمرکز، اعتماد به نفس و هدف چینی اختلاف معنی داری در بین آزمودنی های چهار گروه وجود ندارد (01/0 P<) و اختلاف مشاهده شده در دو عامل کنترل روانی و تصویرسازی ذهنی (01/0 P< و 5/3 = F) معنی دار بود.

هدف تحقیق حاضر، توصیف وضعیت مهارتی کشتی گیران فرنگی کار نخبه جوانان و بزرگسالان کشور در پنج تکنیک منتخب است. به این منظور 141 کشتی گیر فرنگی کار دعوت شده به اردوی تیم های ملی جوانان و بزرگسالان طی یک سال به عنوان نمونه آماری بررسی شدند (جوانان 71= n و بزرگسالان 70 = n). امتیازدهی هر تکنیک به وسیله فیملبردای از اجرای غیررقابتی تکنیک و بازبینی فیلم آن از راه شاخص های مورد نظر صورت گرفت. با استفاده از روش های آمار توصیفی میانگین نمره های کسب شده از هر تکنیک در هر رده سنی تعیین و به عنوان نیمرخ مهارتی کشتی گیران گزارش شد. نتایج تحقیق حاضر نشان داد که کشتی گیران فرنگی کار ایرانی در هر دو رده سنی جوانان و بزرگسالان از میانگین نمره های مطلوبی در اجرای پنج تکنیک منتخب برخوردارند

هدف از پژوهش حاضر، تعیین تأثیر چهارهفته بی تمرینی پس از هشت هفته تمرین قدرتی با دو الگوی باردهی متفاوت (هرمی دوگانه و پلکانی معکوس) بر قدرت، استقامت، ترکیب بدنی و تغییرات برخی هورمون ها در کشتی گیران جوان بود. به همین منظور، 14 نفر از کشتی گیران که دارای حداقل شش ماه سابقه تمرین در کشتی بودند (با میانگین سنی 42/2±30/17 سال، قد 14/6±41/ 170 سانتی متر، وزن 18/13±29/72 کیلوگرم و چربی بدن 39/7±39/12 درصد) به صورت داوطلبانه در این پژوهش شرکت کردند. آزمودنی ها به صورت تصادفی در دو گروه تمرینی تقسیم شدند و قدرت و استقامت ایزوتونیک و ایزومتریک بالا تنه و پایین تنه، ترکیب بدنی و مقدار برخی هورمون های آنابولیکی و کاتابولیکی کشتی گیران قبل از تمرین، بعد از هشت هفته تمرین و پس از چهارهفته بی تمرینی اندازه گیری گردید. برمبنای یافته ها مشخص شد حداکثر قدرت و استقامت ایزومتریک وایزوتونیک در هر دو گروه پس از تمرین افزایش، اما پس از دوره بی تمرینی، فاکتورهای یاد شده نسبت به پس از تمرین کاهش معناداری داشت، همچنین میزان تستوسترون در هر دو گروه کاهش یافت، اما مقدار کورتیزول، اپی نفرین و نور اپی نفرین افزایش یافت وتنها افزایش کورتیزول در گروه هرمی دوگانه به شکل معناداری نسبت به گروه پلکانی معکوس افزایش داشت. در ارتباط با درصد چربی بدنی نیز در هر دو گروه تفاوت معنا داری مشاهده نشد. یافته های فوق نشان می دهد علی رغم این که پس از بی تمرینی، غلظت هورمون های آنابولیکی، استقامت ایزوتونیک و ایزومتریک و حداکثر قدرت در کشتی گیران کاهش می یابد ، درمقابل غلظت هورمون های کاتابولیکی افزایش را نشان می دهد، اما استفاده از الگوی هرمی دوگانه برای حفظ فاکتور های ذکر شده، مناسب تر به نظر می رسد.

هدف از تحقیق حاضر عبارت است از توصیف وضعیت مهارتی کشتی گیران نخبه تیم های ملی آزاد جوانان و بزرگسالان کشور در پنج تکنیک منتخب (زیر یک خم، بارانداز، دست تو، سر زیربغل، و فن کمر). برای این منظور 143 نفر از کشتی گیران آزادکار دعوت شده به اردوی تیم های ملی جوانان و بزرگسالان طی یک سال نمونه آماری این تحقیق بودند (جوانان 70 نفر: سن 8/0±7/19سال، قد 5/9± 8/172 سانتی متر، وزن 5/19±4/77 کیلوگرم، چربی 5/3±5/11 درصد؛ و بزرگسالان 73 نفر: سن 6/2±4/24سال، قد 3/9± 2/173 سانتی متر، وزن 4/18±9/79 کیلوگرم، چربی 1/4±8/10 درصد). به هر کدام از تکنیک های مذکور از طریق فیلمبرداری از اجرای غیررقابتی و بازبینی آن، با توجه به شاخص های مورد نظر بر مبنای آزمون 20 ارزشی امتیاز داده شد. با استفاده از روش های آمار توصیفی، میانگین نمرات کسب شده از هر تکنیک در هر رده سنی تعیین و نیم رخ مهارتی کشتی گیران گزارش شد. نتایج تحقیق حاضر نشان داد میانگین نمرات کشتی گیران آزادکار ایرانی در هر دو رده سنی جوانان و بزرگسالان در اجرای پنج تکنیک منتخب بالاتر از عدد 19 است.

هدف از مطالعه حاضر، مقایسه نیمرخ حالتهای خلقی کشتی گیران تیمهای ملی جوانان و بزرگسالان در دو رشته آزاد و فرنگی بود. بدین منظور، 285 نفر از کشتی گیران تیم ملی (جوانان آزاد N=70، جوانان فرنگی N=71، بزرگسالان آزاد N=73 و بزرگسالان فرنگی N=71) که در یک سال گذشته به اردوهای تمرینی برای شرکت در مسابقات آسیایی، جهانی ، المپیک و تورنمنتهای معتبر بین المللی دعوت شده بودند، به طور غیر تصادفی و هدفدار در چهار گروه مورد بررسی قرارگرفتند. برای بررسی نیمرخ حالتهای خلقی کشتی گیران از پرسشنامه POMS استفاده شد. پس از تعیین شاخصهای آمار توصیفی مانند میانگین، انحراف استاندارد و هنجار درصدی ، با استفاده از آزمون تحلیل واریانس یکطرفه (ANOVA) شش وضعیت خلقی کشتی گیران مقایسه شد. نتایج آزمون نشان دادند که در پنج عامل خشم، سرزندگی، سردرگمی، افسردگی و خستگی تفاوت معناداری در بین آزمودنیهای چهارگروه وجود ندارد (P<0.05) و تفاوت مشاهده شده فقط در عامل تنش (F=3.8،P<0.01) معنادار بود. با این حال، مشخص شد که نیمرخ خلق و خوی هر چهار گروه از کشتی گیران ایرانی با الگوی کوه یخی مورگان در قهرمانان نخبه همخوانی دارد.

هدف از این پژوهش عبارت است از مقایسه تاثیر سه فاصله استراحتی مختلف بر حفظ تکرارهای حرکت پرس سینه در نوبتهای متوالی با بار 60 درصد یک تکرار بیشینه. برای این منظور 17 نفر از دانشجویان ورزشکار دانشگاه گیلان با میانگین سن 89/1+92/21 سال، قد 5/4+53/176 سانتی متر، و وزن 95/5+98/76 کیلوگرم به طور داوطلبانه در این پژوهش شرکت کردند...

هدف از پژوهش حاضر، بررسی تأثیر هشت هفته تمرین هوازی بر میزان اشتها، کالری دریافتی و رفتار تغذیه ای زنان غیرفعال دارای اضافه وزن بود. بدین منظور، 30 دانشجوی دارای اضافه وزن به صورت تصادفی به دو گروه تمرین (با میانگین سنی 67/3 ± 73/22 سال، قد 65/6 ± 5/165 سانتی متر، وزن 03/10 ± 48/74 کیلوگرم و نمایه توده بدن 47/2 ± 50/27) و کنترل (با میانگین سنی 51/2 ± 91/22 سال، قد 55/3 ± 73/163 سانتی متر، وزن 15/8 ± 83/74 کیلوگرم و نمایه توده بدن 75/2 ± 20/28) تقسیم گردیدند. ابتدا، آزمودنی ها پرسش نامه رفتار تغذیه ای، بسامد غذایی و میزان اشتها را تکمیل نمودند و ویژگی های آنتروپومتریک آن ها اندازه گیری گردید. قابل ذکر است که گروه تمرین به مدت هشت هفته در برنامه تمرین هوازی با شدت متوسط شرکت کرد و گروه کنترل در این مدت زندگی روزمره خود را ادامه داد . 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین، آزمودنی ها مجدداً پرسش نامه های مذکور را تکمیل نمودند و ویژگی های آنتروپومتریک آن ها اندازه گیری گشت. تحلیل آماری با استفاده از آزمون تی وابسته و مستقل نشان می دهد که تمرین سبب کاهش معنا دار ( 0.01 > P ) انرژی دریافتی در گروه تمرین، همراه با کاهش معنا دار مصرف چربی ( 0.01 > P ) و کربوهیدرات ( 0.05 > P ) شده است؛ درحالی که تغییرات انرژی دریافتی بین دو گروه تفاوت معنا داری را نشان نمی دهد ( 0.05 < P ). علاوه براین، هیچ گونه تغییری در میزان اشتها در گروه ها مشاهده نمی شود ( 0.05 < P ). یافته ها بیانگر این است که هشت هفته تمرین هوازی با شدت متوسط منجر به کاهش انرژی دریافتی و میزان کربوهیدرات و چربی مصرفی در گروه تمرین می شود، اما این تغییرات به اندازه ای نیست که تفاوتی با گروه کنترل داشته باشد؛ از این رو، به نظر می رسد که ارائه برنامه غذایی یا آموزش تغذیه ای همراه با برنامه ورزشی می تواند نتایج مؤثرتری را در پی داشته باشد.

هدف از این پژوهش، مطالعة اثر یک دوره تمرین قدرتی با دو الگوی باردهی متفاوت (هرمی دوگانه و هرمی مسطح) بر قدرت، استقامت، حجم عضلانی و توان بی هوازی جودوکاران جوان بود. به همین منظور تعداد 24 نفر از جودوکاران شهر کرمانشاه که حداقل 6 ماه سابقه تمرین جودو داشتند (سن 54/1±03/19 سال، قد 14/4±24/177 سانتی متر، وزن 60/10±73/71 کیلوگرم و چربی بدن04/6±60/13 درصد) به صورت داوطلبانه در این مطالعه شرکت کردند. آزمودنی ها به صورت تصادفی در سه گروه تمرینی با الگوی هرمی دوگانه (8نفر)، الگوی هرمی مسطح (8نفر) و گروه کنترل (8نفر) تقسیم شدند. قدرت، استقامت، حجم عضلانی و توان بی هوازی جودوکاران قبل و بعد از هشت هفته تمرین اندازه گیری شد. پس از اطمینان از طبیعی بودن توزیع داده ها با استفاده از آزمون کلموگراف - اسمیرنف، نتایج آزمون آماری تحلیل واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی توکی نشان داد که تفاوت معناداری بین دو گروه در قدرت، استقامت، حجم عضلانی و توان بی هوازی وجود ندارد (P<0·05). اما تفاوت معناداری بین آن ها و گروه کنترل مشاهده شد. نتایج این مطالعه پیشنهاد می کند دو برنامه متفاوت تمرین مقاومتی مورد استفاده، نتایج مشابهی در افزایش قدرت، استقامت، حجم عضلانی و توان بی هوازی در جودوکاران جوان ایجاد می کنند.

هدف از تحقیق حاضر بررسی اثر تعاملی تمرین هوازی و مصرف عصاره آبی کلاله زعفران بر میزان مالون دی آلدئید و سیستم آنتی اکسیدانی قلب و ناحیه پیش حرکتی کورتکس مغز موش های صحرایی نر جوان پس از یک جلسه فعالیت حاد وامانده ساز بود. 64 سر موش3 ماهه (وزن26±212) در چهار زیر گروه (هر زیرگروه 16 سر) [ 1-=CW مصرف آب مقطر ؛2- CSW= مصرف عصاره آبی زعفران ؛3-= ETW مصرف آب مقطر +تمرین ؛4-= ETSW مصرف عصاره آبی زعفران +تمرین] دسته بندی شدند. موش های زیرگروه تمرین در 5 روز متوالی هفته، 5 جلسه 60 دقیقه ای با سرعت 25 متر در دقیقه در شیب 10 درصد روی نوارگردان دویدند. در پایان دوره آزمایش، نیمی از هر زیرگروه بدون وامانده شدن و نیمه دیگر بلافاصله پس از وامانده شدن قربانی شدند و مقادیر سوپراکسیداز دیسموتاز، کاتالاز، گلوتاتیون پروکسیداز، غلظت پروتئین و مالون دی آلدئید قلب و ناحیه پیش حرکتی کورتکس مغز به صورت دستی اندازه گیری شد. داده های حاصل از آنالیز واریانس دو راهه و تک راهه با اندازه گیری های مکرر نشان داد که در نتیجه وامانده سازی سطوح مالون دی آلدئید بافت های قلب (زیر گروه 1،3) و ناحیه پیش حرکتی کورتکس مغز (زیر گروه 3،2،1) بطور معناداری افزایش نشان داد. با وجود این، اثر تعاملی تمرین هوازی و عصاره زعفران (زیر گروه 3) از افزایش سطوح پراکسیداسیون لیپیدی جلوگیری کرد. نتایج تحقیق حاضرنشان داد اثر تعاملی تمرین هوازی و عصاره زعفران آسیب های اکسایشی ناشی از فعالیت های وامانده ساز را در قلب و ناحیه پیش حرکتی مغز کاهش می دهد.